Ο Νίκος Καναρέλης, με σπουδές στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, έχει ήδη στο ενεργητικό του δύο ατομικές εκθέσεις και πολυάριθμες συμμετοχές σε ομαδικές παρουσιάσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Με αφορμή την έκθεση του με τίτλο Quiet Life στην γκαλερί Elika μίλησε στο Culturenow.gr για την σχέση του έργου του με την ίδια την ιστορία της τέχνης, τις εικαστικές του εμμονές και την εμπειρία του ως μαθητής του Γιάννη Ψυχοπαίδη.
Συνέντευξη: Χάρης Γιαννούρας
Culturenow.gr: Η έκθεση που παρουσιάζετε αυτη την περίοδο στην Elika με τίτλο “Quiet Life” απαρτίζεται από 12 σχέδια με μολύβι τα οποία στην ουσία φέρνουν στον νου κινηματογραφικά στιγμιότυπα ενός φιλμ νουάρ. Σαν να προσπαθούν να μας αφηγηθούν μια ιστορία, ίσως μια διαδρομή, ένα ταξίδι προς την δική σας αλήθεια. Πείτε μας λίγα λόγια για τις σκέψεις και τις ιδέες σας πίσω από αυτή την παρουσίαση;
Νίκος Καναρέλης: Όλη η ιστορία της ζωγραφικής είναι ένα ταξίδι. Μια διαδρομή όπου υπάρχουν διάφοροι σταθμοί, ανεβοκατεβαίνω σε αυτούς με τη διάθεση να γνωρίσω και να κατανοήσω. Σε κάποιους μένω περισσότερο όπως τα τελευταία δυο χρόνια που η θεματική μου δουλειά γυρίζει γύρω γύρω από την έννοια της νεκρής φύσης και των αντικειμένων που με περιβάλουν. Είναι αντικείμενα ατομικής ιδιοκτησίας που εντέλει δε κατέχω αλλά αισθάνομαι οικειότητα μαζί τους. Μου δίνουν λαβές για να ζωγραφίσω και να αφηγηθώ όπως για παράδειγμα το έργο ΄φρένο΄ (the pedal brake) που είναι ένα σημείο ασφάλειας όπου και μπορείς να βασιστείς σε αυτό. Ή να γίνεις εσύ το pedal brake για κάποιον.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Cul.N.: Επιπλέον η έκθεση φέρει τον τίτλο “Quiet life”, ίσως ένας συσχετισμός με την ίδια την φύση των έργων σας που παραπέμπουν σε νεκρές φύσεις; Πώς καταλήξατε σε αυτό τον τίτλο;
Ν.Κ.: Στη κατηγορία των νεκρών φύσεων (still life) στη ζωγραφική υπάρχει και μια υποκατηγορία που αναφέρεται ως quite life και εικονογραφεί συγκεκριμένες συνθέσεις και αντικείμενα. Ο τίτλος της έκθεσης προσφέρει αυτό που υπόσχεται. Μια ήσυχη ζωή.
Cul.N.:Ένα ακόμα ιδιαιτέρως ενδιαφέρον σημείο είναι το πως αξιοποιείτε μια συμβατική τεχνική ,το σχέδιο με μολύβι, προσδίδοντάς της παρα ταύτα μια νέα πνοή. Γιατί άραγε επιλέξατε το σχέδιο;
Ν.Κ.: Είναι ζωγραφική. Δε τα ξεχωρίζω. Μονό αυτό το μέσο προσδίδει την αίσθηση που ταιριάζει καλύτερα για τη συγκεκριμένη τη δουλειά μου.
Cul.N.: Η παρουσίασή σας στην Εlika βρίσκετε επίσης στο ίδιο μήκος κύματος τόσο τεχνικά όσο και θεματικά με τις προηγούμενες δουλειές σας. Τί είναι αυτό λοιπόν που σας παρακινεί να ακολουθείτε την ίδια εκφραστική οδό, σαν να συνεχίζετε μια πορεία ή ίσως να ολοκληρώνετε έναν κύκλο;
Ν.Κ.: Αυτό συμβαίνει γιατί μιλάω για τα ίδια πράγματα με πολλούς τρόπους χρησιμοποιώντας την εκφραστική οδό που κατέχω. Γυρίζω γύρω γύρω από έννοιες που με απασχολούν συνεχώς. Είναι όπως σε τσιμπάει ένα κουνούπι και το ξύνεις συνεχώς.
Cul.N.:Ένα χαρακτηριστικό γενικά της δουλειάς σας είναι ότι μοιάζει να συνομιλεί έμμεσα με την ιστορία και την θεωρία της τέχνης. Πώς το επιτυγχάνετε αυτό αλήθεια και πού αποσκοπεί κατά την γνώμη σας;
Ν.Κ.: Μέσα από την ιστορία της τέχνης βρίσκω και συναντώ τον εαυτό μου. Τον ανακαλύπτω και ποτέ δε βαριέμαι. Πολλές φορές με ξαφνιάζω. Για μένα μοιάζει πιο πολύ με παιχνίδι. Μέσα από το παιχνίδι μπορείς να μιμηθείς οτιδήποτε όπως το παιδί που γίνετε βάρκα και κολυμπάει, να φλερτάρεις, να προφητεύσεις και άλλα πολλά.
Cul.N.: Σπουδάσατε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών και μάλιστα μαθητεύσατε στο εργαστήριο ενός σπουδαίου σύγχρονου Έλληνα δημιουργού του Γιάννη Ψυχοπαίδη. Τι αποκομίσατε από την εμπειρία αυτή και γενικά ποίες ήταν οι πρώτες εικόνες που σας παρακίνησαν να ασχοληθείτε με τα εικαστικά;
Ν.Κ.: Στο νήπιο η δασκάλα, έπιασε στα χεριά της μια ζωγραφιά μου, την έδειξε στη τάξη, είπε ότι ήταν υπέροχη και τη κρέμασε στον τοίχο. Αυτό ήταν. Ήξερα τη ήθελα να κάνω. Έτσι ήταν και με τον κύριο Ψυχοπαίδη, του άρεσαν αυτά που έκανα και συνέχιζα να τα κάνω.
Η γκαλερί Elika παρουσιάζει έως την 1η Νοεμβρίου 2014, την νέα δουλειά του Νίκου Καναρέλη με τίτλο Quiet Life.