Το Θέατρο 104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης συνεχίζει την επιτυχία που γνώρισε το Μάιο το έργο της Σύλβια Πλαθ στο Θέατρο Μεταξουργείο, με την ερμηνεία της Αγγελίτας Τσούγκου και τη σκηνοθετική επιμέλεια της ίδιας σε συνεργασία με τη Θεοδώρα Κατσιφή.
Ο Γυάλινος Κώδων είναι ένα αυτοβιογραφικό έργο από την Σύλβια Πλαθ, την Αμερικανή ποιήτρια και συγγραφέα, το οποίο εκδόθηκε λίγο πριν από το θάνατό της, χρησιμοποιώντας ψευδώνυμο.
Το έργο περιγράφει σε πρώτο πρόσωπο τις περιπέτειες της δεκαεννιάχρονης Έστερ μέσα σε λίγους επεισοδιακούς μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων η ζωή της θα διαγράψει μια επικίνδυνη τροχιά από το φως στο σκοτάδι και πίσω στο φως.
Η ηρωίδα θα γνωρίσει την επιτυχία ως επίδοξη ταλαντούχα συγγραφέας, θα τακτοποιήσει προηγούμενες ερωτικές εκκρεμότητες, θα διαβεί τη γραμμή της… αγνότητας, θα παλέψει με την κατάθλιψη που θα την οδηγήσει σε απόπειρα αυτοκτονίας και θα έρθει αντιμέτωπη με τον εαυτό της και το γυάλινο κώδωνα που δεν την αφήνει να αναπνεύσει, μέχρι να βγει ξανά στη ζωή, μεταμορφωμένη.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Με σαρκασμό, χιούμορ και διεισδυτικότητα, η Σύλβια Πλαθ αγγίζει τα θέματα της κοινωνικής πίεσης, της γυναικείας σεξουαλικότητας, του πρώτου έρωτα, της μητρότητας, της ψυχικής διαταραχής στην Αμερική του ΄50.
Η Σύλβια Πλαθ, γεννήθηκε στη Βοστόνη το 1932. Σε ηλικία 23 ετών παντρεύτηκε το διάσημο Άγγλο ποιητή Τεντ Χιούζ, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά. Αυτοκτόνησε το 1963, σε ηλικία τριάντα ετών, στο σπίτι της στο Λονδίνο, μετά το χωρισμό της με το Χιούζ. Η πολυτάραχη σχέση τους έχει γυριστεί σε ταινία με τον τίτλο Sylvia με την Γκουίνεθ Πάλτροου.
Όταν η Σύλβια πέθανε, το όνομά της ήταν σχεδόν άγνωστο. Το μυθιστόρημα της εκδόθηκε με ψευδώνυμο, ενώ η αυτοκτονία της παρέμενε μυστική, ώσπου η είδηση διέρρευσε στο BBC.
Δεν ήταν φεμινίστρια, αλλά η ραγδαία εξέλιξη του γυναικείου κινήματος τη δεκαετία του ‘60 τη βοήθησε να λάμψει διεθνώς. Δύο χρόνια μετά το θάνατό της εκδόθηκε το Άριελ, η ποιητική συλλογή που την έκανε διάσημη. Δεκαοχτώ χρόνια αργότερα εκδόθηκε η Συλλογή Ποιημάτων, που της χάρισε το Βραβείο Πούλιτζερ.
Η μετάφραση του έργου είναι της Ελένης Ηλιοπούλου, η μουσική του Άρη Σιαφά, οι φωτισμοί της Κατερίνας Μαραγκουδάκη, τα κοστούμια του Άγγελου Φρέντζου και τα σκηνικά της Aggie Babcock.