Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και η Καμεράτα – Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής μας προσκαλούν να ζήσουμε μια μοναδική μουσική εμπειρία, μέσα από μία μαραθώνια συναυλία, που αναβιώνει τη θρυλική παρουσίαση των έργων του Μπετόβεν από τον ίδιο στη Βιέννη στις 22/12/1808.
Φανταστείτε ότι είστε στο ακροατήριο του Theater an der Wien στη Βιέννη, ένα παγωμένο απόγευμα, στις 22 Δεκεμβρίου του 1808. Ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν παρουσιάζει σε μια μαραθώνια συναυλία διάρκειας 3,5 ωρών, σε α΄ εκτέλεση την «Ποιμενική» και την «Πέμπτη Συμφωνία», το «Τέταρτο Κοντσέρτο για πιάνο», τη «Φαντασία για πιάνο, χορωδία και ορχήστρα», την άρια για σοπράνο «Ah, perfido!» καθώς και δύο αποσπάσματα από τη νέα του «Λειτουργία σε Ντο μείζονα».
Δύσκολα μπορεί να σκεφτεί κανείς μια πιο λαμπερή πρεμιέρα στην ιστορία της μουσικής! Εκείνη την ιστορική νύχτα η ανθρωπότητα υποδέχτηκε κάποια από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της παγκόσμιας μουσικής κληρονομιάς.
Ο διεθνώς διακεκριμένος μαέστρος Γιώργος Πέτρου αναβιώνει τη μαγεία της ιστορικής εκείνης βραδιάς μαζί με σπουδαίους σολίστ και την Καμεράτα, αυτή τη φορά με όργανα εποχής (ανάμεσά τους και ένα φορτεπιάνο του 1820, παρόμοιο με το περίφημο Broadwood του Μπετόβεν), που μας φέρνουν κοντά στους αυθεντικούς ήχους του 1800.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μια γενναιόδωρη μουσική προσφορά της πολυαγαπημένης του κοινού Καμεράτα, αντάξια του «Τιτάνα της μουσικής».
Η συναυλία χωρίζεται σε δύο υποενότητες. Το κοινό θα έχει τη δυνατότητα να επιλέξει και να παρακολουθήσει μία από τις δύο, ή και τις δύο σε προνομιακή τιμή!
Ο διεθνώς βραβευμένος και ιδιαίτερα τολμηρός στις καλλιτεχνικές του επιλογές Γιώργος Πέτρου, θα οδηγήσει σε αυτήν τη Μαραθώνια μουσική κούρσα μια εξαίρετη ομάδα μουσικών και σολίστ, που θα χαρίσουν στο κοινό ένα μοναδικό Μπετόβεν -overdose, με τη σφραγίδα της ποιότητας και των έντονα προσωπικών ερμηνειών-σήμα κατατεθέν των εμφανίσεων της Καμεράτα στην Ελλάδα αλλά και στα μεγαλύτερα μουσικά κέντρα του εξωτερικού.
Α’ Mερος: 18:30
Λούντβιχ βαν Μπετόβεν:
– «Συμφωνία αρ. 6», έργο 68, «Ποιμενική»
– «Gloria» από τη Λειτουργία, έργο 86
Ελένη Σταμίδου – σοπράνο
Θεοδώρα Μπάκα – μέτζο σοπράνο
Γιάννης Φίλιας – τενόρος
Τίμος Σιρλαντζής – βαρύτονος
– «Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 4», έργο 58
Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου – φορτεπιάνο Stodart (ca. 1820)
Β’ μέρος: 21:00
– «Συμφωνία αρ.7», έργο 92, σε λα μείζονα.
– Άρια κοντσέρτου «Ah, perfido!”
Ελένη Σταμίδου -σοπράνο
– «Sanctus & Benedictus» από τη Λειτουργία, έργο 86
Σολίστ: Όπως παραπάνω
– «Φαντασία για πιάνο, χορωδία και ορχήστρα», έργο 80
Τίτος Γουβελής – φορτεπιάνο
Στη θέση της «5ης Συμφωνίας», που περιλαμβάνει το αυθεντικό πρόγραμμα της 22/12/1808, η Καμεράτα θα παρουσιάσει τη «Συμφωνία αρ. 7», εφόσον η 5η παρουσιαζεται στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης δύο φορές, από άλλο συμφωνικό σύνολο μετά από ένα μήνα περίπου.
Καμεράτα – Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής σε όργανα εποχής
Μουσική διεύθυνση: Γιώργος Πέτρου
Χορωδία: Θα ανακοινωθεί
Λίγα λόγια για τους σταθμούς του «Μαραθώνιου Μπετόβεν»
Η «Ποιμενική» δεν χρειάζεται συστάσεις. Μια από τις πλέον αγαπημένες συμφωνίες του μεγάλου συνθέτη, είναι το μόνο του έργο με κατ’ εξοχήν προγραμματικό περιεχόμενο. Η μουσική αυτή κλείνει μέσα της όλη την αγάπη του Μπετόβεν για τη φύση και όπως έλεγε και ο ίδιος είναι μάλλον μία έκφραση συναισθημάτων και όχι ένα έργο ζωγραφικής με ήχους.
Η «7η συμφωνία», σε αντίθεση με την «Ποιμενική», διακρίνεται από ένα θριαμβευτικό χαρακτήρα. Θεωρείται από πολλούς η καλύτερη συμφωνία του συνθέτη, ενώ το υπέροχο allegretto της, εντυπωσίασε τόσο κατά τη διάρκεια της πρεμιέρας του έργου, ώστε το κοινό ζήτησε να επαναληφθεί. Ο Wagner χαρακτήρισε την 7η συμφωνία ως την “αποθέωση του Χορού”
Η «Λειτουργία σε Ντο μείζονα», αριστουργηματική σύμφωνα με τον ίδιο το συνθέτη, άνοιξε νέους δρόμους στο πεδίο της θρησκευτικής μουσικής. Με περισσότερη έμφαση στις φωνές πάρα στο συμφωνικό στοιχείο, το μεγαλειώδες αυτό έργο προετοίμασε το δρόμο για την «Missa Solemnis». Στις 22/12/1808 ο Μπετόβεν παρουσίασε δύο από τα πέντε μέρη του έργου: το «Gloria» και το «Sanctus-Benedictus».
Η άρια κοντσέρτου «Ah, perfido!» είναι ό,τι πιο κοντινό στο ιταλικό bel-canto έχει γράψει ο Μπετόβεν. Μια έντονα δραματική «σκηνή» που χαρακτηρίζεται ομως από ένα ιδιαίτερα λυρικο ύφος, αναδεικνύοντας τις σπάνιες μελωδικές αξίες του συνθέτη.
Η «Φαντασία για πιάνο χορωδία και ορχήστρα», γνωστή και ως «Μικρή Ενάτη» θυμίζει σε πολλά το περίφημο φινάλε της «9ης συμφωνίας». Ένας μακρύς δεξιοτεχνικός αυτοσχεδιασμός καταλήγει σε ένα υπέροχο θέμα, το οποίο αφού εξελίσσεται με πολλούς τρόπους, περνάει στις ανθρώπινες φωνές για ένα μεγαλειώδες φινάλε.