Μόσχα, 14 Απριλίου 1930. Γύρω στις έντεκα το πρωί, τα τηλέφωνα αρχίζουν να χτυπούν, μεταδίδοντας την «τρομακτική είδηση» της αυτοκτονίας του Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι: ένας πυροβολισμός στην καρδιά μεταφέρει ακαριαία τον ποιητή στον αστερισμό των νεαρών θρύλων. Για μερικούς, το τέλος μοιάζει με σημάδι: πέθανε η επαναστατική ουτοπία. Υπάρχει όμως και ο χορός των Φιλισταίων: αυτοκτόνησε επειδή είχε σύφιλη· επειδή ήταν εξουθενωμένος από τους φόρους· επειδή μ’ αυτόν τον τρόπο θα εκτοξεύονταν οι πωλήσεις των βιβλίων του. Υπάρχει επίσης η αμηχανία κι ο εκνευρισμός της νομενκλατούρας απέναντι σ’ αυτόν τον «ανόητο, μικρόψυχο θάνατο», ασύμβατο με την κρατική αγαλλίαση. Μα τι συνέβη στην πραγματικότητα στο μικροσκοπικό δωμάτιο μιας κομμουνάλκας, όπου ο Μαγιακόφσκι είχε μπει παρέα με την ερωμένη του; Μελετώντας με ακρίβεια και πάθος τις μαρτυρίες των συγχρόνων του, τις εφημερίδες της εποχής, τα ντοκουμέντα που ανασύρθηκαν από τα αρχεία μετά το 1991, καταρρίπτοντας διάφορες γραφικές εικασίες, η Σερένα Βιτάλε ανασκευάζει με δεξιοτεχνία αυτό που ακόμα και σήμερα θεωρείται, στη Ρωσία, ένα από τα μεγάλα μυστήρια της σοβιετικής εποχής – ήταν στ’ αλήθεια αυτοκτονία; Ένα μοναδικό μυθιστορηματικό χρονικό που αποτίνει φόρο τιμής στον Μαγιακόφσκι.
Η Σερένα Βιτάλε, συγγραφέας, κριτικός και μεταφράστρια, γεννήθηκε στο Μπρίντιζι το 1945 και διδάσκει ρωσική λογοτεχνία στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Ιεράς Καρδίας στο Μιλάνο. Είναι κορυφαία σλαβολόγος στην Ιταλία. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 άρχισε να δημοσιεύει έργα για εμβληματικές περιόδους και επιφανείς εκπροσώπους της ρωσικής κουλτούρας. Μεταξύ αυτών, συγκαταλέγονται τα εξής: Per conoscere l’avanguardia russa (Για να γνωρίσουμε τη ρωσική πρωτοπορία) και Viktor Šklovskij, testimone di un’epoca (Βίκτορ Σκλόφσκι, μάρτυρας μιας εποχής) όπου ενσωματώνει τις συνομιλίες που είχε μαζί του. Πέρα από το δημοφιλές Ιl bottone di Puškin (Το κουμπί του Πούσκιν) (Adelphi, 1995, μεταφρασμένο σε έξι γλώσσες), έχει εκδώσει τα εξής: La casa di ghiaccio. Venti piccole storie russe (Σπίτι από πάγο. Είκοσι μικρές ρωσικές ιστορίες) (Mondadori, 2000, Premio Bagutta και Premio Chiara) και A Mosca! A Mosca! (Στη Μόσχα! Στη Μόσχα!) (Mondadori, 2010). Μεταξύ άλλων, έχει γράψει δοκίμια για τους Μπρόντσκι, Ναμπόκοφ, Τσβετάγεβα, Γεσένιν και Μπουλγκάκοφ.
