Η παράσταση
Το καλοκαίρι ένιωθα ότι πνίγομαι με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Με έσωσε μια πολύ βαθιά και ουσιαστική κουβέντα με έναν σπουδαίο φίλο μου, τον Σπύρο Γάκη (τον πατέρα του αγαπημένου μου δασκάλου και σκηνοθέτη). Στο τέλος της συζήτησης αυτής, ο κύριος Σπύρος μου είπε: «Θέλω να διαβάσεις το διήγημα του Άντον Τσέχωφ Θάλαμος Νο 6. Το δίνω και στους μαθητές μου. Νομίζω ότι το έργο αυτό θα σε βοηθήσει».
Διάβασα λοιπόν το διήγημα, το ξαναδιάβασα , βούτηξα στις σελίδες του. Πολλές πολλές φορές… και ασυναίσθητα άρχισα να σκαρώνω στίχους , να γεννιούνται μέσα μου εικόνες, ρυθμοί, τραγούδια. Κατάλαβα γιατί ο σοφός αυτός φίλος μου , μου έδωσε αυτό το βιβλίο: Επηρεασμένη από το διήγημα αυτό, θα καταφέρω να εκφράσω όσα νιώθω για το σήμερα.
Εκμυστηρεύτηκα αυτές τις σκέψεις που γεννήθηκαν μέσα μου στον αγαπημένο μου δάσκαλο, Κώστα Γάκη, που πάντα στην ζωή μου , μου δείχνει ένα φωτεινό μονοπάτι, και αυτός έδωσε φτερά σε αυτές τις ιδέες ώστε να ταξιδέψουν και να ακουστούν. Η Έρη Μανουρά με την υπέροχη φωνή της και η Ηλέκτρα Αρσενίδου με τις χορευτικές της κινήσεις ζωντανεύουν επί σκηνής όσα νιώθω και σκέφτομαι. Απέραντη ευγνωμοσύνη για αυτήν την μαγική σύμπραξη… και κάπως έτσι ένας ήρωας του Τσέχωφ, ξεφεύγει από το 1892 , φτάνει ως το τώρα για να αφηγηθεί όλα όσα συμβαίνουν μέσα και γύρω από τον θάλαμο 6.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το χιπ – χοπ στοιχείο
Το χιπ χοπ είναι ο τρόπος μου. Ο τρόπος μου να εκφράσω όσα νιώθω, να εκφράσω τις ιδέες μου. Ο τρόπος μου να αφηγηθώ μια ιστορία. Γράφω στίχους και δεν τους κλείνω πια στα συρτάρια μου , τους δίνω ρυθμό για να μπορέσουν να ακουστούν. Το χιπ χοπ είναι για μένα , μια γέφυρα που ενώνει την ποίηση , το θέατρο και τη μουσική.
Η συνεργασία με τον Κώστα Γάκη
Μία μαγική συνάντηση. Από τις συναντήσεις που σταματάνε τον χρόνο. Ένας καταπληκτικός δάσκαλος , έμπνευση για τους μαθητές του. Ένας σπουδαίος καλλιτέχνης που ντύνει με ευαισθησία , ποίηση και ομορφιά κάθε έργο του. Δημιουργεί έναν ζεστό χώρο , μέσα στον οποίο οι γύρω του εκφράζονται και ανθίζουν.
«Φτιάχνει δρόμους και ενώνει ερήμους» με κάθε τρόπο. Με την μουσική του , με τις παραστάσεις του, με την παρουσία του. Τα τρία χρόνια που συνεργαζόμαστε , είναι τρία χρόνια γεμάτα χρώματα , μουσική , ποίηση. Κάθε μέρα δίπλα του , μαθαίνω και κάτι καινούργιο , κάτι σπουδαίο.
Όλα ξεκίνησαν στο Πήλιο. Στην θεατρική κατασκήνωση του Πανελληνίου Δίκτυο για το Θέατρο στην εκπαίδευση. Δίδασκε και με κάλεσε να είμαι δίπλα του ως βοηθός του. Κάτω από τα πλατάνια , γύρω από φωτιά , με υπέροχους ανθρώπους. Όλο το πρωί μάθημα και έπειτα κουβέντες ουσιαστικές , βαθιές και αληθινές. Εκεί κατάλαβα πως ο κόσμος αυτός μπορεί να αλλάξει, να γίνει λίγο πιο όμορφος.
Τώρα έχω την τύχη να είμαι δίπλα του, ως βοηθός σκηνοθέτη, σε μία πολύ σπουδαία παράσταση, στην «Ιστορία Χωρίς Όνομα». Είδα από πολύ κοντά πώς με την Ανθή Φουντά διασκεύασαν αυτό το βιβλίο ώστε να μπορέσει να ζωντανέψει με αυτόν τον τρόπο επί σκηνής , άκουσα τις πρώτες μελωδίες που έγραψε για να ντύσει αυτήν την παράσταση και παρακολούθησα με πόση ευαισθησία φώτισε κάθε στιγμή του έργου σκηνοθετώντας το και πώς δημιούργησε μία ομάδα ηθοποιών – μία αγκαλιά – που ανεβαίνουν στην σκηνή και λάμπουν.
Δουλεύουμε μαζί σε πολλά και διαφορετικά projects.. παραστάσεις , διδασκαλίες, συναυλίες. Όλες όμως οι δουλειές έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: την τρυφερότητα. Αυτή είναι η απάντηση μας στον κόσμο που ζούμε. Αυτό ψιθυρίζουμε, φωνάζουμε, τραγουδάμε, χορεύουμε και στην παράσταση μας «Θάλαμος Νο 6» . Νιώθω πως όλα τα δώρα της κοινής μας πορείας λάμπουν σε αυτήν την χιπ χοπ συνομιλία μας με τον κύριο Τσέχωφ.
Η διαχρονικότητα του διηγήματος
Θα μπορούσα να σας μιλάω ώρες για αυτό το διήγημα. Για τον τρόπο με τον οποίο ο Άντον Τσέχωφ το 1892 θίγει κάποια πολύ ευαίσθητα ζητήματα. Ζητήματα που στις μέρες μας , στον κόσμο που ζούμε , μας αφορούν όλους. Το μόνο που θα κάνω όμως, είναι να σας μεταφέρω λίγα λόγια από το διήγημα του. Να σας μεταφέρω την δική του φωνή: «…Θα έρθει καιρός που δεν θα υπάρχουν πια φυλακές και τρελοκομεία. Τα παράθυρα μας , δεν θα έχουν κάγκελα. Οι άνθρωποι δεν θα ξέρουν τι είναι ο ζουρλομανδύας. Έξω από το σπίτι μας κάθε μέρα θα γίνεται γιορτή. Κάποτε, αργά ή γρήγορα, θα έρθει αυτή η ημέρα!… »