«Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι” ή “θα είναι φριχτό να φύγουμε έτσι, δίχως μια πίστη, έναν αγώνα, μια κραυγή”. Η ποίηση του Βύρωνα Λεοντάρη είναι στιβαρή, σαν ρούχο από γερό, καλοραμμένο πανί. Από όποιο σημείο της κι αν πιαστείς, μπορείς να κρατηθείς άφοβα. Κανένας φόβος να πέσεις στο κενό. Στις λέξεις του κυλάει ζεστό αίμα, και στο δέρμα της ποιητικής του πάλλονται οι φλέβες των ιδεών του.
Διαβάζεις: «Μες σ’ έξι χρόνια πώς ανδρώθηκαν οι κήποι, πώς φούντωσε η μικρή πορτοκαλιά,πώς μεγαλώσαν τα όνειρα στων κοριτσιών τα μάτια».
Ύστερα κλείνεις το βιβλίο πιο πλούσιος από ποτέ!