Το κοινό γελάει ασταμάτητα μέχρι δακρύων με αυτή την πανέξυπνη και ανάλαφρη φάρσα με το αναπάντεχο χιούμορ, τις …
ξεκαρδιστικές ανατροπές και τους αδιανόητους αιφνιδιασμούς. Σκηνοθεσία, σκηνικά, μουσική και έξοχες ερμηνείες από σπουδαίους ηθοποιούς, συνθέτουν μια άψογη παραγωγή, εγγύηση για απολαυστική διασκέδαση.
Ο ‘Δικαστής’ είναι η τέταρτη (μετά τα: ‘Τίμων ο Αθηναίος’, ‘Η τελευταία των Χάουσμαν’ και ‘Ποιος Σκότωσε τον Σκύλο τα Μεσάνυχτα;’) της φετινής σειράς μεταδόσεων από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, που το Μέγαρο Μουσικής για τρίτη συνεχή χρονιά προσφέρει στο αθηναϊκό κοινό, σε συνεργασία με την Βρετανική Πρεσβεία και το Βρετανικό Συμβούλιο.
Τέλη του 19ου αιώνα και η χήρα ‘Αγκαθα, στα 37 της, παντρεύεται σε δεύτερο γάμο, τον ευυπόληπτο δικαστή Πόσκετ. Του κρύβει πέντε χρόνια από την ηλικία της και αναπόφευκτα και από την ηλικία του 19χρονου γιού της, του Κις, που τον παρουσιάζει σαν πρόωρα αναπτυγμένο δεκατετράχρονο. Ο «ώριμος» όμως έφηβος, καπνίζει, πίνει, χαρτοπαίζει και συχνάζει σε ύποπτα ξενοδοχεία. Σε ένα από αυτά παρασύρει για δείπνο κάποια βραδιά τον ανυποψίαστο και καθώς πρέπει πατριό του, εκεί συναντούν την μητέρα του και τη θεία του και από τη στιγμή εκείνη, η φάρσα γίνεται ένα υπέροχο, ξέφρενο χάος. Την αναπάντεχη συνάντηση ακολουθεί η επιδρομή της αστυνομίας, ο δικαστής καταφέρνει να κρυφτεί, αλλά την επόμενη μέρα πρέπει να δικάσει τη γυναίκα του και την αδελφή της που έχουν συλληφθεί.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Υποψήφιος για Όσκαρ και βραβευμένος με Tony, ο Τζον Λίτγκοου(John Lithgow), από τους κορυφαίους Αμερικανούς θεατρικούς ηθοποιούς, ερμηνεύει τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την κλασική βικτωριανή φαρσοκωμωδία, του σερ Άρθουρ Γουίνγκ Πινέρο(Arthur Wing Pinero), που αποδεικνύεται ανθεκτική στο χρόνο. Στο ρόλο της γυναίκας του, ‘Αγκαθα, η βραβευμένη με Olivier Award , εξαιρετική Νάνσι Κάρολ(Nancy Carroll) και στο ρόλο του γιού της Κις, ο νεαρός Τζόσουα Μακγουάιρ(Joshua McGuire), που κλιμακώνει με την ερμηνεία του την κωμωδία σε φαρσική αναρχία, όπως έγραψαν οι κριτικοί.
«Με απροσδόκητες αντιδράσεις, ενωμένες φτέρνες, γουρλωμένα μάτια, καμαρωτό περπάτημα, καυχησιάρικο χαμόγελο και γλυκανάλατη συμπεριφορά και… το καλύτερο, με ύψος 1.30, ο Μακγουάιρ είναι ο αστέρας της βραδιάς, η κατάλληλη φιγούρα γι αυτή τη μοναδική και πρόσχαρη φάρσα», σημειώνει ο κριτικός της Daily Mail, Κουέντιν Λετς
Κάθε σπουδαία φάρσα επιλέγει μια ανθρώπινη αδυναμία και την μεγεθύνει γελοιογραφικά. Έτσι και ο Πινέρο δημιουργεί μια σειρά από κωμικές σκηνές με έξυπνη σάτιρα γύρω από μια μικρή απάτη γυναικείας ματαιοδοξίας. Όπως στα έργα του Φεϊντό, οι χαρακτήρες βρίσκονται στη δίνη που προκαλεί αυτό το αθώο κόλπο φιλαρέσκειας, το έργο όμως του Πινέρο έχει μια κομψή και δεξιοτεχνική αρχιτεκτονική, ευστροφία, με γρήγορο και αχαλίνωτο χιούμορ και μια πραγματικά κωμική φλέβα.
Ο Τίμοθι Σήντερ (Timoth Sheader), επιτυχημένος σκηνοθέτης μιούζικαλ, με μια νευρική σκηνοθεσία, αξιοποιεί την πείρα του από τα μιούζικαλ και δίνει μια νέα ζωή στη φαρσοκωμωδία αυτή, μια νέα εκδοχή του πρωτότυπου, διακόπτοντας τη ροή του έργου με μουσικά και τραγουδιστικά ινρτερλούδια στο πνεύμα του βοντεβίλ, σε μουσική του Ρίτσαρντ Σίσον(Richard Sisson) και στίχους του Ρίτσαρντ Στίλγκοου(Richard Stilgoe), που τα ερμηνεύει μια ομάδα από οπερατικές καρικατούρες. Ο θίασος μοιάζει να έχει δραπετεύσει από την ταινία του Τιμ Μπάρτον, «Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης» και το αποτέλεσμα είναι μια ακραία διασκεδαστική παραγωγή, μια εύθυμη παράσταση, με εξαιρετικές ερμηνείες και γέλιο που κόβει την ανάσα.
Ο Δικαστής είχε παρουσιαστεί για τελευταία φορά στο Εθνικό του Λονδίνου, το 1989, με πρωταγωνιστή τον Νάιτζελ Χόθορν και στα χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι την φετινή παράσταση, ο συγγραφέας του δεν ήταν τόσο δημοφιλής στον κύκλο των βρετανών σκηνοθετών. Το 2012 ήταν η χρονιά που το βρετανικό θέατρο επιχείρησε να ξανασυναντηθεί με τον σπουδαίο αυτόν τεχνίτη: εκτός από τον Δικαστή, παίζονται παράλληλα στο Λονδίνο τα δραματικά θεατρικά του, Dandy Dick και The Second Mrs Taqueray ενώ η μοναδική όπερα που έγραψε, The Beauty Stone, έχει δημιουργήσει αίσθηση σε κριτικούς και κοινό, μετά από πρόσφατη ηχογράφησή της.
Ο Άρθουρ Γουίνγκ Πινέρο (1855-1934) γεννήθηκε στο Λονδίνο από Πορτογάλους γονείς, σπούδασε νομικά, τα εγκατέλειψε για να γίνει στην αρχή ηθοποιός, στα 19 του και αργότερα σημαντικός δραματουργός και σκηνοθέτης θεάτρου. Έγραψε 59 έργα, τα περισσότερα σοβαρά κοινωνικά δράματα και υπήρξε από τους ελάχιστους θεατρικούς συγγραφείς της εποχής του που δημιούργησε δυνατούς ρόλους για γυναίκες, με τους οποίους «σχολίαζε» τα ήθη της εποχής του.
Ο Δικαστής, που παρουσιάστηκε το 1885, ήταν η πρώτη μεγάλη του επιτυχία, αλλά ο ίδιος δεν ήθελε να καθιερωθεί με φάρσες και αποπειράθηκε να γράψει τραγωδίες. Η πρώτη του, Ο Άσωτος, για έναν άνδρα που αυτοκτονεί με δηλητήριο όταν συνειδητοποιεί ότι ο γάμος του καταρρέει, συνάντησε ένα κοινό που δεν ήταν έτοιμο για ζοφερές ιστορίες και αναγκάστηκε να το ξαναγράψει με πιο ευχάριστο τέλος. Αργότερα οι άγγλοι θεατρόφιλοι γνώρισαν τους κοινωνικούς δραματουργούς Χένρικ Ίψεν και Μπέρναρντ Σό και ο Πινέρο ενθαρρύνθηκε να γράψει τη «Δεύτερη κυρία Τάκερέι (1893), μια γυναίκα «με παρελθόν», που προσπαθεί να γίνει ευυπόληπτο μέλος της κοινωνίας. Το έργο έγινε μεγάλη επιτυχία και χάρισε στο Πινέρο την αναγνώριση που επιθυμούσε, του σοβαρού κοινωνικού δραματουργού.
Ο Πινέρο, έγινε σερ το 1909 ( ο δεύτερος άνθρωπος του θεάτρου μετά τον Γουίλιαμ Γκίλμπερτ) και δεν σταμάτησε να γράφει θεατρικά μέχρι το θάνατό του, αλλά μετά το 1910, το ενδιαφέρον για τα έργα του άρχισε να υποχωρεί. Η εφετινή του αποκατάσταση είναι απόλυτα ταιριαστή με ένα από τα αποφθέγματά του: «Το μέλλον δεν είναι παρά ξανά το παρελθόν, που μπαίνει από άλλη πόρτα».
Με αγγλικούς υπέρτιτλους