Η γκαλερί Σκουφά εγκαινιάζει την Πέμπτη 10 Απριλίου 2014, την ατομική έκθεση ζωγραφικής του Απόστολου Χαντζαρά, με τίτλο Μύθος και Θυσία.
Τα έργα που θα παρουσιασθούν στην έκθεση αυτή έχουν ως κεντρικό άξονα την ερμηνεία του αρχαιοελληνικού μύθου του Μινώταυρου. Ο μύθος αυτός έχει προβληματίσει αρχαιολόγους, ιστορικούς, λογοτέχνες και εικαστικούς, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Η απουσία αρχαιολογικού ευρήματος της δαιδαλώδους κατοικίας του θηρίου που να αποδεικνύει την φυσική ύπαρξή του, έχει δώσει ανά τους αιώνες τροφή σε πολλαπλές ερμηνείες.
Ο Απόστολος Χαντζαράς επικεντρώνεται στους δύο κυρίαρχους πρωταγωνιστές του μύθου, τον Θησέα, πρίγκιπα της Αθήνας, και τον Μινώταυρο, το θηρίο που κατοικούσε στον Λαβύρινθο της Μινωικής Κρήτης και ιδιαίτερα στη στιγμή που ο Μινώταυρος σκοτώνεται από τον Θησέα.
Πιο συγκεκριμένα, ο Χαντζαράς εστιάζει στη στιγμή της πάλης των δύο ηρώων και μετατοπίζει το επίκεντρο του ενδιαφέροντος από τον θαυμασμό, τις ικανότητες και το θάρρος του νέου Αθηναίου στο αναπόφεκτο τέλος αυτού του μοναδικού όντος. Χρησιμοποιώντας για εργαλεία το σχέδιο και το συνδυασμό χρωμάτων επαναπροσδιορίζει αυτή τη στιγμή της δράσης, ερμηνεύοντας την με βάση σύγχρονων βιωμάτων. Εικόνες που είναι στενά συνδεδεμένες με την στιγμή του μύθου και της θυσίας προσδιορίζονται και πάλι με βάση εικόνων καθημερινών ιστοριών. Ο Χαντζαράς σε κάθε του έργο όχι μόνο μεταμορφώνει τους δύο ήρωες, αλλά και τους αλλάζει τον ιστορικό τους χαρακτήρα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Όπως σημειώνει και ο Μένης Κουμανταρέας, ο οποίος έχει δώσει και τους τίτλους στα έργα της έκθεσης, «Η αρχική σύλληψη της δουλειάς του Απόστολου Χαντζαρά είναι ο Μύθος του Λαβύρινθου με τον Μινώταυρο και τον Θησέα. Ο τρόπος που ο καλλιτέχνης εκφράζεται με έντονα χρώματα, αδρά περιγράμματα, αλλά και ελευθερία στο σχέδιο, έτσι που δεν μπορεί κανείς να πει ότι κάνει παραστατική ζωγραφική, παραπέμπουν στον αρχαίο μύθο με πρωτόγονη ελευθεριότητα. Ο μεν Μινώταυρος έχει μορφή ταύρου, πράγμα που παραπέμπει τόσο στις ταυροκαθαψίες όσο και στους ισπανικούς ταύρους της αρένας που τόσο αγάπησαν οι καλλιτέχνες του μοντερνισμού γύρω στη δεκαετία του ΄20. Ο δε Θησέας δεν έχει την παραμικρή αχλύ που περιβάλλει τον ήρωα, ούτε καν τον αισθησιασμό που σίγουρα προσέλκυσε την Αριάδνη. Αντιθέτως, μοιάζει με λαϊκό πρόσωπο του Θεάτρου Σκιών, ένα τρομαγμένο παιδί εμπρός στους μυκηθμούς του θηρίου…».