Η αφήγηση υφαίνεται πάνω σε καμβά ποίησης, φαντασίας και ρεαλισμού, περικλείοντας τους φόβους, τις προσδοκίες, τους μύθους και τα οράματα του μικρού ραφτόπουλου. Μία δουλειά, που μας ταξίδεψε σε δικούς μας εσωτερικούς τόπους, εκεί που ζει ο βαθύς πυρήνας μας, το ιερό μας λίκνο, η Αλήθεια μας.
Το προσωπικό αυτό “ταξείδιον” φανερώνει τον οποιοδήποτε “εγκλεισμό” μας και ωθεί στην ανακάλυψη της ανάγκης για ελευθερία και ατομική αυτοδιάθεση, μέσα από τη βιωματική ιστορία του συγγραφέα στα δέκα του χρόνια, όταν μετά τον πρόωρο θάνατο του πατέρα του, τον στείλανε στην Κων/λη να γίνει ράφτης. Εκεί κακοποιήθηκε ψυχολογικά από το γέροντα ιδιοκτήτη του εργαστηρίου, που έτυχε να είναι και συγγενής τους. Για να αντέξει χρησιμοποίησε τις διηγήσεις του παππού του, τα παραμύθια, τα “ταξίδια”, ώστε χρησιμοποιώντας το νου του και όχι τη μυϊκή του δύναμη, να αντιμετωπίσει τον καθημερινό τρόμο και τις προσβολές, που βίωνε καθημερινά. Το κεντρικό παραμύθι του παππού επηρεάζει καταλυτικά τη ζωή του συγγραφέα / αφηγητή, καθώς η στενή σχέση μεταξύ τους καθόρισε τα μελλούμενα.
Διακρίνουμε ένα σκηνικό της εποχής γεμάτο προκαταλήψεις, ταμπού, στερεότυπα και συντηρητικές παραδόσεις γύρω από τη ταυτότητα του ατόμου, την καταγωγή, τη θρησκευτική πίστη και το σύμπλεγμα της εξουσίας του ισχυρότερου απέναντι στον αδύναμο και του μεγαλύτερου στον μικρότερο.
Αντίθετα ο ράφτης μας είναι ένας άνθρωπος με στοχασμό, ήπιος και ειρηνικός, αλλά και φοβικός, ευκολόπιστος και αντικοινωνικός.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το έργο περιγράφει ένα σύμπαν ονειρικό, τρομακτικό, τραγικό και συνάμα αστείο σαν παραμύθι, σαν μία διαπραγμάτευση με το θάνατο. Εξάλλου το μοναδικό πραγματικό γεγονός που παραδέχεται ο ήρωας είναι το “τέλος”.
Μία συναρπαστική αφήγηση με την καταπληκτική Ιωάννα Παππά να ερμηνεύει όλους τους χαρακτήρες, με αρμονική και συμμετρική κίνηση, πατώντας πάνω στην πρωτότυπη μουσική του Βαγγέλη Γιαννάκη, που έρρεε πολυφωνικά από το πιάνο του Αλέξανδρου Αβδελιώδη.
Η σκηνική παρουσία ανεπανάληπτη, καθώς συγκλονίζει με το ταπεραμέντο της, που καθηλώνει το κοινό -παρότι η γλώσσα έχει τις δυσκολίες της -, και “οδηγεί” ακόμα και τον ανυποψίαστο θεατή να συμμετέχει στο θεατρικό δημιούργημα με την απαραίτητη ευλάβεια στο αυτοβιογραφικό “ταξείδιον” του συγγραφέα. Και ενώ το θέμα του διηγήματος δεν είναι καθόλου εύκολο, αντίθετα δύσκολο και επώδυνο, εντούτοις η ψυχογραφική του εμβέλεια αποβαίνει πολυεδρική. Η αποκάλυψη της σκληρής ζωής του παππού στον εγγονό, πριν πεθάνει, γίνεται το εφαλτήριο για τη μελλοντική ενηλικίωση του ρομαντικού ράφτη. Τα φαντασιακά οράματα, που συνόδευαν το γέροντα σε όλη του τη βασανισμένη πορεία, φθίνουν και τη θέση τους πλέον παίρνει η Αλήθεια. Το να δει τί υπάρχει πέρα από τον ορίζοντα, παραμένει άπιαστο όνειρο. Έτσι το μοναδικό ταξίδι που κάνει είναι αυτό του θανάτου.
Η Ιωάννα Παππά μάς κατέπληξε και δικαίως καταχειροκροτήθηκε μέσα σε ένα κατάμεστο θέατρο. Ίσως είναι ο καλύτερος ρόλος, της μέχρι τώρα διαδρομής της στο σανίδι.
Η διδασκαλία ερμηνείας, η σκηνική όψη, η κίνηση και η σκηνοθεσία είναι του Δήμου Αβδελιώδη, με ιδιαίτερη αγάπη στο έργο του Βιζυηνού. Έντονα “εσωτερική” η οπτική του, μας παραδίδει μία παράσταση με πιστότητα, ρυθμό, ένταση και πάθος, τονίζοντας το δίπολο ζωή – θάνατος, με ευαισθησία και αισθαντικότητα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο πετυχαίνεται το “ταξείδιον” να γίνει το όχημα επικοινωνίας του ονειροδράματος του ραφτόπουλου με το θεατή, αφού η μέθεξη είναι ζωντανή και παρούσα.
Ένα θεατρικό αρχιτεκτόνημα αξιόλογο, με τη μουσική να συμπληρώνει την πράξη ως αναπόσπαστο κομμάτι της δραματουργίας.
Συστήνεται ανεπιφύλακτα.
Επόμενοι σταθμοί της περιοδείας:
28 Αυγούστου, Θέατρο Τεχνόπολις – Ηράκλειο Κρήτης
6 Σεπτεμβρίου, Δημοτικό Θέατρο Δ. Κιντής – Ηλιούπολη
7 Σεπτεμβρίου, Αθλητικό & Πολιτιστικό Πάρκο – Νέα Μάκρη
10 Σεπτεμβρίου, Ευριπίδειο Θέατρο Ρεματιάς – Χαλάνδρι
11 Σεπτεμβρίου, Δημοτικό Κηποθέατρο – Παπάγου
13 Σεπτεμβρίου, Θέατρο Πέτρας – Πετρούπολη
Προπώληση εισιτηρίων: Viva.gr