Ο μακρινός συγγενής του τυφλού (The distant relative of a blind man) είναι ο τίτλος της έκθεσης που θα παρουσιαστεί στον Πολυχώρο About από τις 24 Μαΐου μέχρι τις 16 Ιουνίου 2012.
Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:
Αλέξης Αυλάμης, Νίκος Βασιλείου, Αντώνης Βολανάκης, Ανδρέας Βούσουρας, busy building, Δημήτρης Γεωργακόπουλος, Γιάννης Γρηγοριάδης, Γιώργος Γυπαράκης, Χριστόφορος Δουλγέρης, Γεωργία Κοτρέτσος, Θανάσης Μουτσόπουλος, Ιωάννα Νατσίκου, Νατάσα Πουλαντζά, Μαρία Σάββα, Κωσταντίνος Σταματίου, Γιώργος Τσεριώνης, Γιάννης Χρηστάκος.
Επιμέλεια: Γιώργος Τσεριώνης
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Παράλληλες Εκδηλώσεις
Πέμπτη 24 Μαΐου, ώρα 20.00: Εγκαίνια έκθεσης & performance του συνθέτη Νίκου Βασιλείου
Σάββατο 26 & 27 Μαΐου, ώρα 20.00: Urban Soundscapes, ηλεκτροακουστικό διήμερο. Επιμέλεια: Ανάργυρος Δενιόζος
Παρασκευή 1 Ιουνίου, ώρα 20.00: Ομιλία του Θανάση Μουτσόπουλου με τίτλο “Γεμίζοντας τα κενά, μουτζουρώνοντας το πλήρες”
“Υφίσταται ένας χρόνος και χώρος ενδιάμεσος, ανάμεσα στο πεπερασμένο, το μετρήσιμο, το ήδη συντελεσμένο γνωστό του παρελθόντος και το επερχόμενο, άγνωστο του μέλλοντος που επίκειται, μία σύλληψη του χωροχρόνου που ενέχει την έννοια της προσωρινότητας, της μεταβατικότητας, της απουσίας, που συναισθηματικά αμφίρροπη ταλαντεύεται ανάμεσα στην αναμονή, την προσδοκία και την εκπλήρωση, την στάση και την κίνηση, το κενό και το πλήρες. Συγκεκριμενοποιείται στο Καθαρτήριο, τον μη-τόπο μετάβασης ανάμεσα στην Κόλαση και τον Παράδεισο, υλοποιείται στο R.E.M, την μετάπτωση της λειτουργίας του εγκεφάλου από την εγρήγορση στην λεωφόρο των ονείρων.” * Πως προσδιορίζεται η έννοια του κενού, του χώρου μεταξύ των ορίων, του τόπου ανάμεσα; Σε κάθε περίπτωση οι απαντήσεις εκκρεμούν, παραμένουν διστακτικές και διφορούμενες, δολιχοδρομούν, αντιφάσκουν και επαναλαμβάνουν κυκλικά τα ερωτήματα. Οι συμμετέχοντες καλούνται να αποκρυπτογραφήσουν, να προσδιορίσουν την έννοια του κενού. Πρόκειται για το τέλος του εφιάλτη, του οικείου επαναβιωμένου ως εφιαλτική πραγματικότητα, ή μήπως ακόμη η κατασκευή νέων οικειοτήτων; Οι εκκρεμότητες παραμένουν και προσκαλούν τον θεατή να συμμετάσχει και ενδεχομένως να διερευνήσει το σύμπαν της εικόνας. Η περιπλάνηση αυτή μπορεί να τον οδηγήσει στο να αποκαλύψει τη δική του ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΓΗ.
«Το τέλος βρίσκεται στην αρχή κι ωστόσο συνεχίζουμε» λέει κάποιο από τα πρόσωπα του Μπέκετ. Ακόμα και στις πιο δυσοίωνες καταστάσεις, η ζωή είτε ερήμην μας είτε με την συγκατάθεσή μας συναντιέται με τις προσδοκίες μας και ακονίζεται από τα πρόσωπα και τον χώρο που μας περιβάλλει. Στις πιο φωτεινές μας αναμνήσεις, οι σκιές θυμίζουν πάντοτε και σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια την επαλήθευση του χρόνου ως κυκλική διαδικασία και την αδιάκοπα επαληθευόμενη πρόοδο της φθοράς.
Από την αφετηρία ως το τέρμα το μόνο που φαίνεται να χωρίζει το άνθρωπο από τον θάνατο είναι ένα παραπέτασμα ήχων και εικόνων, επικυρώνοντας την ροή της ζωής στο χρόνο και την ιστορία.
Γιώργος Τσεριώνης
*από το κείμενο της Βασιλικής Βαγενού “Ανάμεσα”