«Οποιοσδήποτε άλλος θα είχε φύγει, θα είχε αποστρέψει το βλέμμα απ’ αυτό το σπίτι, η ιστορία του οποίου γεννούσε την υποψία πως είχε πολλή αρνητική ενέργεια». Εκείνη όμως, λες και είχε μαγνητιστεί από ένα αίνιγμα, έκανε ακριβώς το αντίθετο. Εκείνη δεν έβλεπε ότι είχε τεθεί σε λειτουργία ο μηχανισμός που θα ανέτρεπε την ύπαρξή τους.
Με μια γεμάτη ένταση αφήγηση, η οποία λειτουργεί ως πραγματική αντίστροφη μέτρηση, η συγγραφέας προσπαθεί να κατανοήσει τι οδήγησε στο δυστύχημα που κόστισε τη ζωή του Κλοντ, του άντρα της, στις 22 Ιουνίου 1999. Είκοσι χρόνια αργότερα, επιθεωρεί τα μοιραία γεγονότα και εξετάζει για μια τελευταία φορά τα αναπάντητα ερωτήματα.
Τύχη, πεπρωμένο, συμπτώσεις; Επιστρέφει σ’ εκείνες τις ταραγμένες μέρες, ακολουθώντας μια αλυσίδα απρόβλεπτων καταστάσεων, μέχρι την έλευση του αναπόφευκτου. Το ζευγάρι, τόσο ηλεκτρισμένο από την προοπτική της μετακόμισης, τόσο πιεσμένο από την ανάγκη να ξεκινήσει τις εργασίες ανακαίνισης, είχε λησμονήσει τους κινδύνους που κρύβει η ζωή. Σε τούτο το βιωματικό βιβλίο, μια συγκινητική σπουδή πάνω στην απώλεια που τιμήθηκε με το Βραβείο Goncourt, η Μπριζίτ Ζιρό ανασυστήνει θαυμαστά έναν έρωτα πέραν του θανάτου.
Βραβείο Goncourt 2022
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μπριζίτ Ζιρό
Η Μπριζίτ Ζιρό (Brigitte Giraud) γεννήθηκε το 1960 στο Σιντί Μπελ Αμπές της Αλγερίας και σήμερα ζει στη Λυών. Σπούδασε γερμανικά και αγγλικά. Εργάστηκε ως βιβλιοθηκονόμος, δημοσιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας. Το 1997 δημοσίευσε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο La chambre des parents. Ακολούθησαν δεκαπέντε ακόμη έργα πεζογραφίας, μυθιστορήματα, νουβέλες, συλλογές διηγημάτων, αφηγήματα. Διακρίθηκε, μεταξύ άλλων, με το Prix Goncourt de la Nouvelle για το L’amour est très surestimé (Ο έρωτας είναι μάλλον υπερεκτιμημένος, 2007) και με το Prix du Jury Jean Giono για το Une année étrangère (2009). Πολλά από τα βιβλία της (À present, Pas d’inquiétude, Nous serons des héros, Un loup pour l’homme) ήταν υποψήφια και διεκδίκησαν με αξιώσεις, από τις βραχείες λίστες, σημαντικά βραβεία της Γαλλίας. Το 2022 τής απονεμήθηκε το κορυφαίο Βραβείο Goncourt για το Ζήσε γρήγορα (Vivre vite). Είναι η δέκατη τρίτη γυναίκα που το έχει λάβει μέσα σε 120 χρόνια (από το 1903). Η συγγραφέας έχει μεταφραστεί σε δεκαπέντε γλώσσες.