«Η µεγαλύτερη απόλαυση στη ζωή µου είναι να παίζω και να κερδίζω. Η αµέσως επόµενη µεγαλύτερη απόλαυση είναι να παίζω και να χάνω. Οπότε, είναι ποτέ δυνατόν να είµαι νευρικός ή λυπηµένος; Αυτό που µετράει είναι να παίζεις».
Ο Νικ δε Γκρηκ έβρισκε αυτές τις γρήγορες ανατροπές της θέσης του άκρως ενδυναµωτικές και όποια αντίθεση σε αυτές αδικαιολόγητη. «Η εξέλιξη και η διάλυση είναι ο νόµος του σύµπαντος», έλεγε. «Τα αστέρια και οι δορυφόροι του, οι άνθρωποι και τα δεµάτια τους… Όλα αυτά έρχονται και φεύγουν. Είναι καλός ο νόµος, ανανεώνει τα πράγµατα, κάνει τα πάντα νέα. Ξέρετε, όµως, έχω δει ανθρώπους να αυτοκτονούν µετά από το πρώτο κιόλας κρούσµα. Φαντάσου! Τι αντιδράσεις µπροστά στον νόµο του σύµπαντος… Σαν να θέτουν ευφλεκτότητα εναντίον κάθε µικρής αλλαγής».
Μία µέρα, στο Μπράουν Ντέρµπυ, ο Νικ συναντήθηκε µε ένα ανώτερο στέλεχος της κινηµατογραφικής παραγωγής του Χόλυγουντ, ο οποίος ήταν γνωστός κυρίως για το τροµακτικά άσχηµο πρόσωπό του. Αντάλλαξαν τις συνήθεις φιλοφρονήσεις, και κατά τη διάρκεια της συνοµιλίας τους, ο άντρας είπε στον Νικ ότι θα έφευγε για τη Νέα Υόρκη την επόµενη µέρα. «Για ποιον λόγο;» ρώτησε ο Νικ. «Απλά για να ρίξω µία µατιά σε κάτι θεατρικά έργα, και ίσως να κάνω συµβόλαιο µε κάποια καινούρια πρόσωπα,» απάντησε ο άντρας. «Θαυµάσια», του είπε ο Νικ. «Καθώς θα φεύγεις από τη Νέα Υόρκη, πάρε και ένα για τον εαυτό σου».
Ο Χαράλαµπος Βοΐδης γεννήθηκε στην Καβάλα το 1966, όπου ζει και εργάζεται. Από µικρό παιδί τον συνάρπαζε ο κόσµος του τζόγου, καθώς και η διαφορετική προσέγγιση προς τη ζωή των ιδιαίτερων ανθρώπων. Στην αναζήτησή του αυτή µαγεύτηκε από την χαρισµατική προσωπικότητα του Νικόλαου Ανδρέα Δάνδολου. Το βιβλίο αυτό είναι καρπός µίας πολύχρονης έρευνας. Αποτελεί την πρώτη βιογραφία για τον Νικ δε Γκρηκ στην Ελλάδα, καθώς και την πληρέστερη παγκοσµίως.
