Μετά την θερμή υποδοχή του κοινού τη χρονιά που μας πέρασε, η Ομάδα Θεάτρου 6mendary παρουσιάζει ξανά το ανησυχητικά επίκαιρο έργο του Frederic Sonntag, «Υπό έλεγχο», στο Studio Μαυρομιχάλη και μας καλεί να αναρωτηθούμε εάν μπορούμε να ξεφύγουμε από το σύστημα όταν το φέρουμε μέσα μας.
Σήμερα, που το σύστημα θέλει να έχει απέναντί του μία απρόσωπη μάζα, η τέχνη πρέπει να παίρνει θέση, να βρίσκεται σε «αντικριστό» διάλογο με φλέγοντα ζητήματα -κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά- και να αφυπνίζει τον άνθρωπο ώστε να απεγκλωβιστεί κάποια στιγμή από την δίνη της κατάρρευσης. Όταν μάλιστα φορείς αυτής της τέχνης είναι νέοι και ταλαντούχοι άνθρωποι με όρεξη και διάθεση για δουλειά τότε σίγουρα αξίζουν τη προσοχή μας!
Η Νίνα Λαμπριανίδη, ιδρυτικό μέλος της Ομάδας 6mendary, μας προτρέπει “να εμπιστευτούμε νέες ομάδες, που σίγουρα δεν έχουν να πουν κάτι λιγότερο από τους παλαιότερους” και μας προσκαλεί να γνωρίσουμε τον κόσμο του «Υπό Έλεγχο»…
Μπορεί άραγε ένας κλόουν να αλλάξει τον κόσμο;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Culturenow.gr: Είκοσι δύο σκηνές, σαν τα σπασμένα κομμάτια ενός καθρέφτη, συνθέτουν ένα εφιαλτικό σύμπαν μέσα στο οποίο όλοι ελέγχουν και ελέγχονται, κατασκοπεύουν και κατασκοπεύονται, απειλούν και απειλούνται. Ποια ήταν η πρώτη σας αντίδραση, η πρώτη εικόνα, μόλις διαβάσατε το κείμενο του Sonntag και γιατί επιλέξατε να “συνομιλήσετε” μαζί του;
Νίνα Λαμπριανίδη: Η πρώτη βιωματική εικόνα που μας ήρθε στο μυαλό ήταν ότι από μια επανασύνθεση αυτού του καθρέφτη μπορούσα να αντικρίσω το είδωλο της δικής μας πραγματικότητας… μιας κοινωνίας μέσα στην οποία κάθε συνειδητοποιημένος και ενημερωμένος άνθρωπος μπορεί να συλλάβει τα παιχνίδια συνομωσίας και εξουσίας που στήνονται από ανώτερες δυνάμεις με σκοπό τον απόλυτο έλεγχο του ανθρώπινου είδους και την έμμεση ασέλγεια στην ελευθερία της έκφρασης του και του τρόπου σκέψης του.
Culturenow.gr: Ποια σημεία του κειμένου προσπαθεί να φωτίσει η δική σας σκηνοθετική προσέγγιση; Σας απασχόλησε κάτι διαφορετικό στην πρώτη –αρκετά επιτυχημένη- σκηνική παρουσίαση του Υπό Έλεγχο, σε σχέση με τη δεύτερη;
Νίνα Λαμπριανίδη: Μέσα από τη σκηνοθετική προσέγγιση θέλαμε να τονίσουμε σημεία του έργου που συνθέτουν τα κεντρικά μηνύματα που θέλαμε να περάσουμε. Η δομή του έργου μπορεί να είναι αποσυντιθέμενη σε διάφορες μικρές σκηνές αλλά όλες αυτές μαζί είναι που συνθέτουν ένα παζλ το οποίο χρειάζεται κάθε κομμάτι του για να μπορέσει να βγάλει νόημα. Το στοίχημα αυτής της παράστασης είναι ο θεατής να μπορέσει να βιώσει το νόημα της, παρά να το κατανοήσει 100%. Να τη ζήσει σαν μια εμπειρία. Απλά είναι αξιοσημείωτο ότι η ιδιαιτερότητα αυτού του έργου κρύβεται στο γεγονός ότι είναι τόσο επίκαιρο αφού μπορεί και συνδέει καθημερινά αληθινά συμβάντα με κομμάτια του κειμένου. Γεγονός που μας καθοδηγεί από μόνο του ακόμα και κατά τη διάρκεια παρουσίασης του έργου σε φρέσκιες σκηνοθετικές προσεγγίσεις.
Culturenow.gr: Πως μοιάζει ο κόσμος μας μέσα από τα μάτια ενός κλόουν; Με ποιον τρόπο τραγικά θέματα όπως: η φρίκη ενός τοπίου υπό συνεχή επιτήρηση, η παράνοια, η καταστολή της ελευθερίας της έκφρασης, η πνευματική χειραγώγηση, μπορούν να φαίνονται κωμικά και τι επιτυγχάνεται μέσα από αυτό;
Νίνα Λαμπριανίδη: Το κωμικό γεννιέται μέσα από δραματικά στοιχεία. Όπως η κωμωδία δεν υφίστανται χωρίς δράμα. Το αστείο και το “πείραγμα” κρύβουν πάντα μέσα τους μια δόση αλήθειας. Έτσι και το δικό μας κομμάτι σάτιρας που προσεγγίζει αυτή τη παράσταση έχει άποψη. Κρίνει την πραγματικότητα και περνάει αληθινά μηνύματα μέσα από μια φούσκα παραλογισμού. Όπως ένας κλόουν δέχεται να τον “περιπαίζουν” όντας αφελής και ευάλωτος, έτσι και ο σύγχρονος άνθρωπος καταντά έρμαιο σε ένα καλοστημένο show από ανώτερες δυνάμεις στο οποίο στέκεται άπραγος.
Culturenow.gr: Ας πάμε όμως και στην άλλη πλευρά του νομίσματος.. Η εξουσία μπορεί να έχει την ευκολία να υποδουλώσει κάποιον, ίσως όμως υπάρχει και ευκολία στο να υποταχθεί κάποιος σ’ αυτήν. Μήπως υπάρχουν και άνθρωποι που έχουν την ανάγκη να βρίσκονται, κατά κάποιον τρόπο, υπό έλεγχο;
Νίνα Λαμπριανίδη: Στην ζωή υπάρχουν αυτοί που δεν ξέρουν να διαχωρίζουν τη προπαγάνδα και μασάνε “τροφή” με έλλειψη κρίσης. Ο άνθρωπος πάντα είχε την ανάγκη να νομίζει ότι κάποιος τον προστατεύει. Το αθέατο και το ανεξήγητο να το δικαιολογεί για να μη φοβάται. Η ανάγκη του να είσαι “υπό έλεγχο” πηγάζει συνήθως από μια εσωτερική ανασφάλεια αποποίησης ευθυνών και μια ελπίδα ότι κάτι πιο δυνατό από εσένα θα μπορούσε να σε σώσει. Η αναρχία και η επανάσταση εμπεριέχουν το άγνωστο που φοβίζει και ένα ρίσκο που δεν είναι όλοι έτοιμοι να πάρουν.
Culturenow.gr: Όταν ο Τζ. Όργουελ μιλούσε για το «έγκλημα της σκέψης», και τον απόλυτο έλεγχο στις πράξεις και τις συνειδήσεις, στο ολοκληρωτικό καθεστώς του προφητικού Μεγάλου Αδερφού, όλα έμοιαζαν πολύ μακρινά. Πιστεύετε πως ο κόσμος γνωρίζει ποιες είναι οι πραγματικές επιπτώσεις ενός αυταρχικού καθεστώτος; Η πρόσφατη άνοδος του φασισμού στην Ευρώπη και στην χώρα μας συγκεκριμένα θα μπορούσε να συνδεθεί άμεσα με όλα αυτά;
Νίνα Λαμπριανίδη: ‘Όπως προανέφερα ο κόσμος πολλές φορές προτιμά να είναι σε άγνοια ή “υπό έλεγχο” και να μη ψάχνει περαιτέρω το άγνωστο, γιατί φοβάται να το αντιμετωπίσει ή προτιμά να βολεύεται στο δικό του μικρόκοσμο. Ακόμα και τώρα που παύουν όλα να είναι μακρινά ο κόσμος προτιμά να κάνει τις επαναστάσεις του εκ του ασφαλούς, από τον καναπέ του. Ότι δεν συμβαίνει άμεσα στον ίδιο αυτομάτως του φαντάζει μακρινό και διαλέγει να δει το δέντρο αντί το δάσος. Και αν γνωρίζει ο κόσμος ποιές είναι οι πραγματικές επιπτώσεις ενός αυταρχικού καθεστώτος, προτιμά να εθελοτυφλεί και να αναδεικνύει ακόμα αυτά τα καθεστώτα για ψίχουλα βολέματος και συμφέροντος. Η άνοδος του φασισμού φυσικά και συνδέεται άμεσα με όλα αυτά αφού τέτοιου είδους φαινόμενα επιβάλουν απόψεις, προωθούν τη λογοκρισία και διψούν για κάθε είδους έλεγχο.
Culturenow.gr: Είστε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ομάδας Θεάτρου 6mendary που ιδρύθηκε το 2012. Ποια ανάγκη σας οδήγησε στη δημιουργία της και ποιοι είναι οι καλλιτεχνικοί στόχοι που σας ενώνουν;
Νίνα Λαμπριανίδη: Η ομάδα 6mendary ιδρύθηκε το 2012 όταν ένα από τα ιδρυτικά της μέλη, η Υρώ Αληθεινού, έγραψε ένα εξαιρετικό κείμενο και αποφασίσαμε μαζί και με το τρίτο ιδρυτικό μέλος, τη Ρένα Κουμπαρούλη, να κάνουμε τη πρώτη μας απόπειρα και να το ανεβάσουμε στη σκηνή. Η αγάπη για το θέατρο και η δίψα για δουλειά, που το έβλεπε η μια στην άλλη από τη Δραματική Σχολή ακόμα, ήταν η ανάγκη να δημιουργήσουμε αυτή την ομάδα. Το “Υπό Έλεγχο” είναι η δεύτερη δουλειά της ομάδας και οι στόχοι που μας ενώνουν είναι καλλιτεχνικοί και μη, να παραμείνουμε συνειδητοποιημένοι πάνω από όλα ως άνθρωποι και να δημιουργούμε όμορφα πράγματα όσο άσχημες και να είναι οι συνθήκες.
Culturenow.gr: Σήμερα, βλέπουμε να δημιουργούνται αρκετές θεατρικές ομάδες που έρχονται σε “αντικριστό” διάλογο με επίκαιρα ζητήματα και κυοφορούν ενδιαφέρουσες προτάσεις, οι οποίες δυστυχώς δεν δύναται πάντα να καρποφορήσουν. Που θεωρείτε πως οφείλεται αυτό; Πόσο δύσκολο είναι να επιβιώσει μία ομάδα και να “υψώσει” την καλλιτεχνική φωνή της με τα ελάχιστα μέσα που διαθέτει;
Νίνα Λαμπριανίδη: Αν ο κόσμος του θεάτρου και όχι μόνο τολμήσει, εμπιστευτεί και αρχίσει και παρακολουθεί νέες ομάδες, που σίγουρα δεν έχουν να πουν κάτι λιγότερο από τους παλαιότερους, πιστεύω θα είναι πολύ πιο εύκολο μια ομάδα να επιβιώσει ή τουλάχιστον να σταθεί στα πόδια της καλύτερα και να μη τα παρατήσει. Επίσης άτομα όπως ο Κώστας Γάκης, που εμψυχώνει και βοηθάει τέτοιες ομάδες όπως έκανε και με εμάς, προσφέρουν άλλον έναν τρόπο ώστε μια ομάδα να “υψώσει” την καλλιτεχνική της φωνή με τα ελάχιστα μέσα που διαθέτει. Τον ευχαριστούμε πολύ και όλους όσοι πιστεύουνε τα νέα παιδιά.
Culturenow.gr: «Πάντα με πράξεις γράφεται το ποίημα των καιρών», έλεγε ο Γ. Ρίτσος. Με ποιο τρόπο, κατά τη γνώμη σας, μπορεί το ατομικό να γίνει συλλογικό και να δράσει μαζικά ενάντια του εκάστοτε συστήματος, που αποπροσανατολίζει και αποχαυνώνει τον άνθρωπο; Ποιος είναι ο ρόλος του θεάτρου και η ευθύνη των καλλιτεχνών στον αγώνα που απαιτείται για μια νέα αρχή;
Νίνα Λαμπριανίδη: ” Η ισχύς εν τη ενώσει”. Με πολλούς τρόπους το ατομικό μπορεί να γίνει συλλογικό, αν ο κάθε άνθρωπος κοίταζε το κοινό συμφέρον και όχι τον εαυτό του. Η δύναμη της ομάδας που παλεύει για κοινές αξίες και ιδανικά σου δίνει δύναμη, ευελιξία, νόημα να παλεύεις για όσα αξίζουν. Δεν είσαι μόνος σου και παλεύεις μαζί. Νιώθεις ότι κάπου ανήκεις και ενώνεις τη φωνή σου για να ακούγεσαι πιο δυνατά. Εμάς η φωνή μας είναι η Τέχνη. Η πηγή έκφρασης μας, οι ιδέες μας, οι επαναστάσεις μας. Και μέσα από αυτή χρωματίζουμε το κόσμο με τα ιδεώδη και τις αξίες μας. Πολεμάμε ειρηνικά, πολεμάμε καλλιτεχνικά και ο ρόλος μας είναι να καλλιεργηθούμε και να αφυπνιστούμε πρώτα εμείς οι ίδιοι για να μπορούμε να παρακινήσουμε, να προβληματίσουμε και να αφυπνίσουμε το γενικό σύνολο. Να προσφέρουμε μέσα από τη δουλειά μας!
Culturenow.gr: Κλείνοντας, ποιες είναι οι προσδοκίες και τα σχέδιά σας για το μέλλον, ως 6mendary αλλά και σε προσωπικό επίπεδο;
Νίνα Λαμπριανίδη: Το “Υπό Έλεγχο” είναι προς το παρόν αυτό που “απασχολεί” την ομάδα μας και εμένα. Έχουμε δουλέψει σκληρά για αυτή τη παράσταση και συνεχίζουμε να το κάνουμε ακόμα και τώρα. Θέλουμε να πάμε καλά και σχέδια για το μέλλον υπάρχουν πολλά, είμαστε νέοι άνθρωποι με όρεξη και διάθεση για δουλειά.
H Ομάδα Θεάτρου 6mendary σε συνεργασία με το Θεατρικό Οργανισμό Νέος Λόγος, παρουσιάζει και φέτος το έργο του Frederic Sonntag, «Υπό έλεγχο», κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Studio Μαυρομιχάλη. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ