Το Θέατρο του Βορρά, για ένα ακόμα καλοκαίρι μετά τον Οδυσσεβάχ και τον Πήτερ Πάν, ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα επιλέγοντας φέτος σαν μαγικό σκηνικό του την ίδια τη ζωή και ανεβάζει μία από τις πιο όμορφες ιστορίες αγάπης, την Πεντάμορφη και το τέρας. Η σκηνοθέτις της παράστασης, Μπίλιω Κωνσταντοπούλου, εν μέσω ταξιδιών στο πλαίσιο της περιοδείας της παράστασης, απάντησε στις ερωτήσεις μας για την υπέροχη ιστορία που θα παρουσιάσει σε μικρούς και μεγάλους αυτό το καλοκαίρι!
Συνέντευξη: Ελένη Τσόκα
Culturenow.gr: Φέτος το καλοκαίρι ταξιδεύετε σ’ όλη την Ελλάδα με την «Πεντάμορφη και το τέρας». Γιατί επιλέξατε να ανεβάσετε το συγκεκριμένο παραμύθι;
Μπίλιω Κωνσταντοπούλου: Ήταν ένα στοίχημα με τους εαυτούς μας, σχετικά με το πώς μπορείς σήμερα να διηγηθείς ένα παραμύθι, που όλοι γνωρίζουν. Παράλληλα, ήταν και μια αφορμή για να μιλήσουμε και με τους θεατές. Αυτούς, που ανώνυμοι μας κοιτάζουν όταν ανάψουν τα φώτα αλλά σκέφτονται και προβληματίζονται όπως κι εμείς. Ήταν ένας απλός τρόπος για να τους πούμε « Θέλω να σε γνωρίσω». Απλά, πραγματικά, χωρίς φτιασίδια.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Cul.N.: Πείτε μας δυο λόγια για τη θεατρική παράσταση. Σε ποια στοιχεία του παραμυθιού δίνεται περισσότερο βάρος και τι θα θέλατε να μείνει στον μικρό και μεγάλο θεατή;M.K.: Είναι ένα παραμύθι, που μιλάει για τη θυσία, για την αγάπη και πώς αυτή έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις. Μιλάει όμως κυρίως για τις πραγματικές αξίες, για το πού βρίσκεται στην πραγματικότητα η ομορφιά και πώς την ανακαλύπτει κανείς. Μιλάει για το πώς πρέπει εμείς να είμαστε διατεθειμένοι να δούμε πού κρύβεται αυτή, να ψάξουμε. Μιλάει για τις στιγμές μας, αυτές που δίνουν αξία στη ζωή.
Για όλα αυτά μιλάει και η παράσταση. Με γλύκα, χιούμορ, πολύ τραγούδι. Ιδανικά, θα ήθελα οι γονείς να φύγουν από το θέατρο και να κρατάνε ο ένας το χέρι του άλλου και τα παιδιά να μπορούν ακόμα πιο εύκολα να πουν «Θέλεις να γίνουμε φίλοι;», που σημαίνει «Θέλω να σε γνωρίσω».
Cul.N.: Ο μικρός ή ο μεγάλος θεατής είναι πιο δύσκολος στην κρίση του και για ποιους λόγους κατά τη γνώμη σας;
M.K.: Δεν υπάρχει εύκολος ή δύσκολος θεατής. Μικροί και μεγάλοι, ζητούν να τους πούμε την αλήθεια, την αλήθεια μας. Να τους διηγηθούμε μια ιστορία με τέτοιο τρόπο, που να τους αφορά. Απλά, οι μικροί θεατές δεν θα κρυφτούν, θα πουν με ειλικρίνεια τι τους άρεσε και τι όχι. Δεν θα τους ξεφύγεις αν καταλάβουν ότι δεν πιστεύεις όσα λες. Και θα δείξουν πραγματική λατρεία αν τους πείσεις.
Cul.N.: Ποια θα λέγατε ότι είναι η σημασία του παραμυθιού και η ανάγκη του ανθρώπου γι’ αυτό (ιδιαιτέρως στις μέρες μας); M.K.: Τα παραμύθια γράφονται από μεγάλους είτε για να μην ξεχάσουν να είναι παιδιά είτε για να μιλήσουν για κάτι που δεν θέλουν να ξεχαστεί. Μοιάζουν λίγο με ένα κοινό μυστικό. Κάτι που όλοι ξέρουν αλλά μέσα από την καθημερινότητα ξεχνάνε. Επομένως, ίσως και για αυτό σήμερα, έχουμε τόση ανάγκη να πούμε και να ακούσουμε ξανά παραμύθια. Για να μη σκληρύνουμε, να μην ξεχάσουμε, να μη σταματήσουμε να ελπίζουμε.
Cul.N.: Πως ήταν η εμπειρία από τις προηγούμενες καλοκαιρινές περιοδείες ανά την Ελλάδα με τον Οδυσσεβάχ και τον Πήτερ Παν; Πως ανταποκρίθηκαν μικροί και μεγάλοι; Τι περιμένετε από τις φετινές παραστάσεις;M.K.: Και με τις δυο παραστάσεις, πραγματικά ζήσαμε στιγμές μαγικές. Είδαμε ανθρώπους να φεύγουν χαμογελώντας, είδαμε μικρά παιδιά να δακρύζουν γιατί ο Πήτερ Πάν άφησε τη Γουέντυ, μεγάλα παιδιά να ξαναπιστεύουν στις νεράιδες. Μέσα από το βλέμμα αυτών των μικρών και μεγάλων θεατών, βρίσκαμε πάντα κουράγιο και ξεπερνούσαμε την κούραση (Γιατί είναι πραγματικά κάτι κοπιαστικό η περιοδεία).
Φέτος, ξεκινάμε με την ελπίδα να δώσουμε πάλι χαρά στους μικρούς και όχι μόνο θεατές. Να τους κάνουμε έστω και για μία στιγμή, να ξαναπιστέψουν στο όνειρο και να παλέψουν για αυτό. Να τους αφήσουμε μια γλύκα.
Cul.N.: Επόμενα σχέδια για τη χειμερινή καλλιτεχνική περίοδο υπάρχουν ή είναι ακόμα νωρίς;M.K.: Πάντα υπάρχουν σχέδια. Τον επόμενο Χειμώνα θα ανεβάσουμε την παράσταση «Αριστοφάνης JUNIOR», επιλέγοντας ιστορίες αυτού του μεγάλου παραμυθά. Επίσης, για το Θέατρο του Βορρά, η Ντίνα Σταματοπούλου, θα ανεβάσει στη Θεσσαλονίκη «Το μαγικό ταξίδι της Ευγενείας», μια παράσταση, που αγαπήθηκε από το κοινό της Αθήνας, τις δυο προηγούμενες χρονιές.
