Την Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015 η Νιόβη Κλαυδιανού και ο Αντώνης Ανισέγκος θα βρίσκονται στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης για ένα ρεσιτάλ τραγουδιού με τίτλο «Ο Λυρισμός στον 20ο Αιώνα».
Ο 20ος αιώνας είναι ο αιώνας της “Νέας Μουσικής”, καθότι ποτέ μέχρι εκείνη τη στιγμή η ρήξη με την παράδοση δεν ήταν τόσο απότομη και βαθιά.
Η Νέα Μουσική χαρακτηρίζεται από ένα πρωτοφανή στυλιστικό πλουραλισμό, αντικατοπτρίζοντας το πνεύμα των καιρών. Η πολυμορφία αυτή οφείλεται τόσο στην έντονη παρουσία του παρελθόντος και της διεύρυνσης της γνώσης για τη μουσική έξω -δυτικών πολιτισμών, όσο και στην ανάπτυξη της τεχνολογίας και των μέσων διάδοσης της μουσικής. Το πρόγραμμα, το οποίο θα παρακολουθήσετε αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα του Λυρισμού στον 20ό αιώνα μέσα από τον νεοκλασικισμό, ιμπρεσιονισμό και τον εξπρεσιονισμό.
Πρόγραμμα:
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Α’ Μέρος
Μίκης Θεοδωράκης: Από τον Κύκλο Έρως και Θάνατος, Τέσσερα Τραγούδια (1925) για τη Μυρτώ (1955), σε ποίηση των Mίκη Θεοδωράκη και Λορέντζου Μαβίλη
Απρίλης (Της Αγάπης Λόγια) / Ερωτικό (Αν Γυρεύεις απ’ τον Ήλιο τη Χαρά) / Έρως και Θάνατος (Με Κοίταξε ένα Σούρουπο) / Λήθη (Καλότυχοι Νεκροί) -(Διασκευή για πιάνο από τον Αντώνη Ανισέγκο)
Federic Mompou: Πρελούδια για πιάνο Αρ. 2 & 4 (1943)
Francis Poulenc: La Courte Paille, FP 178 (1960), σε ποίηση του Maurice Carême
Le Sommeil / Quelle Aventure! / La Reine de Cœur / Ba, Be, Bi, Bo, Bu / Les Anges Musiciens / Le Carafon /
Lune d’ Avril
Β‘ Μέρος
Ottorino Respighi: Ballata, P. 71 (1906), από τα Cinque Canti all’ Antica, σε ποίηση του Giovanni Boccaccio
Storia Breve, P. 52 (1904), σε ποίηση της Ada Negri
Luce, P. 63 (1906), σε ποίηση της Ada Negri
Federic Mompou: Πρελούδια για πιάνο Αρ. 5 & 7 (1943)
Samuel Barber: Hermit Songs, Έργο 29 (1953), σε ποίηση Ιρλανδών μοναχών, γραμμένα μεταξύ 8ου και 13ου αιώνα
At St. Patrick’s Purgatory / Church Bell at Night / St. Ita’s Vision / The Heavenly Banquet / The Crucifixion / Sea Snatch/ Promiscuity / The Monk and his Cat / The Praises of God / The Desire for Hermitage
Federic Mompou: Πρελούδια για πιάνο Αρ. 8 (1943)
Kurt Weill: Je Ne t’Aime Pas (1934), σε ποίηση του Maurice Magre
Youkali (1934), σε στίχους του Roger Fernay
Νιόβη Κλαυδιανού Τραγούδι
Αντώνης Ανισέγκος Πιάνο
Βιογραφικά:
ΔΙΟΝΥΣΙΑ – ΝΙΟΒΗ ΚΛΑΥΔΙΑΝΟΥ
Η Διονυσία-Νιόβη Κλαυδιανού γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και εκπαιδεύτηκε τόσο ως λυρική τραγουδίστρια όσο και ως ηθοποιός. Το 2001 ολοκλήρωσε τις σπουδές της Μονωδίας-Μελοδραματικής στο Σύγχρονο Ωδείο Θεσσαλονίκης στην τάξη της Κατερίνας Καρατζά με «Άριστα» Παμψηφεί και Ειδικό Βραβείο Μουσικής Ερμηνείας. Έγινε δεκτή στο Πανεπιστήμιο του Maryland στις Η.Π.Α, από όπου το 2003 απέκτησε τον τίτλο Master of Music με κατεύθυνση την Όπερα (τάξη Delores Ziegler). Συνέχισε τις σπουδές της στο ίδιο Πανεπιστήμιο με σκοπό την απόκτηση διδακτορικού τίτλου (Doctor of Musical Arts, D.M.A.), ο οποίος και της απονεμήθηκε το 2006. Υπήρξε καθ’ όλην τη διάρκεια των σπουδών της στις ΗΠΑ υπότροφος του Ιδρύματος «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης».
Σ’ ό,τι αφορά την καλλιτεχνική της δραστηριότητα, συνεργαστεί με σημαντικά Θέατρα και Όπερες των Η.Π.Α. και της Ευρώπης ανάμεσα σε αυτά το Opera Theatre of the Rockies/Colorado, Denver Opera/Colorado, Clarice Smith Performing Arts Center/Maryland, Kay Theatre/Maryland, Teatro Nacional de Catalunia/España, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, Berliner Ensemble, κλπ.
Η Νιόβη Κλαυδιανού έχει ιδιαίτερη αγάπη στο ρεπερτόριο του Ορατορίου, του Κοντσέρτου και του Ρεσιτάλ όπως παραδειγματικά το σόλο της σοπράνο στο Verdi Requiem (Imperial College/Royal Academy του Λονδίνου), στο Britten War Requiem (Royal Albert Hall), σε ρεπερτόριο Bruckner (F moll Messe, Te Deum, Psalm 125, Φιλαρμονική του Βερολίνου), στα Τραγούδια Wesendonck του Wagner (Φιλαρμονική του Βερολίνου) στην Ενάτη Συμφωνία του Beethoven (Staatskapelle, Πύλη του Βραδεμβούργου), το Knoxnille: Summer of 1915 του Barber (Balltimore Symphony), η Seherazade του Ravel (Colorado Symphony), Nuit d’Etes του Berlioz (Grieghallen, Bergen), Pierrot Lunaire του Schönberg (Liceu, Barcelona) κλπ.
Επιπλέον έχει πραγματοποιήσει 25 διαφορετικά ρεσιτάλ για φωνή και πιάνο, φωνή και μπαγιάν, και φωνή και κανονάκι όπως στο Φεστιβάλ Herzgrün / Βερολίνο, Christofori / Βερολίνο, Νέων Καλλιτεχνών της Φιλαρμονικής / Βερολίνο, στο Haus der Kulturen der Welt / Βερολίνο, στο Quasimodo / Βερολίνο, στο BFlat / Βερολίνο, στο Ίδρυμα New Jersey Art Song Foundation / New Jersey, Ίδρυμα Ελληνικής Μουσικής/ Nέα Υόρκη, Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού / Βερολίνο, 42nd and 43rd Δημήτρια / Θεσσαλονίκη, Sani Festival / Χαλκιδική, Paolo Carrer Festival / Ζάκυνθος, κλπ).
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΙΣΕΓΚΟΣ
Ο Αντώνης Ανισέγκος ζει από το 1998 στο Βερολίνο ως συνθέτης, πιανίστας.
Σπούδασε πιάνο στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και αργότερα σύνθεση στις Ακαδημίες της Βουδαπέστης, της Βιέννης, της Κολωνίας και του Βερολίνου, όπου και αποφοίτησε το 2002. Είναι μέλος των συνόλων Σύγχρονης Μουσικής European Music Project και Ensemble Junge Musik και εμφανίζεται μεταξύ άλλων με τα σύνολα Grix, Lynx, Trio IAMA, ΣΩΜΑ, ddaA, KAYA, Card Castle, best before unu και oneone.
Έχει συνεργαστεί με πολλούς σημαντικούς καλλιτέχνες απο τον χώρο της αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής, καθώς και με χoρευτές, ηθοποιούς και εικαστικούς καλλιτέχνες. Η δισκογραφία του ξεπερνά τις 40 εκδόσεις. Στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής εμφανίζεται με το όνομα unu.