Το πρόγραμμα περιλαμβάνει δύο νέες σειρές εκθέσεων, που εγκαινιάζονται ταυτόχρονα με δύο εικαστικές εκθέσεις υπό τον τίτλο: «Gone today, here tomorrow», σε επιμέλεια Εύας Βασλαματζή και «Νίκος Καναρέλης – Τίποτα δεν είναι αληθινό παρά μόνο ο τρόπος που νιώθω», σε επιμέλεια Χριστόφορου Μαρίνου.
Επί το έργον
Gone today, here tomorrow
Υπηρεσιακή Aυλή, Μεγάρο Μουσικής Αθηνών
Eπιμέλεια | Εύα Βασλαματζή
Διάρκεια έκθεσης | 20.11.2019 – 26.01.2020
Στην Υπηρεσιακή Αυλή του annexM παρουσιάζεται η ομαδική έκθεση Gone today, here tomorrow με τη συμμετοχή των Μαρία Θεοδωράκη, Marcos Lutyens, Basim Magdy, Κοσμά Νικολάου και Μαλβίνας Παναγιωτίδη σε επιμέλεια της Εύας Βασλαματζή.
Η έκθεση επανεξετάζει το ζήτημα της πρόσληψης μιας έκθεσης ως εφήμερου εικαστικού θεσμού και επανακαθορίζει τον ορίζοντα των προσδοκιών των θεατών. Με βίντεο και εγκαταστάσεις, εκ των οποίων τρεις νέες παραγωγές, η επιλογή των πέντε καλλιτεχνών θέτει στον πυρήνα της έκθεσης το ζήτημα της θέασης με νέους όρους και μέσα από εργαλεία όπως η σωματικότητα του καλλιτέχνη, η ύπνωση, η φαντασιακή διάσταση του αρχείου… Ξεκινώντας με τον καλλιτέχνη ως θεατή, που εξερευνά σαν μια άσκηση τον εκθεσιακό χώρο με το σώμα του, τον λόγο ή και την φαντασία του, η έκθεση συνεχίζει τον διάλογο με τον τωρινό θεατή της έκθεσης αφήνοντας ανοιχτά ερωτήματα. Όπως επισημαίνει η επιμελήτρια στον κατάλογο της έκθεσης:
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
«Με αναφορές σε μεγαλύτερα σύμβολα και έννοιες, τα έργα λειτουργούν ως ερωτήματα που μένουν ανοιχτά για να συμπληρώσει ο θεατής τη δική του εκδοχή της ιστορίας, δημιουργώντας την πιθανότητα για συλλογικότητα ή απλά για τη προθυμία του ατόμου να δεσμευτεί σε αυτή την εμπειρία.»
Ο τίτλος της έκθεσης, δανεισμένος από το γνωστό αγγλικό ιδίωμα που αναφέρεται στο εφήμερο, αντιστρέφεται ποιητικά για να αναδείξει την ικανότητα του έργου τέχνης να επανέρχεται στην ιστορία μέσα από τη ματιά των καλλιτεχνών αλλά και την πρόσληψη εκ νέου από το κοινό.
Η Μαρία Θεοδωράκη βιντεοσκοπεί δύο δράσεις σε εκθεσιακούς χώρους στο Λονδίνο, όπου εξερευνά με το σώμα της νέους τρόπους θέασης και πρόσληψης του έργου τέχνης. Ο Basim Magdy μας μεταφέρει σε ένα φανταστικό σύμπαν μέσα από το κείμενο-έργο του, σκιαγραφώντας μια κοινωνική κατάσταση χωρίς να την ορίσει και αφήνοντας έτσι ανοιχτή την ερμηνεία του στον θεατή. Χρησιμοποιώντας την υποβολή σε ύπνωση ως εργαλείο που του επιτρέπει την πρόσβαση σε βαθύτερα επίπεδα αντίληψης, o Marcos Lutyens παρουσιάσει με δύο βίντεο πως ο χώρος γίνεται μέρος της ψυχικής «αρχιτεκτονικής» της μνήμης, των σκέψεων και των αισθήσεων μας.
Ο Κοσμάς Νικολάου επαναφέρει στη ζωή ένα αρχιτεκτονικό στοιχείο του Γεώργιου Κανδύλη από την έκθεση Παναθήναια Παγκόσμιας Γλυπτικής του 1965 αφαιρώντας του τη λειτουργική διάσταση και τονίζοντας τη σημασία του ως συμβόλου και αναμνηστικού. Τέλος, η Μαλβίνα Παναγιωτίδη παρουσιάζει μια εγκατάσταση-αλληγορία της οντολογίας του έργου τέχνης ως μιας ιδιαίτερης ύπαρξης που, ενώ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ζωντανός οργανισμός, βρίσκεται μέσα από την έκθεσή του σε μια διαρκή αναζήτηση επικοινωνίας με τον θεατή.
Βιογραφικά καλλιτεχνών
Μαρία Θεοδωράκη
Η Μαρία Θεοδωράκη (Αθήνα 1977, ζει και εργάζεται στη Λισαβόνα) σπούδασε σχέδιο, φωτογραφία, βίντεο και εγκαταστάσεις στην Αθήνα, τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο. Το 2009 αποφοίτησε με μεταπτυχιακό στις Καλές Τέχνες από το Central Saint Martins στο Λονδίνο. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί σε ομαδικές εκθέσεις στο εξωτερικό και σε διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου καθώς και σε τέσσερις ατομικές εκθέσεις στο Λονδίνο. Το 2013 ήταν υποψήφια για το βραβείο ΔΕΣΤΕ. Από το 2016, ως υπότροφος Marie Skłodowska-Curie, εκπονεί διδακτορική έρευνα στο Universidade Nova de Lisboa στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος NACCA που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η διδακτορική της έρευνα αφορά τα μουσεία σύγχρονης τέχνης και τον ρόλο επιμελητών και συντηρητών στη διαχείριση της εννοιολογικής ταυτότητας ενός έργου. Ως ερευνήτρια, συνεργάζεται με μουσεία σε συμβουλευτικό ρόλο και παρουσιάζει τη δουλειά της μέσα από δημοσιεύσεις και συνέδρια.
Marcos Lutyens
Ο Marcos Lutyens (1964, Λονδίνο, ζει και εργάζεται στο Λος Άντζελες) ασχολείται με τον τομέα του συνειδητού και με τον τρόπο που αυτό επηρεάζει ψυχολογικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα. Τα έργα του περιλαμβάνουν διαδράσεις σε παγκόσμιο επίπεδο που έχουν να κάνουν με τις ροές πεζών, τον διάλογο σε κοινωνικά μέσα, την ποιότητα του αέρα και την ενδοεπικοινωνία ζώων, φυτών και μυκηλίων.
Ο Marcos Lutyens έχει πραγματοποιήσει μια σειρά από 340 περφόρμανς μέσα σε ένα ειδικά σχεδιασμένο περίπτερο στην dOCUMENTA(13) στο Κάσελ, σε συνεργασία με τον επιμελητή Raimundas Malašauskas, που καταγράφονται στην έκδοση Memoirs of a Hypnotist : 100 Days (Sternberg Press). Ομαδικές και ατομικές εκθέσεις: Havana Biennial (2019), Culture Summit – Guggenheim, Άμπου Ντάμπι (2019), Frye Museum, Σιάτλ (2018), Latvian National Museum of Art, Ρίγα (2018), 33rd Bienial de São Paulo (2018), the Guggenheim Museum, Nέα Υόρκη (2017), the Armory, Palazzo Fortuny, Βενετία (2017), La Monnaie de Paris, Παρίσι (2017), 57th and 55th International Art Exhibition of La Biennale di Venezia (2013 & 2017), Liverpool Biennial (2016), 14th Istanbul Biennial (2015), MoMA PS1, Νέα Υόρκη (2014), National Art Museum of China, Πεκίνο (2014), dOCUMENTA(13), Κάσελ (2012), Los Angeles County Museum of Art, Λος Άντζελες (2010), Centre Georges Pompidou, Παρίσι (2010 & 2014), Royal Academy of Arts, Λονδίνο (2009).
Basim Magdy
Ο Basim Magdy (1977, Ασιούτ, Αίγυπτος, ζει και εργάζεται στη Βασιλεία και στο Κάιρο) είναι καλλιτέχνης που δουλεύει με φιλμ, φωτογραφία, κείμενο, ζωγραφική, γλυπτική και εγκαταστάσεις. Μέσα από φευγαλέες εντυπώσεις, εξερευνά άγνωστους κόσμους που ξεφεύγουν της οπτικής αντίληψης και θέτει ερωτήματα που παραμένουν ανοιχτά. Ατομικές εκθέσεις: MAAT Museum of Art, Architecture and Technology, Λισαβόνα, La Kunsthalle Mulhouse, Γαλλία, MCA Museum of Contemporary Art, Σικάγο, MAXXI National Museum of the 21st Century Arts, Ρώμη, Jeu de Paume, Παρίσι, CAPC Museum of Contemporary Art, Μπορντώ, Deutsche Bank KunstHalle, Βερολίνο, Arnolfini, Μπρίστολ κ.ά.
Ομαδικές εκθέσεις: MoMA The Museum of Modern Art, Νέα Υόρκη, Centre Pompidou, Παρίσι, Castello di Rivoli, Τορίνο, New Museum Triennial, Νέα Υόρκη, Whitechapel Gallery, Λονδίνο, KW Institute for Contemporary Art, Βερολίνο, La Biennale de Montreal, MEDIACITY Seoul Biennial, 13th Istanbul Biennial, Sharjah Biennial 11, Yerba Buena Center for the Arts, Σαν Φρανσίσκο, La Triennale: Intense Proximity, Palais de Tokyo, Παρίσι. Έχει κερδίσει το Abraaj Art Prize, Ντουμπάι, το New:Vision Award, CPH:DOX Film Festival, Κοπεγχάγη (2014) και το Experimental Award στο Curtas Vila do Conde – International Film Festival, Πορτογαλία (2015). Επιλέχθηκε από την Deutsche Bank ως καλλιτέχνης της χρονιάς για το 2016 (Artist of the Year 2016). Προβολές των φιλμ έχουν γίνει, μεταξύ άλλων, στην Tate Modern, στο Locarno Film Festival, στο New York Film Festival, στο International Film Festival Rotterdam και στο ICA, Λονδίνο.
Κοσμάς Νικολάου
Ο Κοσμάς Νικολάου (1984, Αθήνα, ζει και εργάζεται στην Αθήνα) σπούδασε καλές τέχνες και αρχιτεκτονική στα Ιωάννινα, τον Βόλο και το Μιλάνο. Το έργο του περιστρέφεται γύρω από τις λειτουργίες της αρχιτεκτονικής, των χωρικών ποιοτήτων, της μνήμης, της αφήγησης και της μη λεκτικής επικοινωνίας. Συχνά καταπιάνεται με τον μοντερνισμό, τα διάσπαρτα τεκμήρια και αρχεία καθώς και με προσωπικές αφηγήσεις. Η σύνθεση των διαφορετικών αυτών στοιχείων οδηγεί σε νέες σχέσεις αλλά και μια καινούργια τοποθέτησή τους στο χώρο, που ακροβατεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη σκηνογραφία. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, τα Βαλκάνια, την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, σε μουσεία, ιδρύματα και ανεξάρτητους χώρους.
Έχει πραγματοποιήσει τέσσερις ατομικές εκθέσεις στην Αίθουσα Τέχνης Ρεβέκκα Καμχή στην Αθήνα, στο brauchbarkeit στην Κολωνία, στη Vila Bologna στη Μάλτα και στο D.O.C. στο Παρίσι. Έχει λάβει μέρος σε διαφορετικά προγράμματα καλλιτεχνικής φιλοξενίας στην Ελλάδα, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Πολωνία, τη Μάλτα, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα καθώς και στο πρόγραμμα Ideas City του New Museum, NΥ. Από το 2012 έχει ιδρύσει και συνδιευθύνει τον ανεξάρτητο καλλιτεχνικό χώρο 3 137 στην Αθήνα μαζί με την Πάκυ Βλασσοπούλου και τη Χρυσάνθη Κουμιανάκη.
Μαλβίνα Παναγιωτίδη
Η Μαλβίνα Παναγιωτίδη (1985, Αθήνα, ζει και εργάζεται στην Αθήνα) σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο πρόγραμμα «Art in Context» στο Universität der Künste στο Βερολίνο. Η καλλιτεχνική πρακτική της εστιάζει στα σημεία τομής του αποκρυφιστικού μοντερνισμού, της λειτουργίας του φαντασιακού και της ανοίκειας ανθρώπινης συμπεριφοράς σε διαφορετικές κοινωνικοπολιτικές συνθήκες. Έχει βραβευτεί με το Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (2018) και με το Έπαθλο Σπυρόπουλου (2016). Έχει παρουσιάσει το έργο της σε εκθέσεις σε μουσεία και χώρους τέχνης στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Επιλεγμένες εκθέσεις: «Awe», Hydra School Projects (Ύδρα), «Ψυχοσάββατο–Μέρος II», Rodeo Gallery (Πειραιάς), «Wasn’t it you who said that it was going to last forever», Haus N (Αθήνα), «Αστερισμοί στο χώμα», συνεργασία του ΝΕΟΝ με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, Κτίριο Αρχαιολογικής συλλογής Κουφονησίου, «It was evening all afternoon» (ατομική έκθεση) , «You cannot hide for more than seven years» curatorial venture (Αθήνα), «Heartburner», Δυο Χωριά (Μύκονος), «The Equilibrists», Μουσείο Μπενάκη (Αθήνα) –σε συνεργασία με το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ και το New Museum, Νέα Υόρκη–, «Hypnos Project», Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (Αθήνα), «The predictions of a one-night king», Chalet Society (Παρίσι), «A monument for the first homosexual emancipation movement», Haus der Kulturen der Welt (Βερολίνο). Από το 2009 είναι επίσης ιδρυτικό μέλος της ερευνητικής καλλιτεχνικής ομάδας Σαπρόφυτα.
Βιογραφικό επιμελήτριας
Η Εύα Βασλαματζή (1990, Αθήνα) είναι ανεξάρτητη επιμελήτρια και θεωρητικός με βάση την Αθήνα και το Παρίσι. Πρόσφατα, εργάστηκε ως συνεπιμελήτρια στο DOC!, μηκερδοσκοπικό οργανισμό και πολυχώρο στο Παρίσι (2017-2019) και ως βοηθός επιμελήτρια στο Palais de Tokyo (2018-2019). Από το 2013 έχει συνεργαστεί με πολλούς δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Σπούδασε Θεωρία και Ιστορία της Τέχνης στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνων και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Φιλοσοφία της τέχνης και Επιμέλεια εκθέσεων στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης.
Έχει επίσης συμμετάσχει το 2018 στο πρόγραμμα ανταλλαγής επιμελητών ΝΕΟΝ Curatorial Exchange Program σε συνεργασία με τη Whitechappel Gallery (Λονδίνο) και στο Art Week του Alserkal Avenue (Ντουμπάι, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα) και θα είναι τον Μάιο του 2020 μέρος του residency program Rupert (Βίλνιους, Λιθουανία). Τον Ιούνιο του 2020, σε συνεργασία με τον οργανισμό Orange Rouge στο Παρίσι, θα επιμεληθεί μια σειρά εκθέσεων με έργα που προκύπτουν από την συνεργασία 20 καλλιτεχνών με εφήβους με ειδικές ανάγκες. Η Εύα Βασλαματζή έλαβε το βραβείο από το 2ο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος της Artworks (κατηγορία «Επιμέλεια εικαστικών εκθέσεων»).
Κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν ξεναγήσεις.
Ξεναγήσεις
Ξενάγηση με την επιμελήτρια της έκθεσης Εύα Βασλαματζή
Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2019, 18:30
Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2020, 18:30
Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2020, 18:30
***
Project Space – Νέες παραγωγές
Νίκος Καναρέλης – Τίποτα δεν είναι αληθινό παρά μόνο ο τρόπος που νιώθω
Project Space, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Επιμέλεια | Χριστόφορος Μαρίνος
Διάρκεια έκθεσης | 20.11.2019 – 26.01.2020
Η έκθεση, σε επιμέλεια του Χριστόφορου Μαρίνου, πραγματεύεται το μείζον θέμα του θυμού. Ο καλλιτέχνης δανείζεται ένα στίχο (“Nothing is real but the way that I feel”) από το τραγούδι Self-Portrait (1975) των Rainbow για να τιτλοφορήσει μια σειρά πορτρέτων που απεικονίζουν μια οργισμένη δεκαεξάχρονη έφηβη. Η έκθεση απαρτίζεται από 12 πίνακες (λάδι και σπρέι σε ξύλο) και 12 σχέδια (μολύβια και μελάνη σε χαρτί), όλα φτιαγμένα την τελευταία διετία.
Για τον Καναρέλη, ο θυμός σε μια ζωγραφική εικόνα πρέπει να γεννά ερωτήματα παρά να προσφέρει απαντήσεις. Οι προσωπογραφίες του δεν απαθανατίζουν απλώς τη στιγμιαία οργή της νεαρής γυναίκας, αλλά και κάτι παραπάνω: την πρωτογενή κραυγή της. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τη διάρκεια των συναντήσεων με το μοντέλο του ο καλλιτέχνης χρησιμοποίησε τη μέθοδο της εικαστικής ψυχοθεραπείας (art therapy): συζητούσε με την κοπέλα για τα πράγματα που την θυμώνουν και ταυτόχρονα τραβούσε φωτογραφίες, από τις οποίες προέκυψαν οι συγκεκριμένες προσωπογραφίες.
Τα πορτρέτα του Καναρέλη φανερώνουν το παράλογο της ύπαρξής μας και την πολυπλοκότητα των ανθρωπίνων σχέσεων. Όπως δηλώνει ο ίδιος για τη ζωγραφική του: «Προσπαθώ να δημιουργήσω οδυνηρά όμορφες εικόνες και να κρατάω τα έργα μου ανοιχτά σε ερμηνείες. Θέλω να σχετίζονται με πολλά θέματα – ένα από αυτά είναι και ο σύγχρονος κόσμος μας».
Νίκος Καναρέλης
Ο Νίκος Καναρέλης (Αθήνα, 1975) είναι εικαστικός καλλιτέχνης. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1998-2004) και παρακολούθησε το Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της ΑΣΚΤ (2008-2010).
Έχει πραγματοποιήσει πέντε ατομικές εκθέσεις: «Δέκα χρόνια», Δημοτική Πινακοθήκη Κορίνθου, 2015, «Quite Life», γκαλερί Elika, Αθήνα, 2014, «The Public gets what the public wants», Loraini Alimantiri gazonrouge, Αθήνα, 2009, «Déjà vu», Loraini Alimantiri gazonrouge, 2005, «Ύμνος εις την ελευθερίαν», gazonrouge, 2003.
Παράλληλα έχει πάρει μέρος και σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό: The College of Fine Art of Shanghai University, Σαγκάη, 2003, «Fragment», Gallery AA, Βενετία, 2003, The Scope Art Fair, Dylan Hotel, Νέα Υόρκη, 2003, «RADAR: Contemporary Art for European Cities», 50η Μπιενάλε Βενετίας, Centro Civicio, Giudecca, Βενετία, 2004, «Αυστηρώς κατάλληλον», 2004, Βυζαντινό Μουσείο, Αθήνα, 2004, Milano Flash Art Fair, 2004, «Everyday Hellas», White Box, Νέα Υόρκη και Τεχνόπολις Δήμου Αθηναίων, Αθήνα, 2004, «Crossing the Borders», Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη, 2006, «Supernova – Constellations», Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λευκωσίας, Λευκωσία, 2007, «Paint-id», Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη και Μουσείο Άλεξ Μυλωνά, Αθήνα, 2009, «Celebration: 10 years of Hydra School Projects», Μουσείο Άλεξ Μυλωνά, Αθήνα, 2010, «Oasis in aoasei», Σκιρώνειο Μουσείο Πολυχρονόπουλου, Μέγαρα, 2010, «know who you are at every age», Bronx art space, Νέα Υόρκη, 2014, «Ύπνος Project», Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Ιδρύματος Ωνάση, Αθήνα, 2016, «Curved Arrows», Kunstraum am Schauplatz, Βιέννη, 2019.
Χριστόφορος Μαρίνος
Ο Χριστόφορος Μαρίνος (Αθήνα, 1975) είναι ιστορικός τέχνης και επιμελητής. Έχει επιμεληθεί πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, μεταξύ των: «Βασίλης Σκυλάκος: εδώ κι εκεί και παντού», Roma Gallery, Αθήνα• «Βαλέριος Καλούτσης: Naturmatic», Σπίτι της Κύπρου, Αθήνα, «Βαλέριος Καλούτσης: Μεταμορφώσεις ενός τοπίου», Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης, Ρέθυμνο, 2019• Ρένα Παπασπύρου: Κλίμακες», Σπίτι της Κύπρου, Αθήνα, 2018• «Χρήστος Τζίβελος: Modeling Phenomena», Μουσείο Μπενάκη οδού Πειραιώς (συνεπιμέλεια με την Μπία Παπαδοπούλου), Αθήνα, 2017• «Δημήτρης Α. Φατούρος. Εικαστική δίοδος – Αρχείο 1966», Πολιτιστικό Κέντρο ΜΙΕΤ Θεσσαλονίκης και Μέγαρο Εϋνάρδου, Αθήνα, 2017• «Αναφορά περιπτώσεων», γκαλερί Ζουμπουλάκη, Αθήνα, 2017• «Επιγράμματα», γκαλερί Nitra, Αθήνα, 2017. Έχει επιμεληθεί, μεταξύ άλλων, την έκδοση Το έργο της επιμέλειας (AICA Hellas, 2011) και τις εκδόσεις της 3ης και της 4ης Μπιενάλε της Αθήνας, «ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ» 2011 και «AGORA» 2013. Την περίοδο 2012-2015 διετέλεσε πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης AICA Hellas.
Κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν ξεναγήσεις και εκπαιδευτικές δράσεις.
Ξεναγήσεις
Ξενάγηση με τον καλλιτέχνη Νίκο Καναρέλη και τον επιμελητή της έκθεσης Χριστόφορο Μαρίνο:
Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2019 | 18:00
Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2020 | 18:00
Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2020 | 18:00
Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα
«Art as Therapy στο χώρο του Μουσείου»
Συντονισμός προγράμματος:
Μαρία Κόντη, εικαστικός, εκπαιδευτικός, εικαστική ψυχοθεραπεύτρια
Μαργαρίτα Διγενή, εικαστικός
Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2019
Κοινωνικές Συνεταιριστικές Δραστηριότητες Ευπαθών Ομάδων (Κ.Σ.Δ.Ε.Ο ΕΔΡΑ). Σε συνεργασία με την Αφροδίτη Πανταγούτσου, κλινική εργοθεραπεύτρια, εικαστική ψυχοθεραπεύτρια
Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2019
Κ.Δ.Α.Π.ΜΕ.Α. του Δήμου Παλλήνης
Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2020
Εργαστήριο εικαστική έκφραση και αυτογνωσία εφήβων
Κεντρικές εικόνες θέματος: (βιντεοστιγμιότυπο) – Μαρία Θεοδωράκη, At sea, βίντεο, 2007 | Νίκος Καναρέλης, Angry, 2019, μελάνη, μολύβια, γραφίτης σε χαρτί
