Κατηγορούμενος για κατοχή ναρκωτικών και προφυλακισμένος στην Μπανγκόκ, ο Μανουέλ Μανρίκε, Κολομβιανός φοιτητής φιλοσοφίας, κινδυνεύει να καταδικαστεί σε θάνατο, αν δεν παραδεχτεί στο δικαστήριο την ενοχή του. Θα εμπιστευτεί την ιστορία του στον πρόξενο της Κολομβίας που έχει αναλάβει να χειριστεί την υπόθεσή του, θα του εξομολογηθεί τη μοναχική ζωή του και τη φυγή από την αβάσταχτη καθημερινότητα μέσα από τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο, που του αποκαλύπτουν ότι υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι σαν κι αυτόν, «μοναχικοί μέσα σε πόλεις-φαντάσματα, άνθρωποι εύθραυστοι σε λεωφόρους και καφετέριες, με μια τεράστια ανάγκη να επινοούν κίνητρα για να συνεχίζουν να ζουν και με την αίσθηση πως έχουν χάσει πριν καν μπουν στο παιχνίδι, ότι κάτι πήγε εντελώς λάθος ευθύς εξαρχής».
Το μόνο πρόσωπο που αγάπησε ο Μανουέλ, η αδελφή του Χουάνα, εξαφανίστηκε πριν από τέσσερα χρόνια, κι εκείνος, ακολουθώντας τα ίχνη της, πέρασε από την Μπανγκόκ με τελικό προορισμό το Τόκιο, όπου έχει μάθει ότι ζει μπλεγμένη σε ένα κύκλωμα πορνείας. Όσα αγνοεί ο Μανουέλ θα τα αφηγηθεί η αδελφή του, ενώ ο πρόξενος, συγκλονισμένος από την περιπέτεια της ζωής τους, είναι η τρίτη φωνή της αφήγησης. «Θα σας πω κάτι: αυτό το μυθιστόρημα δεν θα είναι αστυνομικό, αλλά μια ιστορία αγάπης», δηλώνει ο ρομαντικός Μανουέλ, κάτοικος των ονείρων, που, όπως και η κυνική πραγματίστρια Χουάνα, θα συγκρουστεί με δυνάμεις πιο ισχυρές από τον ίδιο.
Τελικά, αυτό το μυθιστόρημα είναι και αστυνομικό και ιστορία αγάπης που ενώνει δύο αδέλφια. Και πολιτική καταγγελία του καθεστώτος της Κολομβίας, και ποιητική προσέγγιση. Με λογοτεχνικές και κινηματογραφικές αναφορές, με διαδρομές ανάμεσα στην Μπογκοτά, το Δελχί, την Μπανγκόκ, το Τόκιο και την Τεχεράνη. Μιλώντας για την αγάπη, την οδύνη, την εξέγερση, τη βία, τη μοναξιά, τον φόβο, την ενοχή. Με ένα όραμα ως το τέλος απλησίαστο: «Την αυγή, οπλισμένοι με φλογερή υπομονή, θα μπούμε σε πολιτείες μεγαλόπρεπες» (Α. Ρεμπώ).
(Α. Κ., από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)