3 Μαΐου, 1955
«Βράδυ, στα μπουζούκια. Τέσσερις Έλληνες με καλούν ευγενικά να χορέψω μαζί τους. Όμως τα βήματά τους μου φαίνονται πολύ δύσκολα. Αν είχα χρόνο, θα ήθελα να μάθω…»
Από το σημειωματάριο αρ. 3 του Καμύ, εκδόσεις Γκαλιμάρ.
Ο Γαλλοαλγερινός συγγραφέας περιγράφει το ταξίδι στην Ελλάδα παρεμβάλλοντας, εκτός των άλλων, και μια μουσικοχορευτική εμπειρία. Τα τραγούδια που θα άκουσε τότε, βέβαια, θα έμοιαζαν πραγματικά με δωρικές κολόνες κι όχι με τα σημερινά, του συρμού. Και για να μη νομίσει κανείς πως ο Γαλλοαλγερινός ήταν κανένας χαζοτουρίστας, ιδού και κάτι από τις 30 Απριλίου, 1955: «Εθνικό μουσείο. Ο πανύψηλος, λεπτός κούρος που θα ξαναδώ. Πρόβα για την Εκάβη. Εκτός από μία, τούτες οι νεαρές ελληνίδες δεν έχουν χάρη και στυλ».
