Το “Κυνήγι του έρωτα”, γραμμένο το 1945, παραμένει ως σήμερα ένα από τα πιο διασκεδαστικά όσο και οξυδερκή μυθιστορήματα που έχουν γραφτεί ποτέ για τον έρωτα και την ενηλικίωση. Πόσο πληκτικό είναι το να περιμένει κανείς να μεγαλώσει! Η Λίντα, οι αδελφές της και η εξαδέλφη τους, η Φάννυ, έχουν εμμονή με τον γάμο και το σεξ ενώ αναζητούν πώς και πώς τον τέλειο εραστή. Το να βρεθεί όμως ο ιδανικός άντρας είναι κάτι πολύ δυσκολότερο από ό,τι νόμιζαν οι αδελφές. Η Λίντα θα αναγκαστεί να υπομείνει πρώτα τον γάμο με έναν στενόμυαλο συντηρητικό βουλευτή και ύστερα με έναν αρρενωπό κομμουνιστή δίχως καμία αίσθηση του χιούμορ, πριν βρει τον αληθινό έρωτα στο Παρίσι λίγο πριν τον Β´ Παγκόσμιο πόλεμο.
Η Μίτφορντ έχει ως πρόπλασμα των ηρώων της τα μέλη της δικής της εντελώς αντισυμβατικής οικογένειας. Ο αναγνώστης γνωρίζει τους Ράντλετ μέσα από τα μάτια της εξαδέλφης Φάννυ, που μένει μαζί τους στην έπαυλή τους στο Άλκονλι του Γκλόστερσαϊρ. Πατριάρχης της οικογένειας είναι ο φωνακλάς θείος Μάθιου, ο οποίος βάζει τα παιδιά του στο κυνήγι όταν δεν υπάρχουν αρκετές αλεπούδες. Η θεία Σέιντι είναι η διαρκώς αφηρημένη αλλά αφοσιωμένη μητέρα και τα επτά παιδιά τους, παρ’ όλες τις απολαύσεις της ασυνήθιστης παιδικής ηλικίας τους, ανυπομονούν να μεγαλώσουν.
Αμφιβάλλω αν θα κουραστώ ποτέ να διαβάζω τη γεμάτη φρίκη εξιστόρηση της Λίντα για το νοικοκυριό, την εξωφρενική κριτική του θείου Μάθιου για το Ρωμαίος και Ιουλιέτα ή την ισοπεδωτικήανάλυση του Ντέιβι για τη συλλογή ορυκτών της οικογένειας Ράντλετ, που είναι «αντάξια ενός μουσείου». Κάτω όμως από την εύθραυστη επιφάνεια του πνεύματος αυτού του μυθιστορήματος υποφώσκει κάτι απείρως μελαγχολικότερο, κάτι που μπορεί να σε πιάσει και να σε τραβήξει μέσα στο σκοτεινό υπόγειο ρεύμα του εκεί που δεν το περιμένεις.
-Από την εισαγωγή της Zoë Heller-
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Νάνσυ Μίτφορντ- Πληροφορίες για τη συγγραφέα
Η Νάνσυ Μίτφορντ (Nancy Mitford, 1904-1973) γεννήθηκε στο Λονδίνο, πρωτότοκη κόρη του Ντέιβιντ Φρίμαν-Μίτφορντ, δεύτερου βαρόνου Ρέντεσντεϊλ. Τα παιδικά της χρόνια, σε ένα μεγάλο σπίτι στην ύπαιθρο μαζί με τις πέντε αδελφές της και τον μοναδικό αδελφό της, εξιστορούνται στα πρώτα κεφάλαια του Κυνηγιού του έρωτα (1945, Εκδόσεις Πατάκη, 2024), τα οποία, σύμφωνα με τη συγγραφέα, είναι εν πολλοίς αυτοβιογραφικά. Η Νάνσυ Μίτφορντ ισχυριζόταν πάντα ότι δεν έκανε ποτέ κανονική εκπαίδευση, έχοντας διδαχθεί μόνο ιππασία και γαλλικά. Άρχισε να γράφει πριν παντρευτεί το 1932, για να «απαλύνει την πλήξη των διαλειμμάτων ανάμεσα στις διασκεδάσεις που καθόριζαν οι κοινωνικές συμβάσεις του κόσμου της» και είχε εκδώσει ήδη τέσσερα μυθιστορήματα προτού γνωρίσει την επιτυχία με το Κυνήγι του έρωτα, το 1945. Μετά τον πόλεμο μετακόμισε στο Παρίσι, όπου έζησε την υπόλοιπη ζωή της. Επόμενα μυθιστορήματά της ήταν τα: Love in a Cold Climate (1949), The Blessing (1951) και Don’t Tell Alfred (1960). Έγραψε επίσης τέσσερις βιογραφίες: Madame de Pompadour -που έγινε θερμά δεκτή όταν εκδόθηκε το 1954-, Voltaire in Love, The Sun King και Frederic the Great. Εκτός από συγγραφέας μυθιστορημάτων και βιογραφιών, υπήρξε μεταφράστρια στα αγγλικά του κλασικού μυθιστορήματος της Μαντάμ ντε Λαφαγιέτ Η πριγκίπισσα της Κλεβ και επιμελήτρια συλλογής δοκιμίων με τίτλο Noblesse Oblige, σχετικά με τη συμπεριφορά της αγγλικής αριστοκρατίας και το ιδιαίτερο λεξιλόγιό της, διαφορετικό από εκείνο της μεσαίας τάξης. Το 1972, της απονεμήθηκε το παράσημο του Διοικητή του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.