Η δεύτερη stop-motion ταινία κινουμένων σχεδίων του Γουές Άντερσον είναι μια θαυμάσια περιπέτεια που μιλά για τη φιλία, την οικολογία, την αγάπη για τα ζώα, την τεχνολογία και την εξουσία, με φόντο την Ιαπωνία και το σινεμά του Κουροσάβα, και με τις φωνές μερικών εκ των κορυφαίων και πιο αγαπημένων ηθοποιών του σύγχρονου σινεμά.
Λίγα λόγια για την ταινία
Η ταινία αφηγείται την ιστορία του Ατάρι Κομπαγιάσι, ενός 12χρονου προστατευόμενου του διεφθαρμένου Δημάρχου Κομπαγιάσι. Όταν, με Προεδρικό Διάταγμα, αποφασίζεται να μεταφερθούν όλοι οι σκύλοι της πόλης Μεγκασάκι σε μία αχανή χωματερή, ονόματι Νησί των Σκουπιδιών, ο Ατάρι ξεκινά μόνος του την αναζήτηση του σκύλου-σωματοφύλακά του, Σποτς. Εκεί, με τη βοήθεια μίας αγέλης ημίαιμων φίλων, αρχίζει ένα επικό ταξίδι που θα καθορίσει την τύχη και το μέλλον ολόκληρης της Νομαρχίας.
O ιαπωνικός κινηματογράφος ως επιρροή
Το «Το Νησί των Σκύλων» σηματοδοτεί την ένατη ταινία του υποψήφιου για Όσκαρ σκηνοθέτη Γουές Άντερσον και το δεύτερο stop-motion φιλμ κινουμένων σχεδίων του, εννέα χρόνια μετά το «Ο Απίθανος Κύριος Φοξ» (2009). Με ισόποσες δόσεις χιούμορ και δράσης, η ταινία με το απίθανο καστ (φωνές) είναι ένας φόρος τιμής στη μεγαλοπρέπεια και την ομορφιά του ιαπωνικού κινηματογράφου, στην αφοσιωμένη συντροφιά των σκύλων, στον ηρωισμό εκείνων που συνήθως περνούν απαρατήρητοι, στη φύση, στην αποδοχή και, πάνω απ’ όλα, στον «ιερό» δεσμό παιδιού-σκυλιού που αποτελεί την αφορμή γι’ αναρίθμητες περιπέτειες.
Η δημιουργία της ταινίας οφείλεται στις απίθανες ιδέες του Γουές Άντερσον και των Ρόμαν Κόπολα, Τζέισον Σβάρτσμαν και Κουνίτσι Νομούρα που, όπως παραδέχεται ο Άντερσον, κάθισαν όλοι μαζί και συζήτησαν για σκυλιά, χωματερές, παιδικές περιπέτειες και ιαπωνικές ταινίες του ’50 και του ‘60. Το τελευταίο μάλιστα ήταν κλειδί – και ο Ακίρα Κουροσάβα ο κλειδοκράτορας. «Θέλαμε να κάνουμε κάτι ρετρο-φουτουριστικό», παραδέχεται ο σκηνοθέτης. «Πιστεύουμε ότι όλη η ταινία είναι μια αναφορά στην μεταπολεμική ιαπωνική κουλτούρα, τα ιαπωνικά κόμιξ και τους Ιάπωνες σκηνοθέτες, με τον Κουροσάβα να είναι η κύρια επιρροή».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το κινηματογραφικό σύμπαν που έστησε τελικά ο Άντερσον και η ομάδα του με γνώμονα τον ιαπωνικό κινηματογράφο είναι κάτι ασύλληπτο. Η γραφίστρια Έρικα Ντορν, που μεγάλωσε στην Ιαπωνία, αναφέρει: «Μοιάζει με την Ιαπωνία, αλλά σε μια πιο ονειρική εκδοχή της, μια εκδοχή αλά Γουές Άντερσον. Αυτή είναι και η ομορφιά του να δημιουργείς μια ταινία με μια πλασματική πόλη, σε πλασματικό χρόνο: η καλλιτεχνική άδεια που σου δίνεται στο να δημιουργήσεις κάτι από την αρχή. Και καθώς η μίξη παλιού-νέου είναι κάτι σύνηθες στην Ιαπωνία, το μίνιμαλ με το μάξιμαλ αντιπαρατίθενται σε όλο το φιλμ».
Η διαδικασία του stop–motion
Για δεκαετίες, πολύ πριν τα CGI (computer-generated imagery) κάνουν την εμφάνισή τους στην έβδομη τέχνη, το stop-motion ήταν κυρίως ένα εργαλείο για σπέσιαλ εφέ, με εξέχουσα θέση σε ταινίες κορυφαίων δημιουργών όπως ο Ζαν Κοκτώ και ο Τζορτζ Λούκας. Μέχρι που σκηνοθέτες όπως ο Τιμ Μπάρτον και ο Γουές Άντερσον έφτιαξαν stop-motion ταινίες μεγάλου μήκους, με πιο χαρακτηριστικές τα «Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης» και «Ο Απίθανος Κύριος Φοξ».
Για την ταινία «Tο Νησί των Σκύλων», η τεράστια πρόκληση σε επίπεδο σχεδιασμού – ακόμα και για τα δεδομένα του εμμονικού με τη λεπτομέρεια Γουές Άντερσον – ήταν αυτή που οδήγησε στην ιδέα για μια ακόμα stop-motion ταινία. Από την πρότερη εμπειρία του στο «Ο Απίθανος Κύριος Φοξ», ο Άντερσον γνώριζε ότι θα έπρεπε να οπλιστεί με την απαιτούμενη υπομονή, την απαραίτητη δεξιοτεχνία και τον σωστό τρόπο διαχείρισης της ροής εργασιών προκειμένου να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Βέβαια, τα πάντα στη νέα του ταινία έπρεπε να είναι διαφορετικά και σίγουρα πιο πολύπλοκα καθώς ο φαντασιακός κόσμος που έπλασε δεν βασιζόταν σε πηγές και αρχειακό υλικό. Έτσι, μια νέα, αποχρωματισμένη παλέτα και αντίστοιχη φωτογραφία επινοήθηκαν.
Η μουσική
Η ταινία «Το Νησί των Σκύλων» αποτελεί την τέταρτη συνεργασία του Γουές Άντερσον με τον κορυφαίο του είδους Αλεξάντρ Ντεσπλά. Για ακόμη μια φορά, ο βραβευμένος με Όσκαρ συνθέτης (για τα «Η Μορφή του Νερού» και «Ξενοδοχείο Grand Budapest») ξεπέρασε τα όριά του και δημιούργησε ένα soundtrack που, όπως και η ίδια η ταινία, αντηχεί την ιαπωνική κουλτούρα – ταυτόχρονα όμως είναι κάτι νέο και μοναδικό. «Για να αποδώσω την αίσθηση του νησιού, που είναι παράξενο και απρόβλεπτο, γνώριζα ότι η μουσική θα έπρεπε να είναι κάτι που δεν έχουμε ξανακούσει», λέει ο ίδιος.
Έτσι, την ταινία «ντύνουν» μουσικά τα taiko drums, χαρακτηριστικά κρουστά του θεάτρου Kabuki, που έκαναν την εμφάνισή τους τον 6ο αιώνα. Ο Ντεσπλά μίξαρε παραδοσιακές taiko συνθέσεις με απρόσμενα όργανα, όπως σαξόφωνο και κλαρινέτο, φτιάχνοντας ένα ηχητικό περιβάλλον τόσο ασυνήθιστο και δελεαστικό, όσο το Νησί των Σκουπιδιών στην ταινία. Στην ταινία, ακούγονται και ονειρικά, ακουστικά κομμάτια της ψυχεδελικής ροκ μπάντας του ‘60 West Coast Experimental Pop Art.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Γουές Άντερσον
Σενάριο: Γουές Άντερσον
Ηθοποιοί: Φ. Μάρεϊ Άμπραχαμ, Μπομπ Μπάλαμπαν, Μπράιαν Κράνστον, Γκρέτα Γκέργουιγκ, Τζεφ Γκόλντμπλουμ, Ακίρα Ίτο, Σκάρλετ Γιόχανσον, Χάρβεϊ Καϊτέλ, Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, Μπιλ Μάρεϊ, Μαρί Νατσούκι, Γιοτζίρο Νόντα, Κουνίτσι Νομούρα, Έντουαρντ Νόρτον, Γιόκο Όνο, Κόγιου Ράνκιν, Λιβ Σράιμπερ, Φίσερ Στίβενς, Τίλντα Σουίντον, Ακίρα Τακαγιάμα, Κόρτνεϊ Μπ. Βανς, Φρανκ Γουντ