Από τις εκδόσεις Καστανιώτης κυκλοφορεί το μυθιστόρημα, Νησιά της Καραϊβικής του Έρνεστ Χέμινγουεϊ σε μετάφραση του Αντώνη Καλοκύρη.
Δημοσιευμένα για πρώτη φορά το 1970, εννέα χρόνια μετά τον θάνατο του Έρνεστ Χέμινγουεϊ, τα Νησιά της Καραϊβικής αφηγούνται την ιστορία ενός καλλιτέχνη και τυχοδιώκτη – ενός ανθρώπου που μοιάζει πολύ στον ίδιο τον συγγραφέα. Ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1930, το μυθιστόρημα παρακολουθεί τη ζωή του Τόμας Χάντσον, περιγράφοντας τόσο τις εμπειρίες του ως ζωγράφου στο νησί Μπίμινι στο «Ρεύμα του Κόλπου», όσο και τη δράση του κατά των υποβρυχίων ανοιχτά των ακτών της Κούβας στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Όμως το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου διαδραματίζεται σ’ ένα μπαρ της Αβάνας, όπου μια σειρά από αξέχαστους χαρακτήρες –μεταξύ αυτών και μια γερασμένη πόρνη που ανήκει στα πλέον ζωηρά δημιουργήματα του συγγραφέα– επιδίδεται σε απολαυστικούς διαλόγους. Σε τούτη την εξωτική, σαγηνευτική ιστορία ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ βρίσκεται στο απόγειο της λογοτεχνικής του ωριμότητας. Ο ίδιος συνέβαλε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο συγγραφέα του εικοστού αιώνα στην αλλαγή ύφους της αγγλοσαξονικής πεζογραφίας και για το έργο του αυτό τιμήθηκε το 1954 με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ γεννήθηκε στο Όουκ Παρκ, προάστιο του Σικάγου, το 1899. Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο πιάνει δουλειά ως ανταποκριτής στην εφημερίδα Star του Κάνσας Σίτι. Το 1918, στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπηρετεί εθελοντικά ως οδηγός ασθενοφόρου στον ιταλικό στρατό και τραυματίζεται σοβαρά από όλμο. Η σχέση του με τη νοσοκόμα Άγκνες φον Kουρόφσκι κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής του θα αποτελέσει τον άξονα του αυτοβιογραφικού του μυθιστορήματοςAποχαιρετισμός στα όπλα. Το 1920 επιστρέφει στις ΗΠΑ, όπου και συνεχίζει τη δημοσιογραφική του καριέρα ως ανταποκριτής στη Star του Tορόντο και στη Star Weekly. Ύστερα από δύο χρόνια μετακομίζει στο Παρίσι, όπου συνεχίζει να εργάζεται ως ανταποκριτής σε αμερικανικές εφημερίδες (καλύπτει μεταξύ άλλων και τη Μικρασιατική Kαταστροφή) και παράλληλα συνάπτει φιλικές σχέσεις με την ελίτ των εκπατρισμένων Αμερικανών και Βρετανών διανοουμένων, όπως ο Σκοτ Φιτζέραλντ, η Γερτρούδη Στάιν, ο Φορντ Μάντοξ Φορντ, ο Έζρα Πάουντ κ.ά. Το 1925 εκδίδεται η πρώτη του συλλογή διηγημάτων με τίτλο Στην εποχή μας. Το 1936, έχοντας πλέον επιστρέψει στην Αμερική, καλείται να καλύψει τον Ισπανικό Eμφύλιο για λογαριασμό της Βορειοαμερικανικής Ένωσης Εφημερίδων. Το 1939 εγκαθίσταται στο κτήμα Φίνκα Βίχια στην Κούβα και ένα χρόνο αργότερα εκδίδεται το πιο φιλόδοξο μυθιστόρημά του, το Για ποιον χτυπά η καμπάνα, με θέμα τον Ισπανικό Eμφύλιο. Την περίοδο 1942-1944 γίνεται ανταποκριτής του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στην Eυρώπη. Kατατάσσεται στη Bασιλική Aεροπορία, συμμετέχει στην απόβαση της Nορμανδίας, δίνει την προσωπική του μάχη για την απελευθέρωση του Παρισιού με τη συμμετοχή του στην κατάληψη του στρατηγικής σημασίας ξενοδοχείου «Pιτζ» και προσχωρεί στην Tέταρτη Mεραρχία Πεζικού. Το 1952 εκδίδεται η κλασική νουβέλα του Ο γέρος και η θάλασσα, για την οποία κερδίζει το βραβείο Πούλιτζερ. Το 1954 η Σουηδική Ακαδημία του απονέμει το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ύστερα από πολλά ψυχολογικά και σωματικά προβλήματα, κι αφού επιστρέφει μετά από επιμονή της γυναίκας του στις ΗΠΑ, ο Χέμινγουεϊ αυτοκτονεί στις 2 Iουλίου 1961, σε ηλικία 62 ετών, με τον ίδιο τρόπο που είχε αυτοκτονήσει και ο πατέρας του, με κυνηγετική καραμπίνα, στη φάρμα του στο Άινταχο. Μετά το θάνατό του εκδίδονται τα έργα του Μια κινητή γιορτή (1964), αφήγημα το οποίο αναφέρεται στη ζωή και την καλλιτεχνική σκηνή του Παρισιού τη δεκαετία του ’20, το μυθιστόρημα Νησιά στον Κόλπο (1970), το οποίο ο Χέμινγουεϊ είχε αρχίσει να γράφει τη δεκαετία του ’30, και το μυθιστόρημά του O κήπος της Eδέμ (1986), το οποίο ο Xέμινγουεϊ είχε αρχίσει να γράφει το 1946.