H μαμά Φραγκοσυκιά, κατά κόσμον Μαρία Αλεξοπούλου, έστυψε δυνατά το μυαλό της μια μέρα που είχαν όλοι τις κακές τους. Η φαντασία της, τότε, ζορίστηκε τόσο πολύ, και γέννησε ένα μικρό φραγκόσυκο, που ένιωθε μόνο στον κόσμο, ώστε πετάχτηκε μακριά της και φύτρωσε όπου βρήκε. Τότε άρχισε η ιστορία του Φρίξου Φραγκόσυκου που θα φανεί πολύ χρήσιμη σε όσους νομίζουν πως είναι τελείως μόνοι.
Θα καταλάβουν ότι δίπλα τους βρίσκονται φίλοι που αρχικά τους αγνόησαν επειδή δεν έμοιαζαν μαζί τους στην όψη. Μα, ποιος είναι ο ίδιος με τον άλλον σ΄ αυτόν τον κόσμο; Είναι τα ζώα; Είναι τα φυτά; Μήπως είναι οι άνθρωποι; Όλοι έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά και δεν είναι καθόλου υποχρεωτικό να είναι ίδια με των άλλων. Κάποια ζώα έχουν προβοσκίδα και κάποια άλλα, λέπια. Πολλά φυτά έχουν αγκάθια αντί για λουλούδια. Και όσο για τους ανθρώπους, εκεί να δεις διαφορές. Κίτρινοι, άσπροι, μαύροι, κόκκινοι, σαν τους καρπούς των δέντρων, δηλαδή.
Η ομορφιά βρίσκεται στη διαφορετικότητα· στην ποικιλία των μορφών και των σχημάτων. Ποιος είπε ότι πρέπει να είναι όλα στη φύση ομοιόμορφα; Ποιος είπε ότι όλες οι φυλές των ζώων, των φυτών, αλλά και των ανθρώπων δεν μπορούν να συνυπάρξουν; Η φιλία είναι υπεράνθρωπη. Γκρεμίζει όλους τους τοίχους που κάποιοι ανόητοι έχτισαν για να εμποδίσουν τα πλάσματα της φύσης να ζουν ενωμένα, και αυτό ακριβώς πραγματεύεσαι το μικρό αυτό βιβλιαράκι με τα μεγάλα νοήματα. Οι ζωγραφιές της Λένιας Οικονόμου δίνουν στις σελίδες φτερά, αγκάθια, χρώματα, ερμηνεύοντας εικαστικά το κείμενο.