“Η τέχνη ανήκει σε όλους και σε κανέναν. Η τέχνη ανήκει σε κάθε εποχή και σε καμία. Η τέχνη ανήκει σε αυτούς που τη δημιουργούν και σε αυτούς που την απολαμβάνουν… Η τέχνη είναι ο ψίθυρος της ιστορίας που ακούγεται πάνω από τον αχό της εποχής”. Ο Τζούλιαν Μπαρνς υπογράφει ένα μυθιστόρημα που ξεπερνά την πρόθεσή του να αφηγηθεί τη ζωή του Ντιμίτρι Σοστακόβιτς. Με αναφορές στην εξουσία, στο φόβο, στην τέχνη και στον άνθρωπο, με υλικά από τα οποία φτιάχνεται η μεγάλη λογοτεχνία αφήνει το δικό του αποτύπωμα στον αχό της εποχής. Ένα βιβλίο για όλες τις εποχές, όπου ο νευρωτικός συνθέτης, μουσική ιδιοφυΐα αλλά και διασημότητα της Σταλινικής υπερδύναμης, αναδεικνύεται σ’ έναν ιδιότυπο ήρωα, μείγμα δειλίας αλλά και συναισθηματικής εντιμότητας. Πώς η μουσική γίνεται λογοτεχνία, πώς η εξουσία καταχράται την τέχνη αλλά και πώς η τέχνη αντιστέκεται στην εξουσία. Πώς ο φόβος γίνεται με τη σειρά του τέχνη, τέχνη της σ’ ένα κόσμο που δεν προέβλεψε για τους καλλιτέχνες.
Η μετάφραση του Θωμά Σκάσση προσθέτει στην απόλαυση του κειμένου.