Λίγο πριν δώσει το παρόν σε ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά ραντεβού της Ευρώπης, το Festival des Francofolies της Rochelle, στις 14 Ιουλίου, o Cyril Mokaiesh θα ερμηνεύσει τραγούδια από ένα από τα πιο χαρακτηριστικά άλμπουμ της καριέρας του, το Νaufragés (Ναυαγοί), που σηματοδότησε τη πορεία του κι έκανε κριτικούς και κοινό στη Γαλλία να γνωρίσουν και να αγκαλιάσουν με ενθουσιασμό την ποιητική πλευρά αυτού του ανήσυχου επαναστάτη καλλιτέχνη.
O Γάλλος δημιουργός, συνθέτης και ερμηνευτής Cyril Mokaeish ξεκίνησε τη μουσική του πορεία το 2007 με τη δημιουργία του ροκ γκρουπ Mokaiesh και στη συνέχεια αρχίζει το 2010 τη σόλο καριέρα του, με την κυκλοφορία του single Communiste. Το περιοδικό Les Inrockuptibles, κάνει στην ιστοσελίδα του την πρώτη παρουσίαση του δίσκου Du rouge et des passions το 2011, χαρακτηρίζοντας το νεαρό τραγουδιστή ως «ανερχόμενο αστέρι του γαλλικού τραγουδιού, με δυνατό μυαλό και δυνατά κείμενα, το κόκκινο αστέρι του γαλλικού τραγουδιού».
Μερικές εβδομάδες αργότερα, προσθέτει στην ίδια παρουσίαση ένα ακόμη σχόλιο: Ο Cyril Mokaeish κατάφερε να βάλει σε διάλογο τον Jacques Brel με τον Léo Ferré σ’ αυτό το άλμπουμ που είναι γεμάτο «θράσος». O μουσικός χρονικογράφος του France Inter, Didier Varrod, υποστηρίζει ότι αυτά τα τραγούδια « εμφυσούν έναν αέρα επανάστασης και πάθους στο γαλλικό τραγούδι». Οι δυο του δίσκοι Du rouge et des passions και L’amour qui s’invente βραβεύονται το 2012 και το 2014 από την Académie Charles-Cros.
Στο τρίτο του άλμπουμ με τίτλο Clôture που κυκλοφορεί το 2017, ο Mokaiesh κάνει μια στροφή και κοιτάζει ίσια στα μάτια την εποχή του – την εποχή μας, γιατί όπως λέει ο ίδιος χαρακτηριστικά «είναι ανευθυνότητα να γυρίζεις το κεφάλι αλλού. Το να μιλάς για την εποχή σου είναι σχεδόν αναγκαίο». Ο Cyril σ’ αυτό το δίσκο καταγγέλλει τη λιτότητα, την κατάσταση της Ευρώπης, την τρομοκρατία, το φασισμό, αλλά συγχρόνως αναζητά και την τρυφερότητα, τη φιλία και την αλληλεγγύη. Ένα από τα τραγούδια αυτού του δίσκου, το La loi du marché (ο νόμος της αγοράς), που ερμηνεύει μαζί με τον Βernard Lavilliers, είναι εμπνευσμένο από την ομώνυμη κινηματογραφική ταινία του Stéphane Brizé που αναστάτωσε το Φεστιβάλ Καννών του 2016 και συγκίνησε τους θεατές όλης της Γαλλίας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ωστόσο μια πολύ σημαντική στιγμή στη μουσική πορεία του Cyril Mokaiesh υπήρξε ο δίσκος που δημιούργησε με τον πιανίστα της τζαζ Giovanni Mirabassi.
To 2015, ο Cyril Mokaiesh κάνει μια «παρένθεση πολυτελείας» όπως την ονομάζουν οι κριτικοί, και θα στραφεί προς τους μεγάλους καλλιτέχνες του γαλλικού τραγουδιού που δεν έγιναν όσο θα έπρεπε γνωστοί, είτε γιατί δε μπόρεσαν να κάνουν καριέρα, είτε γιατί χάθηκαν νωρίς, είτε γιατί ήταν μπροστά από την εποχή τους και η χρονική συγκυρία δεν τους ευνόησε όσο άξιζαν. Αυτοί οι «μουσικοί ναυαγοί» εντούτοις ξεχείλιζαν από ταλέντο, έγραφαν και συνέθεταν καλύτερα από πολλούς άλλους και θα έπρεπε να είναι αστέρια στο μουσικό στερέωμα. Καταθλιπτικοί, ναρκομανείς, αλκοολικοί, άρρωστοι, άτυχοι, όλοι αυτοί συνθέτουν ένα μυστικό θησαυρό, μια σπείρα μεθυσμένων και απελπισμένων ονειροπόλων.
Σ’ αυτήν την εξερεύνηση, ο πυρετώδης και ροκ λυρισμός του Mokaiesh θα συναντήσει τη δυναμική εκφραστικότητα του τζαζ πιάνου του Giovanni Mirabassi, που, διάφανο και πυκνό συγχρόνως, σοφό αλλά και ενστικτώδες, βρίσκει εδώ την ευκαιρία να κάνει την επανασύνδεσή του με το τραγούδι, όπως όταν συνόδευε τον Αζναβούρ, το Σερζ Λαμά, … Οι δυο δημιουργοί θα ανατρέξουν μαζί αυτή την οικογένεια των χαμένων ταλέντων και θα δημιουργήσουν το άλμπουμ Naufragés (Ναυαγοί) που θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο του 2015.
O Ιταλός Giovanni Mirabassi, αυτοδίδακτος πιανίστας, σε ηλικία 7 ετών ερμηνεύει ήδη όλα τα πρελούδια του Μπαχ μόνο εξ ακοής. Κι όμως ξεκίνησε να μαθαίνει πιάνο μόλις στα δεκαέξι του αφού ο ερασιτέχνης μουσικός πατέρας του τον απέτρεπε συνεχώς να ασχοληθεί με τη μουσική, κάθε φορά που καθόταν στο πιάνο του σπιτιού τους. Ανακαλύπτει την αγάπη του για την τζαζ σε ένα Φεστιβάλ της Περούτζια και ξεκινάει πολύ νέος να παίζει κοντά σε διεθνούς φήμης μουσικούς όπως ο Chet Baker και ο Steve Grossman.
Το 1992, αποφασίζει να εγκατασταθεί στο Παρίσι όπου θα συναντήσει τυχαία έναν από τους τελευταίους γίγαντες του κλασσικού πιάνου, τον Aldo Ciccolini. Το 1996 κερδίζει το βραβείο καλύτερου σολίστ στο Tremplin Jazz της Avignon. Aπό τότε η καριέρα του απογειώνεται και συνεργάζεται με πολλούς μουσικούς της γαλλικής και της παγκόσμιας σκηνής όπως οι Stefano Di Battista, Glenn Ferris, Michel Portal κ.α. Το 2002 κερδίζει το βραβείο Victoire du jazz. Η παγκόσμια καριέρα του ως ερμηνευτής αλλά και ως συνθέτης ξεδιπλώνεται ακολουθούμενη από μια πλούσια δισκογραφική δουλειά.
Μέσα σ’ αυτή τη πλούσια πορεία, θα συναντήσει και τον Cyril Mokaiesh, μαζί με τον οποίο θα επιβεβαιώσει για άλλη μια φορά την αγάπη του για την συνύπαρξη του πιάνου με το τραγούδι.
Στο Naufragés, το πιάνο και η φωνή παντρεύουν τη δύναμη των κειμένων με την ευαισθησία της τζαζ.
Διοργάνωση:
Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος, με την ευγενική υποστήριξη του Ιταλικού Ινστιτούτου Αθηνών (Istituto Italiano di Cultura di Atene), στο πλαίσιο του κύκλου εκδηλώσεων « Λέξεις επί σκηνής. Μια λογοτεχνική στιγμή στην σκηνή».
Παραγωγή της παράστασης: Les visiteurs du soir