H κορυφαία ολλανδική ομάδα του σύγχρονου χορού έρχεται στο Μέγαρο Μουσικής με ένα συγκλονιστικό πρόγραμμα για τέσσερις …
βραδιές απόλυτης απόλαυσης!
Πέμπτη 5, Παρασκευή 6, Σάββατο 7 & Κυριακή 8 Απριλίου, 20.00μ.μ. στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη.
Mε φανατικούς θεατές σε όλο τον κόσμο και στη χώρα μας, το Nederlands Dans Theatre (NDT) έρχεται στο καινούριο ραντεβού του με το κοινό της Αθήνας με δύο φρέσκες, μαγικές χορογραφίες με την υπογραφή των κορυφαίων χορογράφων του Πολ Λάιτφουτ και Σολ Λεόν, σε πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ένα από τα πιο συγκλονιστικά προγράμματα των τελευταίων χρόνων επέλεξε να παρουσιάσει στη σκηνή της Αίθουσας Αλεξάνδρα Τριάντη το διάσημο χορευτικό σύνολο: το ‘Sehnsucht’ (Πόθος) (παγκόσμια πρώτη στις 7 Μαΐου 2009 στο Lucent Danstheater της Χάγης) παρουσιάζεται σε χορογραφία, σκηνικά και κοστούμια των Λάιτφουτ-Λεόν, φωτισμούς του Τομ Μπεφόρτ και μουσικές επιλογές από έργα Μπετόβεν και το ‘Schmetterling’ (Πεταλούδα) σε χορογραφία και σκηνικά των Λάιτφουτ-Λεόν, κοστούμια των Γιόκε Φίσερ και Χερμάιν Χολάντερ, φωτισμούς του Τομ Μπεφόρτ και μουσικές The Magnetic Fields και Max Richter(παγκόσμια πρώτη, 25 Νοεμβρίου 2010, Lucent Danstheater, Χάγη).
Τα έργα θα χορέψει η “μεγάλη” ομάδα του ΝDT, η NDT I (θυμίζουμε ότι το σύνολο χωρίζεται σε δύο ομάδες, την NDT I που στελεχώνουν καταξιωμένοι χορευτές και την NDT II που απαρτίζεται από νέα ανερχόμενα ταλέντα).
Το Μέγαρο Μουσικής εγκαινίασε τη σταθερή συνεργασία του με το NDT τον Μάρτιο του 2008 και έδωσε τη δυνατότητα σε όσους αγαπούν τον σύγχρονο χορό να απολαμβάνουν και να παρακολουθούν τους λαμπρούς χορευτές του, τους πρωτοπόρους χορογράφους του και τη δυναμική πολιτική του για την ενθάρρυνση και τη στήριξη σε χορευτές και χορογράφους της νέας γενιάς.
Οι παραστάσεις του Nederlands Dans Theatre (NDT) πραγματοποιούνται με τη χορηγία της ΜΕΤΚΑ- μέλος του ομίλου Μυτιληναίος.
Ο “Πόθος” και η “Πεταλούδα” μιλάνε με τη γλώσσα των σωμάτων για τον έρωτα και την αγάπη, για το ανέφικτο και το αναπόφευκτο των σχέσεων, αλλά και για το κενό της απώλειας, για πολύ βαθειά αισθήματα που εκφράζονται μέσα από την μοναδική τεχνική δεξιοτεχνία των χορευτών αυτής της εξαιρετικά δημοφιλούς και αναγνωρισμένης ομάδας. Δύο εξαίσιες χορογραφίες- πορτρέτα της δύναμης της αγάπης να ενώνει και να σημαδεύει, ακόμα και όταν έχει χαθεί.
Ο Πόθος, ένα συναρπαστικά έντονο και σαγηνευτικό κομμάτι, αρχίζει με ένα εντυπωσιακό σκηνικό εύρημα: ένα ζευγάρι χορεύει μέσα σε έναν κύβο που αιωρείται στη σκηνή, έναν σουρεαλιστικό μικρό χώρο, που αλλάζει διαρκώς θέσεις, με πόρτα και παράθυρο σε παράδοξα σημεία, που υποδηλώνουν τη δυσκολία της διαφυγής. Ένας σολίστας, στο επίπεδο της σκοτεινής σκηνής, παρακολουθεί με τις κινήσεις του τον δύσκολο «διάλογο» του ζευγαριού.
Οι δύο χορευτές κινούνται ο ένας γύρω από το άλλο επιδέξια με την υπόκρουση των κοντσέρτων για πιάνο, αρ.3 και 4 του Μπετόβεν. Οι κινήσεις τους δηλώνουν μια σχέση με αγωνίες και προσπάθειες, κάποια στιγμή βρίσκει την έξοδο ο άνδρας, σε λίγο επιστρέφει, οι ρωγμές όμως δεν επουλώνονται και είναι η σειρά της γυναίκας να φύγει. Ο κύβος υποχωρεί στο βάθος της σκηνής και το κομμάτι εξελίσσεται σε μια θεαματική παράσταση συνόλου με τους ήχους της 5ης Συμφωνίας του Μπετόβεν. Ένας στοχασμός για τον έρωτα που δεν είναι πάντα ανθεκτικός, η αναζήτηση της ελευθερίας από μια ξεθυμασμένη σχέση, που κάποτε ήταν ωραία και αφήνει πίσω της τη γλυκόπικρη και επίμονη ανάμνησή της, κλειδωμένη σε έναν κύβο της μνήμης του σολίστα, ένα όνειρο χωρίς λέξεις.
Οι χορογράφοι αφιέρωσαν το κομμάτι αυτό στους γονείς τους, Χοακίν Λεόν και Ντέιβιντ Λάιτφουτ.
Η Πεταλούδα «μιλάει» για ένα άλλο είδος αγάπης και αφοσίωσης. Για τη φροντίδα των ηλικιωμένων γονιών και αγαπημένων, για την τρυφερότητα που επιστρέφει με τον επικείμενο θάνατό τους, για την απώλεια και το τεράστιο κενό που την ακολουθεί. Μια γυναίκα στη σκηνή, δείχνει ηλικιωμένη, αλλά ευκίνητη. Τα πόδια της είναι εύθραυστα, αλλά αντέχουν, τα μαλλιά της γκρίζα, σημάδι περασμένου χρόνου, κάτω όμως από το φαρδύ παλτό της κοχλάζει ακόμα η ενέργεια, μια ενέργεια που μπορεί να ανταποκρίνεται στους έντονους ήχους του indie pop αμερικανικού συγκροτήματος Magnetic Fields. Η κεντρική φιγούρα αυτού του κομματιού είναι η μητέρα της χορεύτριας Μαρτίν Μπρεάρντ Βαλέρσκι, στην οποία οι χορογράφοι έχουν αφιερώσει τη βαθειά συγκινητική αυτή χορογραφία τους, «με όλο το σεβασμό και το θαυμασμό μας». Η Βαλέρσκι πήρε άδεια ενός χρόνου από την ομάδα για να φροντίσει την άρρωστη και ετοιμοθάνατη μητέρα της και οι συνάδελφοί της χορεύουν την αγάπη της για εκείνην και την ερημιά που έρχεται μετά από κάθε οριστική απουσία.
Ο Πολ Λάιτφουτ (1966 Κίνγκσλεϊ, Αγγλία) και η Σολ Λεόν (Κόρδοβα, Ισπανία) συναντήθηκαν το 1987 στο NDT, χόρεψαν σε πολλές χορογραφίες του Γίρζι Κίλιαν (μέχρι πρόσφατα καλλιτεχνικού διευθυντή της ομάδας) και του προκατόχου του Χανς φαν Μάνεν και από το 2002 είναι μόνιμοι χορογράφοι του συνόλου. Ζευγάρι στη ζωή και στη δουλειά έχουν ήδη δημιουργήσει περισσότερες από 35 χορογραφίες και για τις τρεις ομάδες του NDT. Ο Πολ Λάιτφουτ είναι από την περασμένη άνοιξη καλλιτεχνικός διευθυντής του ολλανδικού αυτού θεσμού.
Οι καινοτομίες και οι βάσεις που δημιούργησε ο οραματιστής Γίρζι Κίλιαν από το 1975, είναι τόσο στέρεες, που ακόμα και χωρίς αυτόν η ομάδα διατηρεί μια απαράμιλλη δύναμη και χορογραφική δημιουργικότητα. Οι καινοτομίες και οι βάσεις που δημιούργησε ο οραματιστής Γίρζι Κίλιαν από το 1975, είναι τόσο στέρεες, που ακόμα και χωρίς αυτόν η ομάδα διατηρεί μια απαράμιλλη δύναμη και χορογραφική δημιουργικότητα.
Οι χορευτές, άψογα εκπαιδευμένοι, κόβουν την ανάσα με την ακρίβεια και τη διαύγεια των κινήσεών τους, η άνεση και η μουσικότητά τους « είναι η απόλυτη μηχανή χορού, άψογη και δυναμική όπως μια Λαμποργκίνι, παρασύρουν και τους πιο αδιάφορους για τον σύγχρονο χορό να τον αγαπήσουν», όπως έγραψε ο Independent μετά από μια πρόσφατη παράστασή τους στον Σάντλερς Γουέλς του Λονδίνου. «Ο Λάιτφουτ είναι μια σπάνια περίπτωση πρωτοτυπίας», κατά την ίδια εφημερίδα.
Για το ζευγάρι των χορογράφων Λάιτφουτ-Λεόν, γερμανική εφημερίδα Χάντελσμπλατ σημειώνει: «Οι δυο τους έχουν δημιουργήσει μια γλώσσα με κινήσεις, μια γλώσσα που περιλαμβάνει τα πέλματα, τα πόδια, τα χέρια και το σώμα. Επινοούν λεπτομερείς και σύνθετες κινήσεις που διατρέχουν τα σώματα των χορευτών και σε συνεπαίρνουν σε μια ασύλληπτη δίνη».