Ο Μπάμπης Γαλιατσάτος έχει στο βιογραφικό του αρκετές ενδιαφέρουσες συμμετοχές τα τελευταία χρόνια. Και μάλιστα με διαφορετικές κάθε φορά ιδιότητες: ηθοποιός, σκηνοθέτης, δραματουργός. Όπως μας λέει, τον ιντριγκάρουν ιδιαίτερα οι μεταφορές μυθιστορημάτων επί σκηνής, εξού και η διασκευή του πάνω στον “Μεγάλο Ανατολικό” του Εμπειρίκου είχε προκαλέσει αίσθηση πριν λίγο καιρό.
Αυτή την περίοδο πρωταγωνιστεί στην “Μονογαμία” του Μάρκο Αντόνιο ντε λα Πάρα και αναφέρεται τόσο στο θέμα του έργου, όσο και στο νέο θεατρικό εγχείρημα του Half Note!
– Με την «Μονογαμία» ξεκινά ένας νέος θεατρικός θεσμός στο Half Note. Αρχικά, μιλήστε μας για το έργο και το τι πραγματεύεται.
Ο Χουάν κι ο Φελίπε είναι δύο αδέλφια που συναντιούνται σε μία λέσχη μετά από αίτημα του πρώτου. Μέσα από τη συζήτησή τους ξετυλίγεται η προβληματική και ανταγωνιστική σχέση τους όλα αυτά τα χρόνια. Η μονογαμία είναι ένα ζήτημα που απασχολεί τον Χουάν, μαζί όμως και με άλλα πολλά όρια που έχει θέσει στη ζωή του μέσα από αποφάσεις. Αποφάσεις όμως, που έχει πάρει αυθαίρετα, χωρίς να αφουγκράζεται το συναίσθημα και χωρίς να λαμβάνει υπόψιν του τις βαθύτερες επιθυμίες του. Όλα είναι κοινωνικές επιταγές. Ο Φελίπε ωστόσο, είναι όλα αυτά που προσπαθεί να είναι ο Χουάν, χωρίς κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια και χωρίς να καταπιέζεται.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
– Πώς χειρίζεται ο συγγραφέας το ζήτημα των ερωτικών ενστίκτων των ανδρών και της «μονογαμίας», όπως είναι και ο τίτλος του έργου;
Ο Μάρκο Αντόνιο ντε λα Πάρα όντας ψυχίατρος αναλύει σφαιρικά τα ερωτικά ένστικτα των των δύο ανδρών. Από τη μία έχουμε τον Χουάν που προσπαθεί να επιβληθεί στον πόθο του, προβάλλοντας διαρκώς τη μονογαμία σαν μια απόφαση που έχει πάρει. Όσο περισσότερο αντιστέκεται στην ερωτική του επιθυμία, τόσο πιο αδύναμος φαίνεται. Ο Φελίπε από την άλλη, χορτασμένος από την ικανοποίηση των επιθυμιών του, επιλέγει συνειδητά τη μονογαμία, αφήνοντας πάντα ένα ανοιχτό παράθυρο για την ανατροπή αυτής της απόφασης. Αυτό την εδραιώνει όλο και πιο σταθερά. Μέσα από αυτήν την αντίθεση δημιουργείται μία κατάσταση με ιδιαίτερο χιούμορ.
– Πώς προέκυψαν οι «θεατρικές Τρίτες» σε μία μουσική σκηνή όπως το Half Note; Επίσης, πώς βλέπετε τις θεατρικές απόπειρες διάφορων χώρων που επιχειρούν ένα τέτοιο «άνοιγμα»;
Η Τρίτη είναι μία πολύ ωραία μέρα για θέατρο! Δεν έχεις το βάρος της Δευτέρας, δεν είναι η μέση της εβδομάδας, το μυαλό είναι ακόμα ξεκούραστο απ’ το Σαββατοκύριακο… Είναι ένας εναλλακτικός τρόπος διασκέδασης για έναν χώρο σαν το Half Note το οποίο με αυτόν τον τρόπο αποκτά έναν πιο πολύπλευρο χαρακτήρα σαν σκηνή. Είναι ένα είδος πέρα από το bar theatre, γιατί στην συγκεκριμένη περίπτωση δε μιλάμε για variete, αλλά για μία παράσταση με δραματουργία, με αρχή μέση και τέλος. Είναι πρόκληση για μία παράσταση να κρατήσει το ενδιαφέρον του κόσμου σε μία συνθήκη όπου το θέαμα είναι συνηθώς το «χαλί» της συνάντησης.
– Από την στιγμή που έχετε αναμειχθεί κατά καιρούς σε πολλές παραστάσεις ως δραματουργός, ως σκηνοθέτης και ως ηθοποιός, ποια έργα θα λέγατε ότι σας αφορούν περισσότερο; Και πώς κρίνετε την φετινή αθηναϊκή παραγωγή σε γενικές γραμμές;
Τα έργα με τα οποία με ενδιαφέρει να ασχολούμαι μέσα και από τις τρεις ιδιότητες, είναι τα μυθιστορήματα. Βρίσκω συναρπαστική τη διαδικασία μεταφοράς λογοτεχνικών κειμένων στο θέατρο. Είναι ο λόγος που ασχολούμαι με το θέατρο. Διαβάζοντας ένα λογοτεχνικό έργο που μ΄αρέσει μου δημιουργείται αυτόματα η επιθυμία να πω αυτά τα λόγια μπροστά σε άλλους. Έτσι, δημιουργώ στον εαυτό μου την ψευδαίσθηση ότι εγώ είμαι ο συγγραφέας τους. Ότι εγώ τα έγραψα.
Το θέατρο στην Αθήνα όπως και σε κάθε πόλη, είναι ο καθρέφτης της ζωής της. Στην Αθήνα λοιπόν, υπάρχει ταχύτητα, υπερπληροφόρηση, ευρυματικότητα απέναντι σε αντίξοες συνθήκες και ανισότητα.
– Πώς ονειρεύεστε το καλλιτεχνικό σας μέλλον;
Θέλω να έχω συνεργάτες με τους οποίους να μοιράζομαι τα ίδια οράματα. Και να ζω από αυτό χωρίς οικονομικό άγχος.
– Τι εύχεστε για την νέα χρονιά που μόλις ξεκίνησε σε προσωπικό και καλλιτεχνικό επίπεδο;
Εύχομαι να μην έχουμε ανάγκη από ευχές. Να αναγνωρίζουμε την ευθύνη μας. Να πιστεύουμε και να προχωράμε με ό,τι υπέροχο, φωτεινό, ευγενές και καθαρό κουβαλά ο καθένας μέσα του.