Αυτόφωτα, αποσπασμένα σώματα και υβριδικές οργανικές φόρμες λειτουργούν ως μνημεία ενός μελλοντικού κόσμου, όπου το βιολογικό και το συνθετικό βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία. Ιστορίες από έναν κόσμο όπου το βιολογικό μας σώμα δεν θα είναι πλέον αρκετό για την επιβίωση μας και η βιοτεχνολογία θα είναι ο μοναδικός τρόπος διατήρησης της ζωής.
Γλυπτά και σώματα ντυμένα με ένα πέπλο από έντονα, αφαιρετικά σχέδια και μη-γήινα χρώματα που καλύπτουν την επιδερμίδα τους, ως μία πολεμική παραλλαγή απόκρυψης που αντικατοπτρίζει την απουσία του φυσικού κόσμου που γνωρίζουμε σήμερα.
Η αρχαία τεχνολογία της επεξεργασίας του αργίλου με την φωτιά συμβιώνει με την σύγχρονη τεχνολογία των ηλεκτρικών κυκλωμάτων δημιουργώντας εικόνες που περικλείουν μέσα τους ένα ταξίδι στο χρόνο. Μία διαδρομή που ξεκινά από την μυθική εποχή του Προμηθέα, συνεχίζει με την ιστορία του Τάλου και περνώντας από την τεχνητή νοημοσύνη και την βιοτεχνολογία του σήμερα καταλήγει στην φαντασία του μέλλοντος.
Ο Νίκος Γιαμπάνης είναι τελειόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.