Περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία το νέο βιβλίο της Nicci French, ένα καλλιτεχνικό ψευδώνυμο πίσω από το οποίο βρίσκεται το συγγραφικό, και όχι μόνο, ζεύγος, Nicci Gerrard και Sean French, και είμαι βεβαία πως όσοι έχετε διαβάσει το “Blue Monday“, συμμερίζεστε το πάθος μου για την πένα τους/της.
Της Γιώτας Παπαδημακοπούλου
Και αυτό γιατί, τόσο το “Blue Monday”, όσο και το νέο βιβλίο των περιπετειών της ψυχοθεραπεύτριας Φρίντα Κλάιν με τίτλο, “Tuesday’s Gone“, δεν είναι ένα ακόμα απλό, κοινότυπο αστυνομικό μυθιστόρημα αλλά, κάτι περισσότερο. Μια αστυνομική περιπέτεια που σκοπό της δεν είναι απλά η επίλυση ενός γρίφου αλλά, η εξερεύνηση των βαθύτερων άδυτων της ανθρώπινης ψυχολογίας και ψυχοσύνθεσης που οδηγούν, με συνδυασμένες αποφάσεις, σε ένα αποτέλεσμα που πολλές φορές, δεν έχει επιστροφή και δεν μπορεί να οδηγήσει πουθενά αλλού παρά, στην απόλυτη καταστροφή, όπως κι αν αυτή εκφράζεται.
Μια κοινωνική λειτουργός, στα πλαίσια των καθημερινών της εργασιών, επισκέπτεται μια ψυχικά διαταραγμένη γυναίκα προκειμένου να διαπιστώσει το επίπεδο ζωής της. Μπαίνοντας στο σπίτι της, έρχεται αντιμέτωπη με ένα φρικιαστικό θέαμα που δεν περίμενε. Στο σαλόνι του σπιτιού βρίσκεται το πτώμα ενός άντρα, αγνώστων στοιχείων, σε προχωρημένη σήψη. Τα στοιχεία για την υπόθεση είναι πολύ λίγα και πολύ συγκεχυμένα και η ψυχική κατάσταση της γυναίκας στο σπίτι της οποίας βρέθηκε το πτώμα, δεν διευκολύνει καθόλου το έργο της αστυνομίας. Έτσι, για μια ακόμα φορά, ο επιθεωρητής Κάρλσον αναγκάζεται να ζητήσει τη βοήθεια της ψυχοθεραπεύτριας Φρίντα Κλάιν, σε μια προσπάθεια να ξεκλειδώσουν το μυαλό της διαταραγμένης γυναίκας και να ανακαλύψουν ποιος ήταν αυτός ο άντρας και τι πραγματικά συνέβη. Και ενώ η αστυνομία στέλνει τη γυναίκα σε ψυχιατρικό ίδρυμα και κλείνει τον φάκελο της υπόθεσης, θεωρώντας την ένοχη, η Φρίντα είναι πεπεισμένη πως ο δολοφόνος κυκλοφορεί ελεύθερος και αποφασίζει να ερευνήσει περαιτέρω την υπόθεση, συλλέγοντας στοιχεία που θα οδηγήσουν στον πραγματικό δράστη και τα πράγματα, περιπλέκονται περισσότερο απ’ όσο είχαν αρχικά φανταστεί.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Αν κάτι λατρεύω στα βιβλία της Nicci French, είναι το γεγονός ότι είναι πολυεπίπεδα και πολυδιάστατα. Σε αντίθεση με τα περισσότερα αστυνομικά μυθιστορήματα, δεν επικεντρώνονται απλά και μόνο στην επίλυση ενός γρίφου που θα μας οδηγήσει σταδιακά στον ένοχο και την αποκάλυψη της αλήθειας αλλά, αποτελούνται από μια σειρά γρίφων και μυστηρίων που ζητάνε απαντήσεις, όχι μόνο για την εξέλιξη της δράσης της ίδιας της ιστορίας αλλά, που στοχεύουν στην εμβάθυνση της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Με πιο απλά λόγια, μας καλούν να εισχωρήσουμε στο άδυτο της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης προσπαθώντας να κατανοήσουμε τους λόγους και τα κίνητρα, τις καλά κρυμμένες εμμονές, τις ψυχολογικές παθήσεις που μετουσιώνονται σε αρρωστημένες ιδέες, ή ακόμα και στα πάθη και τις θεωρητικές μας ανάγκες που πρέπει οπωσδήποτε και με κάθε μέσο ή κόστος να υλοποιηθούν, να αποκτήσουν υπόσταση και έπειτα από αυτό, να συγκαλυφθούν με επιδεξιότητα, αν αυτό καθίσταται δυνατόν.
Σε αντίθεση με το πρώτο βιβλίο της σειράς, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα από την αρχή. Αυτό δεν έχει να κάνει με το ότι το “Blue Monday” είναι κατώτερο, γιατί δεν είναι, αλλά με το γεγονός ότι πλέον γνωρίζουμε, τόσο την Φρίντα Κλάιν και τον τρόπο που σκέφτεται, διενεργεί και πράττει, όσο και την φιλοσοφία της γύρω από την ανθρώπινη ύπαρξη και τον τρόπο δράσης της. Αυτή τη φορά, γνωρίζουμε τι να περιμένουμε και απλώς ακολουθούμε την Φρίντα και τους συνεργάτες της σε μια νέα περιπέτεια που σε κάθε στροφή της, μας περιμένει και μια καινούργια έκπληξη. Ένα ακόμα στοιχείο που έρχεται να προστεθεί στο παζλ και που αντί να οδηγεί στην λύση, μας κάνει να προβληματιζόμαστε όλο και περισσότερο, θέλοντας απεγνωσμένα να ανακαλύψουμε την αλήθεια, η οποία δεν φανερώνεται παρά μόλις ένα κεφάλαιο πριν την τελική αποκάλυψη την οποία, δεν συνοδεύει η νηνεμία αλλά, μια μεγάλη, πολύ μεγάλη ανατροπή. Επιπλέον, παρά το γεγονός ότι τα βιβλία της σειράς αποτελούν αυτόνομες ιστορίες, έχει βρεθεί ένας τρόπος άτυπης σύνδεσης μεταξύ τους που όχι μόνο είναι ευφυής αλλά μας κάνει να θέλουμε να διαβάσουμε την συνέχεια και μάλιστα, όσο το δυνατόν πιο άμεσα.
Με άρτια και μεστή γραφή, καλοστημένη πλοκή, άψογα σκιαγραφημένους χαρακτήρες και μια πρωταγωνίστρια που δεν μπορείς να μην λατρέψεις για το θάρρος και την ευστροφία της, το “Tuesday’s Gone” είναι ένα βιβλίο που θα σας κατακτήσει και θα σας κάνει να ζητάτε από την Φρίντα να συνεχίσει να χώνει τη μύτη της, ακόμα κι εκεί που δεν πρέπει και να ταυτιζόμαστε μαζί της. Ένα ψυχογράφημα με αστυνομικές προεκτάσεις που καθηλώνει και προβληματίζει σε πολλά επίπεδα, ένα χρονικό ενός φόνου πίσω από τον οποίο κρύβονται περισσότερα απ’ όσα νομίζεται. Χάρη στη γλαφυρή περιγραφικότητας της French, θα αισθανθείτε ότι βρίσκεστε και περιδιαβαίνετε τους δρόμους του Λονδίνου. Ενός Λονδίνου σκοτεινού και κρύο που σε κάθε γωνιά του, κρύβει μια νέα απειλή ή και μια νέα αποκάλυψη. Αν με το “Blue Monday” ο πήχης είχε τεθεί ψηλά, με αυτό το βιβλίο, αντί να κατέβει, ανεβαίνει ακόμα περισσότερο, με τη Διόπτρα να αποδεικνύει πως έχει πάρει κεφάλι στον χώρο του αστυνομικού μυθιστορήματος και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το να περιμένουμε και η αναμονή, θα είναι σίγουρα αργή και βασανιστική.