Πώς ορίζει κανείς τη σεξουαλικότητά του; Πώς καταφέρνουμε να αποδεχθούμε τη διαφορετικότητα όταν αυτή μας κατατάσσει πέρα από ό,τι θεωρείται κανονικότητα και ποιες κοινωνικές συμβάσεις ορίζουν αυτό που εννοούμε με τον όρο κανονικότητα; Πώς καταστρατηγείται η έννοια της ατομικής ελευθερίας όταν έρχεται αντιμέτωπη με την ερωτική επιθυμία και τον πόθο; Και ποιος μπορεί να προσδιορίσει τον πόθο και τις διάφορες μορφές του, δημιουργώντας ανάλογες αντιλήψεις;
Ερωτήματα τα οποία αναφύονται στις σελίδες αυτού του σημαντικού βιβλίου της Καρολίν Έμκε, ένα βιβλίο βαθιά στοχαστικό και ταυτόχρονα πολιτικό για την απρόσκοπτη αυτοδιάθεση του ανθρώπου και τα όρια της ερωτικής του ελευθερίας. Ένα βιβλίο που αποκαλύπτει την προσωπική αναζήτηση της συγγραφέα για τη μορφή του επιθυμητού πόθου, για την ανάγκη να γνωρίσει, να αποδεχτεί και να ενστερνιστεί τη σεξουαλική της ταυτότητα σε μια κοινωνία που αποκλείει την ετερότητα, και την απόλαυση όταν ακουμπά στη διαφορετικότητα, γραμμένο με αφοπλιστική ειλικρίνεια και αλήθεια.
Με σαφήνεια και ευθύτητα η Έμκε υπογράφει μια ελεγεία για την ελευθερία, μια μαρτυρία για την κοινωνική ανισότητα του φύλου και δίνει στοιχεία για την εμπειρία της στον χώρο της ομοφυλοφιλίας όταν έρχεται αντιμέτωπη με παγιωμένες αντιλήψεις και νοοτροπίες που συχνά την αποκλείουν από τις κοινωνικές της σχέσεις ή προσπαθούν να τις καθορίσουν, καθορίζοντας ταυτόχρονα και τις συμπεριφορές των ανθρώπων γύρω της αλλά και τη δική της.
Η ιστορία αυτού του έργου αφορμάται από το τραγικό γεγονός της αυτοκτονίας ενός συμμαθητή της Έμκε στη Γερμανία του 1980, στα εφηβικά της χρόνια, πιθανώς λόγω της ομοφυλοφιλικής του προτίμησης. Γεγονός που στιγμάτισε την ίδια και την έκανε να δει το κοινωνικό μέγεθος της ομοφυλοφιλίας. Η ίδια, όπως αποκαλύπτει, άρχισε τη σεξουαλική της ζωή ως ετερόφυλη όμως περίπου στα είκοσι πέντε της χρόνια κατάλαβε την απαρχή του έρωτα της για μια γυναίκα. Έκτοτε αγκάλιασε την ομοφυλοφιλική της ταυτότητα. Το ερώτημα λοιπόν αν κάποια γυναίκα γεννιέται ή γίνεται λεσβία ωστόσο δε μπορεί να το απαντήσει. Για την ίδια η προτίμηση αυτή σχετίζεται με την ατομική της μετεξέλιξη μέσα από πολλές συγκυρίες, εμπειρίες και στοχασμούς.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Με σπουδές στη φιλοσοφία, τις πολιτικές επιστήμες και την Ιστορία η Έμκε βρέθηκε να εργάζεται ως ρεπόρτερ και πολεμική ανταποκρίτρια σε χώρες του κόσμου όπου η ομοφυλοφιλία είναι επικίνδυνη για την ίδια της τη ζωή, όπως το Πακιστάν ή το Ιράκ. Το γεγονός αυτό όμως την έκανε να δει πώς αντιμετωπίζεται η ομοφυλοφιλία στα μέρη αυτά όπου αρκεί ακόμα και μόνο να μην είναι παντρεμένη μια γυναίκα για να αντιμετωπίζεται με τεράστια δυσπιστία. Έτσι η ομοφυλοφιλία στον μουσουλμανικό κόσμο είναι ένα θέμα εξαιρετικού ενδιαφέροντος στο αφήγημα της Έμκε. Όπως και η ταξικότητα που δημιουργείται από αυτή.
Η Έμκε θα αποφασίσει ότι θα γίνει η φωνή όλων αυτών των ανθρώπων που αγωνίζονται για το δικαίωμα στον έρωτα, στον πόθο, στον φυλετικό αυτοπροσδιορισμό και μας δίνει πληροφορίες για την εναγώνια προσπάθειά τους να υψώσουν το ανάστημα τους σε έναν κόσμο που τους στερεί το αυτονόητο. Μιλάει εξ ονόματος όλων όσοι ξεκινούν τη σεξουαλική τους ζωή από μια ενοχή μια ενοχή όμως βουτηγμένη στην άρνηση να αποδεχτούν όλα όσα θεωρούνται «φυσιολογικά» και γι’ αυτό το λόγο κατεστημένα. Μιλάει για εκείνους τους ανθρώπους που τόλμησαν να κοιτάξουν τον εαυτό τους κατάματα και να τον γνωρίσουν, που έφτασαν στην αυτοσυνείδηση μέσω της ανακάλυψης της προσωπικής τους αλήθειας. Που αρνήθηκαν να ζήσουν στο ψέμα επειδή η αλήθεια που αντίκρισαν κοιτάζοντας κατάματα τον εαυτό τους είναι πολύ μεγαλύτερη από κάθε είδους κοινωνική κατακραυγή και γι’ αυτό τον λόγο ομορφότερη. Θεωρώντας τον εαυτό της υπόλογο απέναντι στους κοινωνικούς αγώνες για το δικαίωμα στην ομοφυλοφιλία καταθέτει ένα μανιφέστο για την ελευθερία και τον φόβο που ενέχεται μέσα σ’ αυτή όταν σχετίζεται με τον ομοφυλοφιλικό έρωτα. Το δικαίωμα στον πόθο και στη συλλογική κατάκτηση του.
Το βιβλίο είναι γραμμένο με μια καθηλωτική εμβρίθεια. Χωρίς να «φωνάζει» η Έμκε δείχνει ξεκάθαρα τα γεγονότα και προβληματίζει. Η μετάφρασή του από τον Δημήτρη Δημοκίδη δίνει στο κείμενο μια ρέουσα μορφή που οδηγεί στην αναγνωστική απόλαυση. Ένα κείμενο ικανό να κινητοποιήσει τη σκέψη του αναγνώστη, να την οδηγήσει στον στοχασμό αλλά και στην αμφισβήτηση όλων όσων γνωρίζουμε έως τώρα χωρίς ποτέ να χάνει την τρυφερότητα και την ηρεμία της γραφής της Έμκε.
Διαβάστε επίσης:
Carolin Emcke – Ο δικός μας πόθος