Ο λύκος μένει σπίτι: Μια ιστορία για την παιδική κακοποίηση

Εκτός από δικηγόρος και συγγραφέας η Έλενα Μπολονάση είναι και εγκληματολόγος και αυτή της η ιδιότητα θα πρέπει να στάθηκε μία από τις αφορμές για να καταθέσει ένα μυθιστόρημα στη crime σειρά των εκδόσεων Ψυχόγιος με κεντρικό θέμα την παιδική κακοποίηση. Το «Ο λύκος μένει σπίτι» πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που διαβάζει κανείς με αμείωτο ενδιαφέρον από την πρώτη κιόλας σελίδα και που ενώ είναι γραμμένο με όλα τα στοιχεία της crime μυθοπλασίας εντούτοις αποτελεί ένα έργο που καταδεικνύει τις σύγχρονες κοινωνικές αξίες και τα ήθη μιας κοινωνίας που αλλάζει συνεχώς και δραματικά. 

Το παρόν και το παρελθόν είναι το χρονικό πλαίσιο που χωρίζει ουσιαστικά σε δύο μέρη το μυθιστόρημα. Η ζωή των ηρώων εναλλάσσεται στα κεφάλαια του βιβλίου και ο αναγνώστης «βλέπει» κυριολεκτικά μπροστά του τα δρώμενα πίσω από τις κλειστές πόρτες ενός ορφανοτροφείου, το συρματόπλεγμα που περικλείει τις ζωές των ηρώων και περιορίζει τα όνειρα, τις χαμένες φιλοδοξίες και τη μοίρα των ανθρώπων που οι συνθήκες της ζωής τους και οι συγκυρίες τούς οδήγησαν πίσω από τις κλειστές πόρτες ενός ιδρύματος. «Ακούει» τα ουρλιαχτά των λύκων που παραμονεύουν πίσω από τα κλειστά μάτια των ανθρώπων, «αγγίζει» την απόγνωση και τη θλίψη, «μυρίζει» τον φόβο που μετατρέπεται σε δύναμη και οδηγεί σε έναν όρκο, σε μια απόφαση, να κρατηθούν στη ζωή, να επιβιώσουν να μη γίνουν βορά στα δόντια των πιο εφιαλτικών λύκων που παραμονεύουν.

Πέντε ήρωες που αγγίζουν τα σημάδια που τους προκάλεσε η ζωή, που χάνονται πάνω σε μια μηχανή, που ακολουθούν την πορεία ενός δέματος, γίνονται η σκιά ενός άλλου αλλά βρίσκουν το θάρρος να αντιμετωπίσουν τους εφιάλτες τους, να τους αφήσουν πίσω τους και να προσπαθήσουν από την αρχή να αλλάξουν τα δεδομένα ενός σκληρού πεπρωμένου και να βαδίσουν αποφασιστικά σε νέα μονοπάτια της ζωής.

Μέσα από το παρόν ο αναγνώστης γνωρίζει το παρελθόν των ανθρώπων αυτών που υπήρξαν τρόφιμοι του ίδιου ορφανοτροφείου. Με αναδρομές και αφηγήσεις γεγονότων μαθαίνουμε την εξελικτική πορεία της ζωής τους αλλά και τις σχέσεις τους με τη Σίβα και τον μπάρμπα Κώστα και τον τρόπο που αυτές οι σχέσεις καθόρισαν την ηθική τους σε ένα περιβάλλον τόσο οδυνηρό όσο μπορεί να είναι ένα ορφανοτροφείο. Οι πέντε αυτοί πρώην τρόφιμοι του ορφανοτροφείου μαθαίνουν να αναγνωρίζουν το κοινό χαρακτηριστικό που έχουν οι εφιαλτικοί λύκοι της ζωής. Όλοι τους δεν έχουν γνωρίσει την αγάπη ποτέ και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μετατρέπονται σε αβυσσαλέα κακοποιητικά, κτητικά πλάσματα που αποδομούν τη ζωή τους και τη ζωή των ανθρώπων γύρω τους, μετατρέποντας τη σε κόλαση. Διεστραμμένες ψυχές που από θύματα οι ίδιοι γίνονται με ευκολία θύτες και καταστρέφουν αθώες ψυχές βιάζοντας τον ψυχισμό και το σώμα τους, διαταράσσοντας τη συναισθηματική τους ισορροπία, γκρεμίζοντας τον κόσμο ολόγυρά τους.

Η συγγραφέας συμπάσχει με μια κοινωνία που συχνά εθελοτυφλεί, με τα θύματα αλλά και τους θύτες. Με τους ανθρώπους που χάθηκαν στην πορεία και παρασύρουν τώρα στον χαμό τους και τους άλλους. Καταδεικνύει τα αίτια και τα αιτιατά της καταστροφής, στέκεται με κριτικό μάτι μπροστά στις κοινωνικές παθογένειες, φέρνει στην επιφάνεια την αξία που έχει η απενοχοποίηση των θυμάτων και η προσπάθεια να αφουγκραστεί από νωρίς η κοινωνία τα προβλήματα της βίας, του σεξισμού, των έμφυλων κακοποιήσεων, της ομοφοβίας. Τονίζει τους τρόπους που θα επιφέρουν τη λύση τους, την ανάγκη να αναδειχθούν αυτά τα προβλήματα και όχι να κρυφτούν επιμελώς για να μην διασαλευτεί η «τάξη», την έννοια της παιδικής ανατροφής και τη σημασία της για την καταπολέμηση των προβλημάτων αυτών.

Με διαρκείς ανατροπές, κινηματογραφική οπτική και αυξανόμενη ένταση το αστυνομικό αυτό θρίλερ είναι ένα έργο-τροφή για πολλή σκέψη και παράλληλα ένα μυθιστόρημα που θα απολαύσουν οι λάτρεις της αστυνομικής λογοτεχνίας.