Νίκος Χατζητσάκος: Στο “Tiny Big Band 2” παρουσιάζω κομμάτια, ήδη γνωστά στο τζαζ ακροατήριο, υπό μια καινούργια οπτική

Γεννημένος στην Αθήνα αλλά βασισμένος στην Νέα Υόρκη, ο κοντραμπασίστας, συνθέτης, και ενορχηστρωτής, Νίκος Χατζητσάκος ασχολήθηκε με την μουσική από μικρή ηλικία. Στην εφηβεία του, ανέπτυξε μια βαθιά εκτίμηση για τη Τζαζ, που είχε ρίζες στην αφρό-αμερικανική μουσική της δεκαετίας του 1940-1960. Ο Νίκος προσπαθεί να βρει νέους τρόπους για να τιμήσει αυτήν την εποχή και να τη συνδέσει με άλλα ιδιώματα. Είναι βραβευμένος μουσικός και έχει υπάρξει μέλος της Ralph Peterson GenNext Big Band και ιδρυτής του “Nikos Chatzitsakos Tiny Big Band”.

Το “Nikos Chatzitsakos Tiny Big Band” κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ του το 2022. Ενώ, στις 9 Φεβρουαρίου 2024 θα κυκλοφορήσει ο δίσκος “Tiny Big Band 2”. Με αφορμή αυτή τη νέα δουλειά, το CultureNow μίλησε με τον Νίκο Χατζητσάκο.

***

-Το 2018 δημιουργείς την “Tiny Big Band”. Ποιο ήταν το όραμά σου όταν ξεκινούσες αυτό το πρότζεκτ;

Το πρότζεκτ ξεκίνησε με αφορμή μία εργασία ενορχήστρωσης για 5 πνευστά που είχα στο Berklee College of Music. Μάζεψα κάποιους από τους αγαπημένους μου συμφοιτητές με σκοπό να την ηχογραφήσω και το συναίσθημα που ένιωσα όταν παίξαμε με έκανε να θέλω να δημιουργήσω αυτήν την μπάντα σαν προσωπικό μου πρότζεκτ. Έτσι συνέχισα να γράφω ενορχηστρώσεις και να αναζητώ ευκαιρίες για συναυλίες και ηχογραφήσεις.

Το να έχεις μια δεκαμελή τζαζ μπάντα στην εποχή μας δεν είναι ιδιαίτερα ρεαλιστικό καθώς προκύπτουν πολλές οργανωτικές και κυρίως οικονομικές δυσκολίες. Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω ποτέ οραματιστεί παγκόσμιες περιοδείες σε μεγάλα φεστιβάλ. Νομίζω το μόνο όραμα που πρέπει να έχει ένας καλλιτέχνης είναι να εκφραστεί. Μέσα από τις ενορχηστρώσεις, μου δίνεται η ευκαιρία να παρουσιάσω έτσι όπως εγώ αισθάνομαι τα αγαπημένα μου τραγούδια και αυτός είναι ο λόγος που συνεχίζω αυτό το πρότζεκτ. Είμαι επίσης πολύ τυχερός που έχω υποστηρικτικούς μουσικούς στο γκρουπ μου και διευκολύνουν αυτό το δύσκολο εγχείρημα.

-Στον πρώτο δίσκο (2022) έχουμε 11 κομμάτια – όπου η παράδοση της τζαζ μουσικής και το ρεπερτόριό της συνδυάζεται με μοντέρνα αισθητική και αρμονικά ηχοτοπία. Θα ήθελα να μας σχολιάσεις λίγο την προσέγγισή σου στο κομμάτι “Social Call” – με το οποίο ολοκληρώνεται η tracklist του άλμπουμ;

Το Social Call του σαξοφωνίστα Gigi Gryce το είχα ακούσει από μια εκτέλεση της Betty Carter και λόγο των στοίχων και της μελωδίας του με είχε κερδίσει. Οι στίχοι στα τζαζ τραγούδια έχουν έναν ρομαντισμό που θεωρώ πως εκλείπει στην εποχή μας. Αποφάσισα να κάνω μια ενορχήστρωση για αυτό με αναφορές στον ήχο της κλασσικής big band περιόδου. Έγραψα κάποιες φράσεις για τα πνευστά που να απαντάνε και να στηρίζουν την μελωδία της φωνής και στην συνέχεια έγραψα ένα arranger’s chorus για τα πνευστά (δηλαδή πρωτότυπες μελωδίες γραμμένες από τον ενορχηστρωτή). Χρησιμοποίησα επίσης μελωδικές αναφορές από το κομμάτι «I’m in the Mood for Love» που δημιούργει μια στιχουργική σύνδεση ανάμεσα στα δυο κομμάτια.

-Στις 9 Φεβρουαρίου 2024 θα κυκλοφορήσει και ο δεύτερος δίσκος «Tiny Big Band 2». Τι να περιμένουμε από αυτή τη δουλειά σου;

Στον δεύτερο δίσκο μου «Tiny Big Band 2» ενορχηστρώνω jazz standards (κομμάτια του Broadway και τζαζ μουσικών) για 6 πνευστά, πιάνο τρίο, και ενίοτε φωνή. Μέσα από το πρότζεκτ μου παρουσιάζω κομμάτια, που είναι ήδη γνωστά στο τζαζ ακροατήριο, υπό μια καινούργια οπτική. Με τις ενορχηστρώσεις μου προσπαθώ να συνδυάσω τη ζεστασιά ενός μικρού τζαζ συνόλου με τη δυναμική ενέργεια μιας big band, και να αναδείξω τις ατομικές μουσικές φωνές καθώς τις ενώνω σε μια ισχυρή συλλογική έκφραση.

Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε και μιξαρίστικε στο Bunker Studio στην Νέα Υόρκη από τον John Davis. Συμμετέχουν: η Alexandria DeWalt στην φωνή, η Eleni Ermina Sofou στα φωνητικά, ο
Joey Curreri στην τρομπέτα, ο Robert MacVega Dowda στην κορνέτα, ο Salim Charvet στο άλτο σαξόφωνο, ο Art Baden στο τενόρο σαξόφωνο, ο Armando Vergara στο τρομπόνι, ο Gabriel Nekrutman στο βαρύτονο σαξόφωνο, ο Wilfie Williams στο πιάνο, και ο Samuel Bolduc στα ντράμς. Τέλος τα γραφιστικά επιμελήθηκε ο Γιώργος Τσάβαλος και το μάστερινγκ ο Jonathan Wyner.

-Με ποιο κριτήριο έγινε η επιλογή των 8 κομματιών;

Διάλεξα τα συγκεκριμένα τραγούδια γιατί έχω συνδεθεί συναισθηματικά με αυτά και μου αρέσει πολύ η στιχουργία τους. Μου δημιουργήθηκαν κάποιες ενορχηστρωτικές ιδέες που τα διαφοροποιούν από το πως παίζονται συμβατικά και συμβάλουν στο πως θέλω να παρουσιάσω την ιστορία τους. Η πλειοψηφία των κομματιών είναι κομμάτια του Βroadway που αποτέλεσαν ρεπερτόριο των τζαζ μουσικών “All Or Nothing At All”, “Get Out Of Town”, “Where Or When”, και “I Didn’t Know What Time It Was”. Το “You Know I Care”, και το “Fly Little Bird Fly” τα επέλεξα ως φόρο τιμής στους τζαζ μουσικούς που τα γράψανε, Duke Pearson και Donald Byrd. Το “Fotografia” είναι ένα βραζιλιάνικο κομμάτι του Jobim και το “Windmills of Your Mind” μου άρεσε γιατί είναι ένα ευρέως γνωστό τραγούδι και δεν είχε το στίγμα ενός είδους μουσικής.

Παρόλο που το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει σε ψηφιακές πλατφόρμες, CD και βινύλιο, επέλεξα να το προσεγγίσω λες και είναι μια ηχογράφηση καθαρά για το μέσο του βινυλίου. Το βινύλιο χωρίζεται σε 2 πλευρές και έχει περιορισμό στον χρόνο που μπορεί να έχει η κάθε μια, περίπου 22 λεπτά. Αυτός είναι ο λόγος που επέλεξα να είναι 8 τα κομμάτια στο σύνολο.

– Το 7ο track του άλμπουμ, “The Windmills of Your Mind”, το είχες διαλέξει και για τη σειρά βίντεο του Berklee College of Music “Two Track”. Τι σε γοητεύει στο συγκεκριμένο τραγούδι;

Όταν είχαμε την ηχογράφηση για το “Two Track” είχα ρωτήσει τους μουσικούς μου αν έχουν κάποιο κομμάτι που θα θέλαν να προτείνουν, ο σαξοφωνίστας Salim Charvet μου πρότεινε το “Windmills of Your Mind”. Νομίζω είναι ένα από τα κομμάτια που στιχουργικά έχει ένα τεράστιο ποιητικό βάθος και η μελωδία του Michel Legrand το υποστηρίζει και αναδεικνύει ακόμα περισσότερο. Κάτι άλλο που μου άρεσε με αυτό το τραγούδι είναι ότι έχει ηχογραφηθεί από τον Sting και την Dusty Springfield ως την Abbey Lincoln και την Dianne Reeves. Άκουσα αρκετές φορές το κομμάτι από την εκτέλεση της Abbey και μου δημιουργήθηκαν διάφορες ρυθμικές και αρμονικές ιδέες και έτσι επέλεξα να το ηχογραφήσουμε. Έχοντας ήδη έναν βασικό κορμό, από την εκτέλεση για το “Two Track”, έγραψα μέρη για τα 6 πνευστά και το ηχογραφήσαμε για τον δίσκο.

Μπορείτε να ακούσετε την «κασέτα» “Nikos Chatzitsakos: Berklee Two Track I Purpose” εδώ.

– Πότε θεωρείς ένα live σου πετυχημένο;

Θεωρώ ένα live μου πετυχημένο όταν μεταξύ των μουσικών υπάρχει εμπιστοσύνη και χημεία που επιτρέπει να πάρουμε ρίσκα και να δημιουργήσουμε κάτι πέρα από τις συμβατικές μας προσδοκίες. Όταν αυτό επιτευχθεί, μέσω του αυτοσχεδιασμού και της αλληλεπίδρασης των μουσικών, δημιουργείται μια “μαγεία” που κερδίζει το κοινό. Σε εκείνη την στιγμή υπάρχει μια σύνδεση ανάμεσα σε σκήνη και ακροατήριο που νομίζω θα πρέπει να είναι ο σκοπός κάθε συναυλίας.

– Η βάση σου είναι πλέον η Νέα Υόρκη, που αποτελεί πολιτισμική Μέκκα. Ξεχωρίζεις κάποιο τζαζ στέκι εκεί;

Το αγαπημένο μου μέρος είναι το ιστορικό Village Vanguard, ιδρυμένο το 1935. Εκεί έχουν ηχογραφήσει από το John Coltrane, Sonny Rollins, Bill Evans ως τους σύγχρονους Brad Mehldau και Kurt Rosenwinkel. Κάποια άλλα αγαπημένα μου μέρη είναι το Traditional Jazz Session στο Mona’s κάθε τρίτη βράδι, το Mezzrow, και το Bar Bayeux. Νομίζω αυτά τα μέρη έχουν κρατήσει μια ζεστασιά και αμεσότητα που λείπει στις μέρες μας και είναι πολύ σημαντική για την τζαζ μουσική.

-Όταν είσαι καιρό εκεί νοσταλγείς τίποτα από την αθηναϊκή μουσική σκηνή;

Μου λείπουν πολύ κάποιοι από τους μουσικούς που συνεργάζομαι όπως ο ντράμερ Παναγιώτης Κωστόπουλος, ο σαξοφωνίστας Δημήτρης Τσάκας, ο πιανίστας Κωστής Χριστοδούλου, και ο πιανίστας Ραφαήλ Μελετέας. Επίσης μια πολύ όμορφη εμπειρία που είχα στην τελευταία μου επίσκεψη είναι η συνεργασία μου με την big band του δήμου Αθηναίων για την συναυλία στο θέατρο Ολυμπία. Η συναυλία, οι πρόβες, και το ενδιαφέρον που δώσανε όλοι οι μουσικοί με συγκίνησε και ανυπομονώ για κάποια πιθανή συνεργασία στο μέλλον.

-Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποια πρόσφατη μουσική σου ανακάλυψη;

Τους τελευταίους μήνες ακούω πολύ βραζιλιάνικη μουσική αυτοί είναι τέσσερεις από τους αγαπημένους μου δίσκους:

1) Elis & Tom – Elis Regina & Antonio Carlos Jobim
2) Jorge Ben – Jorge Ben
3) Elis – Elis Regina
4) Eu Sei Que Vou Te Amar – Joao Gilberto

– Από συναυλίες τι έχει το πρόγραμμα; Θα μπορέσουμε να σε ακούσουμε σε κάποια αθηναϊκή σκηνή σύντομα;

Δυστυχώς ακόμα δεν γνωρίζω σίγουρα πότε θα επιστρέψω γιατί περιμένω να δω πως θα είναι το πρόγραμμα μου τους επομένους μήνες. Θα ήθελα πολύ να επισκεφθώ την Αθήνα κάποια στιγμή τον Απρίλιο με Ιούνιο και με αφορμή να κάνω και συναυλίες.

Photo Credit: Γιώργος Τσάβαλος