Ο μυστικός κήπος συνδέεται με τον πρώτο, μυθικό κήπο της Εδέμ, το πρότυπο της ομορφιάς και της αρμονίας, όπου κατά τον μεγάλο μύθο της δημιουργίας τοποθετήθηκε ο άνθρωπος, σαν μια ύπαρξη ολοκληρωμένη, προκειμένου να δημιουργεί και να απολαμβάνει ευτυχισμένος τη ζωή. Έκτοτε ο κήπος, στην περιπέτεια του ανθρώπου μέσα στην ιστορία, έγινε ένας τόπος μυστικός εντός του. Μία κατάσταση, που ενώ δεν την έχει βιώσει, αισθάνεται ότι του λείπει, την αναζητά και την νοσταλγεί. Η ιδέα του «μυστικού κήπου» είναι μια ζωγραφική προσέγγιση κι εξερεύνηση αυτού του εσωτερικού, μη περιγράψιμου τόπου. Μια μεταμορφωμένη στην ουσία εικόνα της πραγματικότητας και του κόσμου μας. Κάθε έργο συντελείται σαν μεταμόρφωση του οικείου και αποτελεί μαρτυρία και σημάδι της ύπαρξης του πολύ μακρινού.
Η μεταμόρφωση προϋποθέτει μια διαφορετική ματιά, που για τη ζωγραφική πρώτα απ’ όλα σημαίνει μια διαφορετική αντίληψη για το φως. Επιχειρείται εδώ η δημιουργία ενός διαφορετικού φωτισμού, που να μοιάζει με το φως που ξέρουμε, αλλά στην ουσία του, αυτό είναι άλλο. Και βέβαια όταν μιλάμε για φως στη ζωγραφική μιλάμε για το χρώμα. Στον κήπο εδώ τον ζωγραφικό το φως εκπέμπεται μέσα από τα πάντα, γίνεται ένα με τα πάντα, τα δονεί. Είναι σαν αεράκι μυστικό, που χαρίζει σε όλα τα πράγματα και τα στοιχεία της φύσης μια ελευθερία κι αυτονομία, που τα μετατρέπει σε «στοιχειά». Η θάλασσα και τα νερά γίνονται όντα, αλλά και τα κτίσματα, οι λόφοι και τα δέντρα, τα γήπεδα και τα παρτέρια ανεξαρτητοποιούνται ως μοτίβα και γίνονται σαν νότες μουσικές, σαν πλάσματα ενός φανταστικού ταξιδιού που αναζητά το απρόβλεπτο. Όλα μοιάζουν να φωτίζονται σε μια αλλόκοτη σκηνή μυστηρίου.
Ο «Μυστικός Κήπος» είναι προσωπικές σημειώσεις αυτής της εξερεύνησης, χωρίς αρχή και τέλος, καταγραφή μιας πατριδογνωσίας εσωτερικής, που κουβαλάει την «αρχαία» χαρά για τη ζωή. Ολόκληρος μια αυθαιρεσία, ένα παιχνίδι. Ζωγραφίζω κι αισθάνομαι όλα να αυθαιρετούν. Αλλά τελικά, όπως λέει κι ένας σοφός, με αυθαιρεσίες χτίζονται και τα όνειρα και οι παράτολμες αμυγδαλιές που ανθίζουν .
