Από τις Εκδόσεις Μικρή Άρκτος κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή, Ο απερίσκεπτος Πλοηγός του Γιώργου Ανδρέου.
Ο ΑΠΕΡΙΣΚΕΠΤΟΣ ΠΛΟΗΓΟΣ
Είμαι ασυγχώρητος. Στου λύκου τη φωλιά
Στο στόμα της αρκούδας
Στα ματωμένα δόκανα του εχθρού
Αναίσχυντα σας έριξα
Όμως κι εσείς, εσείς ανόητοι
Πόσο θαυμάσατε το ωραίο παράστημα
Τα λόγια τα μεγάλα, τα παχιά
Τα ίχνη των αρβύλων στο παρθένο χιόνι
Πόσο πολύ πιστέψατε τις δεξιότητες
Την εμπειρία μου, το παλμαρέ των δραπετεύσεων
Μέσα από σκυθρωπά βουνά, από λαμπρές χαράδρες
Κατακλυσμούς, πτωχεύσεις, εξεγέρσεις, φονικά
Επαναστάσεις κι όλα αυτά – εκεί να βλέπατε τον πλοηγό σας
Πετούσα πάνω από συρματοπλέγματα
Αδιαφορώντας, αψηφώντας τις σκοπιές, πολυβολεία, ναρκοπέδια
Τόσον καιρό που πέρασα γυαλίζοντας παράσημα
Φιλώντας χέρια κυριών σε δεξιώσεις επετείων
Έπρεπε να το είχατε στα σοβαρά υποπτευθεί
Έχω σκουριάσει
Τις νύχτες δεν αντέχω το περπάτημα
Τις μέρες ανελέητα με ανακρίνει ο ήλιος
Μένουν ο όρθρος και το λυκαυγές – τότε αναπαύομαι
Ακούω στο γραμμόφωνο τον Οδυσσέα Ανδρούτσο
Το Μάρκο, το Φεραίο, τον Κορνάρο
Ντρέπομαι
Μετά μου φεύγει η ντροπή, μετά εκτρέπομαι
Αργύρια λογαριάζω με το νου
Τριάντα, είκοσι εννέα και λοιπά
Κατόπιν έρχομαι σε σας
Να απαγγείλω το πανάρχαιο ποίημα
Εις οιωνός άριστος
Αμύνεσθαι…
Εκεί μας προλαβαίνει πάντα η περίπολος
Μας οδηγεί στην αμαξοστοιχία για το Άουσβιτς
Εγώ πηγαίνω δήθεν προς νερού μου, κλείνοντας μάτι στους επικυρίαρχους
Γελούν εκείνοι και μετρούν ένα προς ένα τα νομίσματα
Καθάρματα. Στην πλάτη με χτυπούνε φιλικά
Με διώχνουν – περιμένει (μου θυμίζουν) νέο κοπάδι
Εμέ τον απερίσκεπτο, ανάξιο πλοηγό
Περιμένει
Ο καημός της Ρωμιοσύνης
