Ο Άλντους Χάξλεϋ, συγγραφέας του Θαυμαστού Καινούριου Κόσμου, χαρακτήρισε τον Μπρέγκελ ως έναν “ανθρωπολόγο και κοινωνικό φιλόσοφο”, ίσως γιατί μέσα από το σύνθετο ζωγραφικό του έργου κατάφερε με μοναδική οξυδέρκεια να αποτυπώσει τη ματαιότητα ενός κόσμου μέσα από την ίδια τη μίζερη και σκοτεινή καθημερινότητα του.
Ένας καλειδοσκόπος είναι ο Πέτερ Μπρέγκελ, τόσο αυτής της ζωής, όσο ίσως και της επόμενης. Ατενίζοντας κανείς τα έργα του εκπλήσσεται από την πυκνότητα των σχεδόν μικρογραφικών σκηνών, όπου η μία διαδέχεται την άλλη με σχεδόν ιλιγγιώδη ταχύτητα, δημιουργώντας έναν πραγματικό λαβύρινθο που δεν αφήνει χώρο στο μάτι –αλλά ούτε και στο πνεύμα- για να ξεκουραστεί.
Κυνηγοί στο χιόνι, ένας μισάνθρωπος, ολλανδικές παροιμίες, παιδικά παιχνίδια, χωριάτικοι γάμοι, τυφλοί να οδηγούν τυφλούς, η πτώση των επαναστατημένων αγγέλων, η μάχη ανάμεσα στο καρναβάλι και τη σαρακοστή, ο πύργος της Βαβέλ, ανάπηροι ζητιάνοι, ο θρίαμβος του θανάτου αποτελούν μερικές μόνο από τις πηγές της έμπνευσης του, τις οποίες ανακαλύπτουμε μέσα από την πυκνή αφήγηση του Τάσου Παπαδόπουλου.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο θεατής των έργων του Μπρέγκελ μπορεί σχεδόν να μυρίσει την βρωμερή ανάσα των μεθυσμένων κωμαστών του καρναβαλιού, να ακούσει τα χοντροκομμένα ξυλοπάπουτσα των μουσικών να χτυπάνε στα σανίδια στον χωριάτικο γάμο, τους συριγμούς από τους δαίμονες που πέφτουνε νεκροί από τις σπαθιές των αγγέλων, το τρίξιμο από τα κόκκαλα των σκελετών που οδηγούν χιλιάδες ανθρώπων στον τάφο, τις σμίλες και τα καλέμια των χτιστών που οικοδομούν τον θρασύ πύργο της Βαβέλ…
Ο Μπρέγκελ είναι ένας ζωγράφος που πεντακόσια χρόνια μετά τη γέννηση του έχει ακόμα τη δύναμη να προκαλεί μοναδικά συναισθήματα στον θεώμενο καθώς αναπαράστησε με μοναδικό τρόπο έναν κόσμο που χάθηκε για πάντα, αλλά δεν σταμάτησε ποτέ να έχει αρκετές ομοιότητες με τον δικό μας· και αυτό είναι κάτι που θα τον κάνει για πάντα επίκαιρο.