Ο δρόμος για το μέλλον της ανθρωπότητας Edgar Morin

Από τις Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου κυκλοφορεί το βιβλιο, Ο δρόμος για το μέλλον της ανθρωπότητας του Edgar Morin σε μετάφραση του Θόδωρου Παραδέλλη.

Το διαστημόπλοιο Γη συνεχίζει με μεγάλη ταχύτητα την πορεία του μέσα από μια διαδικασία με τρία πρόσωπα: οικουμενικοποίηση, δυτικοποίηση και ανάπτυξη. Όλα είναι αλληλεξαρτημένα, ταυτόχρονα όμως είναι χωρισμένα. Η τεχνο-οικονομική ενοποίηση του κόσμου συνοδεύεται από εθνοτικές, θρησκευτικές, πολιτικές συγκρούσεις, από οικονομικές αναστατώσεις, από την υποβάθμιση της βιόσφαιρας, από την κρίση των παραδοσιακών πολιτισμών, αλλά και από τη νεωτερικότητα. Πολλαπλές κρίσεις εμπλέκονται στη μεγάλη κρίση της ανθρωπότητας, που δεν κατορθώνει να γίνει ανθρωπότητα. 

Πού μας οδηγεί ο δρόμος που ακολουθούμε; Προς μια συνεχή πρόοδο; Δεν μπορούμε πλέον να το πιστεύουμε. Ο θάνατος του ολοκληρωτισμού ξύπνησε το θρησκευτικό φανατισμό και ενίσχυσε το χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό. Αυτά σφίγγουν ολοένα και περισσότερο τον κόσμο στα πλοκάμια τους. Η μείωση της φτώχειας συντελείται όχι μόνο με την αύξηση της υλικής ευμάρειας, αλλά και με μια τεράστια αύξηση της αθλιότητας. Βαίνουμε προς μια αλυσιδωτή καταστροφή; Φαίνεται πολύ πιθανόν, αν δεν αλλάξουμε δρόμο.

Ο Εντγκάρ Μορέν θέτει τις βάσεις για ένα “Δρόμο” σωτηρίας, που θα μπορούσε να σχεδιαστεί με τη σύγκλιση μυριάδων μεταρρυθμιστικών δρόμων και να μας οδηγήσει σε μια μεταμόρφωση ακόμα πιο εντυπωσιακή από αυτή που πραγματοποίησαν οι ιστορικές κοινωνίες με αφετηρία τις αρχαϊκές θηρο-τροφοσυλλεκτικές κοινωνίες.

Ο Εντγκάρ Μορέν (Edgar Morin), Διευθυντής Ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας (CNRS) της Γαλλίας, γεννήθηκε το 1921 στο Παρίσι από γονείς που ανήκαν στην εβραϊκή μεσογειακή διασπορά και είχαν ζήσει πολλά χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Λίγο πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα και έλαβε ενεργό μέρος στην Αντίσταση. Αργότερα (1951) διαγράφηκε από το Γαλλικό Κ.Κ. και έγινε ένας διεισδυτικός και οξύς κριτικός του σταλινικού ολοκληρωτισμού. Αφιερώθηκε έκτοτε στην επιστημονική και τη συγγραφική εργασία του, παραμένοντας πολιτικά αυτόνομος στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, δίνοντας πάντα το παρόν με την κριτική του στάση απέναντι στα “μεγάλα γεγονότα” του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Το 1957 ίδρυσε μαζί με τον Κώστα Αξελό και άλλους το περιοδικό “Arguments”. Έχουν κυκλοφορήσει στην ελληνική γλώσσα τα ακόλουθα έργα του Εντγκάρ Μορέν: “Οι σταρ” (Παϊρίδης, χ.χ.), “Αφήνοντας τον εικοστό αιώνα” (Ροές, 1987), “Να σκεφτούμε την Ευρώπη” (Εξάντας, 1991), “Γη-πατρίδα” (Οδυσσέας, 1993), “Έρωτας-ποίηση-σοφία” (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 1997), “Μια πολιτική πολιτισμού” (Νέα Σύνορα, 1998), “Κοινωνιολογία” (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 1998), “Τα δαιμόνιά μου” (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 1999), “Το καλοφτιαγμένο κεφάλι” (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2000), “Η ανθρώπινη φύση: το χαμένο παράδειγμα” (Εναλλακτικές εκδόσεις, 2000), “Η Μέθοδος: 3. Η γνώση της γνώσης” (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2001). Άλλα έργα του: “L’ homme et la mort” (1951), “Autocritique” (1959), “L’ esprit du temps” (1962-1976), “Le vif du sujet” (1969), “La methode 5 τόμοι” (1977-1991) κ.λπ.