Το έπος του Ναζίμ Χικμέτ Ανθρώπινα τοπία της πατρίδας μου είναι αφιερωμένο στην γυναίκα του, την Πιραγέ, η οποία του συμπαραστάθηκε στα πέτρινα χρόνια της ζωής του τότε που ήταν υπό κράτηση στις φυλακές της Προύσας. Επίσης, θα πρέπει να αναφέρουμε σχεδόν με βεβαιότητα, ότι ο Ναζίμ Χικμέτ μπορεί να ταυτιστεί με τον χαρακτήρα του Χαλίλ, έναν έγκλειστο στις φυλακές της Ανατολίας για τις κομμουνιστικές ιδέες του και μάλιστα στο έργο οι ψευδείς φήμες τον αναφέρουν ότι ήταν εχθρός της πατρίδας, ότι ήταν πράκτορας και μίσθαρνο όργανο της Ρωσίας.
Ο ποιητής μετά το 1941 άρχισε να γράφει το αριστούργημά του, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να περιγράψει την κοινωνική ιστορία της Τουρκίας αρχίζοντας από την Β’ Συνταγματική Μεταρρύθμιση (1908) και εξής. Το έργο το οποίο δεν είναι αυτό καθαυτό ποίημα, ούτε διήγημα, ούτε μυθιστόρημα, ούτε σενάριο, ούτε θεατρικό έργο, ούτε ιστορία, αλλά υπάρχουν στοιχεία από όλα αυτά τα λογοτεχνικά είδη. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ποιητικό μυθιστόρημα, δηλαδή μυθιστόρημα γραμμένο σε στίχους, όπως επίσης θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε και εποποιΐα του πρώτου μισού του 20ού αιώνα καθώς ο ποιητής απεικονίζει την πολιτική, την οικονομική και κοινωνική κατάσταση του τουρκικού λαού.
Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή
που δεν την αρμενίσαμε ακόμα.
Το πιο όμορφο παιδί δε μεγάλωσε ακόμα.
Τις πιο όμορφες μέρες,
τις πιο όμορφες μέρες μας,
δεν τις ζήσαμε ακόμα.
Κι ό,τι πιο όμορφο,
Κι ό,τι πιο όμορφο θα ’θελα να σου πω,
Δε στο ’πα ακόμα