«Τι κοινό έχει ένα κοράκι με ένα γραφείο;» ρωτά ο τρελοκαπελάς την Αλίκη, σε έναν από τους γνωστότερους γρίφους δίχως απάντηση. Τι κοινό έχει ο Λιούις Κάρολ με τον Τσαρλς Ντότζσον; Ήταν το ίδιο άτομο με δύο αντίθετα πάθη, τα μαθηματικά και την παιδική λογοτεχνία. Γνωστός ως Λιούις Κάρολ στη λογοτεχνία και Ντότζσον στις επιστήμες, οι ταυτότητά του χωρίζεται όπως η αντανάκλαση στον καθρέφτη. Μία φιγούρα αμφιλεγόμενη, κατάφερε να ενώσει τη λογοτεχνία με την επιστήμη, να συγκεντρώσει σε ένα έργο τη διττή του προσωπικότητα. Από ταινίες και παιχνίδια μέχρι μαθηματικές εκθέσεις και φροϋδικές αναλύσεις, το έργο του Λιούις Κάρολ είναι ένα από τα μεγαλύτερα κομμάτια της δημοφιλούς κουλτούρας, από έναν νεαρό μαθηματικό που λάτρευε τα παιδιά.
Γεννήθηκε στο Ντέιρσμπουρι στην Αγγλία στις 27 Ιανουαρίου του 1832. Το πραγματικό του όνομα ήταν Τσαρλς Λάτγουϊτζ Ντότζσον. Ήταν μέλος πολυμελούς οικογένειας, συγκεκριμένα το 3ο από 11 αδέλφια, γεγονός που τον έκανε πολύ καλό με τα παιδιά.
Ήδη από τα σχολικά του χρόνια είχε δείξει την ευφυΐα του ιδίως στα μαθηματικά και τη λογοτεχνία. Φοίτησε στο Christ Church College της Οξφόρδης, όπου εκτιμήθηκε ιδιαίτερα η γνώση του στα μαθηματικά, προσφέροντάς του υποτροφία. Μετά την αποφοίτησή του, δεν έφυγε από το κολέγιο αλλά παρέμεινε για να διδάξει το 1855. Αν και χρίστηκε διάκονος της Εκκλησίας της Αγγλίας το 1862 για να συνεχίσει να διδάσκει, δεν ανήλθε ποτέ στην εκκλησιαστική ιεραρχία.
Η Αλίκη
Η σχέση του με τα παιδιά ήταν ιδιαίτερη, έχοντας συνηθίσει να γράφει ποιηματάκια και γρίφους για τα αδέλφια του. Ο Ντότζσον ξεκίνησε να κάνει παρέα με τα παιδιά του Χένρι Λίντελ, ιδιοκτήτη του Κολεγίου. Ήταν πολύ συνηθισμένο στη βικτωριανή εποχή, οι εργένηδες να έχουν καλές σχέσεις και να δρουν ως προστάτες στα παιδιά στενών φίλων τους όπως έγινε και με τον Ντότζσον και τα παιδιά Λίντελ. Ο Ντότζσον μάθαινε στον μεγαλύτερο από τα παιδιά Χάρι, αριθμητική και τον πήγαινε βόλτες στην εξοχή. Όταν και η Λορίνα, η Ίντιθ και η Αλίκη Λίντελ μεγάλωσαν λίγο, ξεκίνησαν και εκείνες να συνοδεύουν τον αδερφό τους στις εκδρομές και τα παιχνίδια τους.
Από τα παιδιά Λίντελ, η αδυναμία του ήταν η δεκάχρονη Αλίκη Λίντελ. Σε μία από τις εξορμήσεις τους, κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο του Ιουλίου του 1862, ο Ντότζσον ξεκίνησε να αφηγείται στα παιδιά μια παράξενη ιστορία για ένα μικρό κορίτσι που ακολούθησε έναν λευκό λαγό με ένα ρολόι σε ένα περιέργως βαθύ λαγούμι. «Θέλω να μάθω τη συνέχεια» είπε η Αλίκη, η οποία έγινε και ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας στο βιβλίο «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων».
Έγραψε το βιβλίο προσπαθώντας να κρατήσει την ιστορία όπως την είχε πει ενώ πρόσθεσε μερικές ακόμα περιπέτειες από άλλες αφηγήσεις του. Όταν ο συγγραφέας Χένρι Κίνγκσλι τον επισκέφτηκε και είδε τυχαία το μικρό αφήγημα τον έπεισε να το εκδώσει. Τα Χριστούγεννα του 1864 ο Ντότζσον δώρισε στην Αλίκη τα χειρόγραφα του «Οι περιπέτειες της Αλίκης κάτω από το Έδαφος» (τίτλος με τον οποίο θα εκδώσει ολόκληρη τη συλλογή ιστοριών της φανταστικής Αλίκης το 1885).
Ήταν η έκδοση της «Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων» το 1865 και του «Μέσα από τον Καθρέφτη» το 1871 που κατοχύρωσαν το όνομά του ως Λιούις Κάρολ. Το βιβλίο έγινε αγαπημένο πολλών παιδιών στη Αγγλία και διαβάζεται μέχρι και σήμερα. Το 1883 εξέδωσε το ποίημα «Το κυνήγι του Φιρχαρία» (“The Hunting of the Snark”). Παρόλα αυτά η φήμη του Κάρολ δεν είναι πάντα θετική.
Πολλά έχουν συμβάλει στο κακό πρόσωπο που έχει δημιουργηθεί. Ο Ντότζσον ήταν ερασιτέχνης φωτογράφος σε μία εποχή που η τέχνη της φωτογραφίας είχε μόλις ξεκινήσει να εμφανίζεται. Ήθελε από νωρίς να γίνει καλλιτέχνης χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, για αυτό και στράφηκε στη φωτογραφία. Ένα από τα αγαπημένα του θέματα ήταν τα πορτραίτα παιδιών, όπως συχνά γινόταν την περίοδο εκείνη, και συγκεκριμένα, σειρές φωτογραφιών με γυμνά παιδιά. Οι φωτογραφίες του από την Αλίκη Λίντελ είναι προϊόν συζήτησης για τη φύση της σχέσης του συγγραφέα με το παιδί.
Ο Καθρέφτης
Αν και κυρίως γνωστός για το λογοτεχνικό του έργο δεν μπορεί να μην αναφερθεί η μαθηματική ιδιοφυΐα του Ντότζσον. Εκτός από την υποτροφία από το Christ Church College και την ακαδημαϊκή του καριέρα σε ιδιαίτερα μικρή ηλικία, έχει γράψει και βιβλία μαθηματικών. Μερικά από αυτά είναι τα «An Elementary Treatise on Determinants» (1867), «Ο Ευκλείδης και οι Σύγχρονοι Αντίπαλοί του»(1879) και το «Curiosa Mathematica»(1888). Όσον αφορά την αγάπη του για τα μαθηματικά, πολλοί έχουν υπερασπιστεί πως στην «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» τα παράδοξα που συναντά μπροστά της το μικρό κορίτσι μπορούν να εξηγηθούν με αλγεβρικά και γεωμετρικά θεωρήματα.
Αν και η συμβολή του στον κόσμο των μαθηματικών δεν ήταν σημαντική μία από τις σημαντικότερες επιστημονικές εκθέσεις του είναι η «Μέθοδος ψηφοφορίας για περισσότερα από δύο ζητήματα» (1876) που αποτέλεσε αρχή για τον τρόπο καταμέτρησης των ψήφων στις μέρες μας. Ακόμη, κατάφερε να βρει έναν μαθηματικό τρόπο για την εύρεση της ημέρας της εβδομάδας σε οποιαδήποτε ημερομηνία, σε μία έκθεσή του στο περιοδικό «Nature» το 1887.
Ο Ντότζσον δεν παντρεύτηκε ποτέ, λόγω του δικανικού του όρκου, και είχε μέχρι το τέλος για συντροφιά του παιδιά για τα οποία δεν σταμάτησε ποτέ να γράφει. Τα δύο τελευταία του παιδικά βιβλία θα είναι η διλογία «Σίλβι και Μπρούνο» η οποία και θεωρείται από τις μεγαλύτερες αποτυχίες στην αγγλική λογοτεχνία, ακριβώς γιατί προσπαθεί να ξανακάνει αυτό που είχε ήδη πετύχει η «Αλίκη». Το 1881 σταματά να διδάσκει. Σε μία επίσκεψή του στις αδερφές του στην αγγλική επαρχία το 1897, αρρωσταίνει βαριά. Στις 14 Ιανουαρίου του 1897 χάνεται στο λαγούμι, στον δικό του φανταστικό κόσμο.
