Τη Δευτέρα (12/11) επισκέφτηκα τον όμορφο χώρο του The Zoo για να παρακολουθήσω το Next Step Quintet στη δεύτερη από τις τέσσερις εμφανίσεις του (5, 12, 19, 26 Νοεμβρίου) που γίνονται στα πλαίσια της ζωντανής ηχογράφησης των νέων συνθέσεων του συγκροτήματος που θα αποτελέσει την τρίτη επίσημη δισκογραφική κυκλοφορία του. Το μουσικό σχήμα, αυτή τη φορά υπό τη μορφή κουαρτέτου, αποτελείτο από τον Γιάννη Παπαδόπουλο (πιάνο), τον Θοδωρή Κότσυφα (ηλεκτρική κιθάρα), τον Ντίνο Μάνο (κοντραμπάσο) και τον Βασίλη Ποδαρά (ντραμς).
Περίπου 5 λεπτά πριν από τις 10.30 και έπειτα από ένα σύντομο πρόλογο-εισαγωγή αναφορικά με το συγκρότημα -κάτι που συνηθίζεται άλλωστε στις συναυλίες που διοργανώνονται στο συγκεκριμένο μουσικό χώρο- ο πολύς κόσμος που επέλεξε να περάσει το βράδυ της Δευτέρας ακούγοντας καλή μουσική, υποδέχτηκε στη σκηνή το νεανικό jazz σχήμα σε μια ζεστή και χαλαρή ατμόσφαιρα.
Το πρώτο κομμάτι της βραδιάς με τίτλο «Remembrance» που αποτελεί συνέχεια του «Regression» από το πρώτο album του συγκροτήματος (2013), ξεκίνησε με ένα πολύ όμορφο solo αρχικά στο πιάνο και μετά στην ηλεκτρική κιθάρα και περιελάμβανε μια αυξομείωση στον ρυθμό και την ένταση και μια σταδιακή κορύφωση, ένα χαρακτηριστικό στοιχείο της μουσικής του Next Step Quintet. Ακολούθησε το εξαιρετικό «The ghost» το οποίο, ήδη από τις πρώτες νότες, «βυθίζει» τον ακροατή σε έναν μυστήριο κόσμο και του δημιουργεί ένα εξαιρετικό ενδιαφέρον να ακούσει την εξέλιξη του, με θαυμάσια solo να εναλλάσσονται μεταξύ πιάνου, κοντραμπάσου και κιθάρας, ενώ διατηρείται, παράλληλα, ένα υπέροχο γκρουβάρισμα στα ντραμς.
Στη συνέχεια, ακούσαμε το «Mirror self» , ένα κομμάτι με πολλές κορυφώσεις και εναλλαγές στην ένταση και τον ρυθμό με θαυμάσια solo τόσο στην κιθάρα και το πιάνο όσο και στα ντραμς, ενόσω η βασική μελωδική γραμμή διατηρείτο από τα υπόλοιπα μουσικά όργανα. Τα τελευταία κομμάτια πριν το 15λεπτο διάλειμμα ήταν το «Yet to come» με υπέροχα solo στην κιθάρα και το πιάνο που συνολικά θα μπορούσε να αποτυπωθεί με λέξεις ως μια «μάχη» μεταξύ γαλήνης και αναταραχής με τις πολλές αναπάντεχες αλλαγές στον ρυθμό, καθώς και το «God only knows», μια πολύ επιτυχημένη ατμοσφαιρική διασκευή των Beach Boys, με ένα πολύ ωραίο εισαγωγικό solo με δοξάρι στο κοντραμπάσο και όλα τα μουσικά όργανα να παράγουν ένα εκπληκτικό αρμονικό αποτέλεσμα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το δεύτερο μέρος της βραδιάς ξεκίνησε με το «Two steps to the third», ένα κομμάτι με γρήγορο tempo, αρκετές παύσεις και ψυχεδελικά solo στο πιάνο και την κιθάρα. Ακολούθησε ένα από τα ωραιότερα, κατά τη γνώμη μου, τραγούδια της βραδιάς, το επιβλητικό κομμάτι «Nebbia», ο τίτλος του οποίου σημαίνει ομίχλη στα ιταλικά. Στο κομμάτι αυτό η κιθάρα είχε κυρίαρχο ρόλο στη μελωδία και τα υπόλοιπα μουσικά όργανα συμπλήρωναν και δημιουργούσαν μελωδικές γραμμές γύρω της, ενώ το εξαιρετικό solo της κιθάρας διαδέχθηκε ένα εξίσου όμορφο solo στο πιάνο.
Η ηχογράφηση ολοκληρώθηκε στις 12 τα μεσάνυχτα με εξαιρετικό τρόπο με το πολύ όμορφο κομμάτι «L» το οποίο έχει γραφτεί από τον Βασίλη Ποδαρά και είναι αφιερωμένο στον πατέρα του και το «Slowness», ένα κομμάτι που χαρακτηρίζεται από μια λιτή, αλλά πολύ εκφραστική μελωδία και θαυμάσια solo στο πιάνο και την κιθάρα που διαδέχονται το ένα το άλλο. Μετά από την ένθερμη παρότρυνση του κοινού το οποίο παρέμεινε συγκεντρωμένο καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας, ακολούθησε ένα 20λεπτο encore με το κομμάτι «Regression» από προηγούμενο album του σχήματος και μια εκπληκτική διασκευή του «No surprises» από το δημοφιλές album ΟΚ Computer (1997) των Radiohead, που αποτελεί μέρος ενός project που ίσως ολοκληρωθεί στο μέλλον.
Μέσα από αυτή την πολύ ωραία πρωτοβουλία που, δυστυχώς, δεν συνηθίζεται στην Ελλάδα, το κοινό είχε την ευκαιρία να ακούσει πρώτο τις νέες συνθέσεις του συγκροτήματος και να αποτελέσει μέρος της ηχογράφησης του νέου album σε μια απολαυστική μουσική βραδιά. Το Next Step Quintet που ήδη μετρά 7 χρόνια μουσικής πορείας, είναι ένα εξαιρετικό συγκρότημα της σύγχρονης ελληνικής jazz σκηνής με ταλαντούχους μουσικούς οι οποίοι έχουν θαυμάσια χημεία μεταξύ τους και αυτό αναδεικνύεται κάθε λεπτό που περνούν μαζί στη σκηνή.
