Το έργο της Τζόγκου περιλαμβάνει γλυπτικές εγκαταστάσεις και βίντεο που συνομιλούν μεταξύ τους συνθέτοντας μία συναισθηματική αφήγηση μνήμης και αποχαιρετισμού.
Ταξιδεύοντας στο χωριό Σελενίτσα στη νοτιοδυτική Αλβανία όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, η Τζόγκου δημιουργεί έργα με υλικά όπως η πίσσα που παράγεται στο μεταλλείο του χωριού, το οποίο αποτελεί τη βασική πηγή πόρων απαραίτητων για την επιβίωση της τοπικής κοινότητας. Η δημιουργική της διαδικασία είναι αναπόσπαστη από το ίδιο το εργοστάσιο αλλά και τους συγχωριανούς της οι οποίοι εμπλέκονται και συσχετίζονται άμεσα με τη διαδικασία και το αποτέλεσμα των έργων της. Η πρακτική της Τζόγκου αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του ίδιου του Qengjat e Vegjel, είναι μία μακροχρόνια διαδικασία που διαπραγματεύεται τόσο τη μετέωρη ταυτότητα της εικαστικού, όσο και ζητήματα σχετικά με την απώλεια, την ατομική και συλλογική ιστορία και τη βιογραφική αφήγηση. Τα υλικά, στα χέρια της Τζόγκου γίνονται ζωντανοί μάρτυρες μιας προσωπικής αναζήτησης, νοηματοδοτούνται εκ νέου και αποκτούν μία διάσταση σχεδόν τελετουργική: επικοινωνούν, θρηνούν και απαλύνουν το τραύμα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Ντορέιντα Τζόγκου γεννήθηκε στην Σελενίτσα της Αλβανίας και σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στο εργαστήριο της Αφροδίτης Λίτη. Έχει εκθέσει τη δουλειά της μεταξύ άλλων στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών (Σταθμός ΑΣΚΤ, Δελφοί,2017), στην Ιταλική Πρεσβεία στην Αθήνα σε συνεργασία με το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο (Ο κήπος των γλυπτών, 2017 και 2019), στο Θέατρο Αλκμήνη Αθήνα (Πρεμιέρες, 2017), στο “Reflex Photographer”(Αθήνα) σε συνεργασία με το ESAAA-Εcole Superieure d’art Annecyalpes” (Minus, 2017), στο Νομισματικό Μουσείο Αθηνών (Αστραφτερό–Blank, Γλυπτική και Νόμισμα στο Πνέυμα του Ολυμπισμού, 2019), στον ΑΔΜΗΕ (Αθήνα) (‘Εκθεση γλυπτικής σε συνεργασία με την Aνώτατη Σχολή Καλών Τεχνών – Διασυνδέοντας την Ελλάδα, 2019–2020), στο MOMus–Πειραματικό Κέντρο Τεχνών/Experimental Center for the Arts στην Θεσσαλονίκη (Together, So far so close, 2020). Τον Φεβρουάριο του 2020 πραγματοποιήσε την πρώτη της ατομική έκθεση στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Γεράνη με τίτλο Miniera (Ρομάντσο,Αθήνα). Συμμετείχε επίσης, στην έκθεση της 62ης διοργάνωσης του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με θέμα την σάτιρα «Ο κανόνας του παιχνιδιού» του Ζαν Ρενουάρ (The Project Gallery, Αθήνα,2021). Η ERGO Collective συζητά και διαπραγματεύεται τα όρια της εκάστοτε εμπεριστατωμένης τέχνης, όσον αφορά την διαδικασία δημιουργίας της και την εμπειρία του ατόμου απέναντι στην έκθεσή της.
