Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει το έργο του Μηνά Βιντιάδη «Ο Κάτω Παρθενώνας», σε σκηνοθεσία Περικλή Χούρσογλου, στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών. Ένα δράμα…σκέτη κωμωδία για την Ελλάδα της κρίσης.
Λίγα λόγια για το έργο
Ο Κάτω Παρθενώνας είναι ένας μικρός «οικισμός» κάτω από την Ακρόπολη, όπου ζει, μαζί μ’ άλλους, ο «Νεοάστεγος», ένας από τους δυο βασικούς ήρωες του έργου. Για να ζήσει πουλάει βιβλία, πλένεται σε δημόσιες τουαλέτες και τρώει στα συσσίτια του δήμου και της εκκλησίας. Ο άλλος, ο «Νεόπτωχος», μεγαλοστέλεχος επενδυτικής εταιρίας ζει στο μοντέρνο διαμέρισμά του, έχει χάσει όλη την οικονομική του δύναμη και βρίσκεται σε απόγνωση. Οι δρόμοι των δυο αυτών ανθρώπων συναντιούνται ένα απόγευμα, όπου αλλάζει η ζωή τους σε μια παρτίδα συγκρούσεων και αποκαλύψεων. Η πραγματικότητα και η φαντασία συγκρούονται στην Ελλάδα του σήμερα, την εποχή της αμηχανίας…
Το έργο ανεβαίνει για πρώτη φορά στο ΚΘΒΕ.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Σημείωμα συγγραφέα
Η Ελλάδα της κρίσης είναι η Ελλάδα του χτες και του αύριο; Η πατρίδα μας; Αυτή που ξέρουμε, που αγαπάμε και αναθεματίζουμε την ίδια στιγμή;
Η ίδια είναι. Μόνο οι άνθρωποι αλλάζουν. Όχι αυτοί που γράφουν την ιστορία, μα αυτοί που είναι η ιστορία. Δυο απ’ αυτούς τους ανθρώπους συναντιούνται ένα απόγευμα. Τυχαία; Αδιάφορο.
Ποια είναι η αφορμή; Ούτε αυτό μετράει. Σημασία έχει ότι για μερικές ώρες βρίσκονται ο ένας απέναντι στον άλλο, σε μια μονομαχία του παράλογου με τη λογική.
Αν υπάρχει παράλογο κι αν ξέρουμε τι είναι λογική…
Ο ένας είναι «γιάπι» κι ο άλλος «κλοσάρ». Πιο σωστά (και πιο ελληνικά…), ο ένας είναι ο «Νεόπτωχος» κι ο άλλος ο «Νεοάστεγος».
Ανάμεσά τους ένας τοίχος, διάφανος σαν καθρέφτης. Ένα μυστικό και μια αλήθεια. Η πραγματικότητα και η φαντασία.
Ποιος είσαι εσύ; Ποιος είμαι εγώ; Ποιοι είμαστε «εμείς» και ποιοι οι «άλλοι»; Όταν πέσει η αυλαία θα ξέρουμε την απάντηση…
Μηνάς Βιντιάδης
Σημειώσεις σκηνοθέτη
…Mια μέρα ένας γιάπης που βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας ζητάει από έναν άστεγο να τον σκοτώσει.
“Κάτω Παρθενώνας”. Ένα παραμύθι, στην Ελλάδα σήμερα. Με το χιούμορ και την ειρωνεία του Μηνά Βιντιάδη. Δεν επιδιώξαμε την “πλάκα”, την φάρσα, άλλωστε το παιχνίδι ανάμεσά στους δύο χαρακτήρες του έργου είναι ζωής ή θανάτου.
“Γιάπης”, ο Γιώργος Καύκας. “Άστεγος”, ο Νίκος Γεωργάκης. Δύο τελείως αντίθετοι χαρακτήρες. Ο πρώτος νευρικός, έντονος, γεμάτος αγωνία. Ο δεύτερος αργός, ελαφρώς μπλαζέ, σιγανός. Αυτήν την αντίθεση δεν απαιτεί το έργο;
Ο γιάπης οδηγεί το παιχνίδι στο 1ο μισό, στο 2ο, ο άστεγος.
Άλλες φορές χρησιμοποιούνται στοιχεία απολύτως ρεαλιστικά και άλλες η σκηνοθεσία λοξοκοιτά προς την ποίηση. Ελπίζω η αναλογία να είναι σωστή. Άλλες πάλι φορές, τα ψυχολογικά στοιχεία είναι το κλειδί μιας σκηνής.
Φεύγοντας ο θεατής, μακάρι να έχει εισπράξει χαρά, υποκριτική δεξιοτεχνία, το αεράκι μιάς φιλίας…
Περικλής Χούρσογλου
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Περικλής Χούρσογλου
Σκηνικά-κοστούμια: Δημήτρης Πολυχρονιάδης
Φωτισμοί-Βίντεο: Σταμάτης Γιαννούλης
Βοηθός σκηνοθέτη: Ιωάννα Σκυλογιάννη
Οργάνωση παραγωγής: Δημοσθένης Πάνος
Παίζουν με αλφαβητική σειρά
Νίκος Γεωργάκης (Άστεγος), Γιώργος Καύκας (Xρηματιστής)