Ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ έχει εξέχουσα θέση στη ρωσική λογοτεχνία. Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα εισάγει τον φανταστικό ρεαλισμό κι ο ίδιος μπαίνει στο στόχαστρο και στη δυσμένεια από το περιβάλλον της σταλινικής Μόσχας καυτηριάζοντας τους καιροσκόπους και ατάλαντους κηφήνες της εποχής. Ο “Μολιέρος” του, ή αλλιώς Εταιρεία Υποκριτών που έχει δισυπόστατη έννοια, είναι αποτέλεσμα της πίκρας του για τον παραγκωνισμό του και την καλλιτεχνική του φίμωση. Το έργο μας αφηγείται την άνοδο και την πτώση του Μολιέρου, διεισδύει στα καμαρίνια των ηθοποιών, αφουγκράζεται τις αγωνίες τους, εισβάλλει στους διαδρόμους των ανακτόρων του Λουδοβίκου και ισορροπεί ανατριχιαστικά το αστραφτερό με το σαθρό στοιχείο.
Ο κύριος άξονας του έργου είναι ότι ο βασιλιάς Ήλιος επιτρέπει να παίζεται ο Ταρτούφος στο Παλέ Ρουαγιάλ. Αυτό πυροδοτεί την έντονη αντίδραση της εκκλησίας που θεωρεί το έργο “ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΙΚΑΝΟ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ..” Ο Μολιέρος ανακατευέται σε ζητήματα πίστης και εκκλησίας πληρώνοντας το τίμημα ακριβά. Ο Λουδοβίκος αν και ένθερμος θαυμαστής του ταλέντου του, απαγορεύει τον Ταρτούφο ύστερα από πιέσεις του κλήρου. Το γεγονός αυτό ειναι εφαλτήριο για την καταστροφή του Μολιέρου. Η λογοκρισία, η αγωνία για ελεύθερη έκφραση και δύναμη της μετριότητας ενώνουν τις εποχές του Μπουλγκάκοφ και του Μολιέρου. Όπως έλεγε κι ο Βολταίρος, κάθε άνθρωπος είναι δημιούργημα της εποχής του. Πολλοί λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να ανυψωθούν πάνω από τις ιδέες του καιρού τους.
Είχα την ευλογία από πολύ νωρίς να είμαι κομμάτι μιας καλλιτεχνικής συνθήκης που ταίριαζε απόλυτα με τα ιδανικά μου για το θέατρο. Με επικεφαλής τον Στάθη Λιβαθινό, που ένα από τα ταλέντα του είναι να δημιουργεί ανσάμπλ με ενδιαφέροντες πυρήνες, καταπιαστήκαμε όλα αυτά τα χρόνια με το κλασικό ρεπερτόριο. Ανακαλύψαμε ένα συγκεκριμένο κώδικα επικοινωνίας και μια μέθοδο προερχόμενη από την σχολή του Στανισλάφσκι και του Μιχαηλ Τσέχωφ, που έχει να κάνει με την ψυχοσωματική συμπεριφορά του ηθοποιού. Μάθαμε ότι τίποτα δεν πρέπει να συμβαίνει ΓΕΝΙΚΩΣ στην σκηνή. Είμαστε όλοι συνδημιουργοί κι όχι εκτελεστικά όργανα, που εξυπηρετούν το όραμα του σκηνοθέτη. Άλλωστε, οι καλύτερες σκηνοθεσίες είναι αυτές που δεν φαίνονται.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Νίκος Καρδώνης
Γεννήθηκε στη Ρόδο. Απόφοιτος της δραματικής σχολής Μαίρη Βογιατζή-Τράγκα βασικό μέλος της ομάδας της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου με καλλιτεχικό διευθυντή τον Στάθη Λιβαθινό. Συνεργάστηκε με πολλούς σκηνοθέτες όπως οι: Ρήγος, Αρβανιτάκης, Χατζάκης, Θεοδωρόπουλος, Κακλέας, Βουλγαράκη, Πατεράκη, Μπρούσκου, Μαργαρίτης. Στο σινεμά συνεγάστηκε με τους Καραμαγγιώλη, Παναγιωτόπουλο, Σμαραγδή. Το 2005 τιμήθηκε με το Βραβείο Χορν.
Διαβάστε επίσης:
Μολιέρος, του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ σε live streaming από την Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου