Μετά την επιτυχία του ‘Sleep’, o Max Richter επιστρέφει με το καινούργιο του ηχογραφημένο project, Three Worlds: music from Woolf Works. To έργο προέρχεται από τη μουσική του για το Royal Ballet και την βραβευμένη παραγωγή του Wayne McGregor, Woolf Works – εμπνευσμένη από τα έργα της Virginia Woolf.
Ακριβώς όπως η παράσταση, το νέο άλμπουμ του Richter έχει μια δομή με τρία μέρη, χτισμένο γύρω από θέματα από τα τρία μυθιστορήματα της Woolf: Mrs Dalloway, Orlando και The Waves. Αποσπάσματα από τις επιστολές της, τα ημερολόγια και άλλα γραπτά είναι συνυφασμένα στο έργο, με spoken words που εκφωνούνται από τις Gillian Anderson και Sarah Sutcliffe. Ακούμε ακόμα και τη φωνή της Virginia Woolf, να διαβάζει το δοκίμιο ‘Craftsmanship’ από μία ηχογράφηση του BBC το 1937.
Ο Max Richter εξηγεί: “Όταν αρχίσαμε να συζητάμε για την δημιουργία του μπαλέτου, με στοίχειωσε το υλικό όλων των ειδών, φωτογραφίες, απομνημονεύματα, βιογραφίες. Δεν περίμενα ποτέ να βρω μία ηχογράφηση της Virginia Woolf – αυτή είναι η μόνη που επιβίωσε. Είναι σαν μία απίθανη χρονομηχανή που σου επιτρέπει να ακούσεις την φωνή της και την υπέροχη χρήση της γλώσσας. Έχω χρησιμοποιήσει αποσπάσματα spoken-word αρκετά συχνά στα έργα μου, έτσι το να πετύχω την Virginia Woolf να διαβάζει κείμενά της ήταν σαν Χριστουγεννιάτικο δώρο. Αυτό φώτισε την τήξη της μουσικής γλωσσάς στη πρώτη πράξη του μπαλέτου, βασισμένη στη Mrs Dalloway, και το κομμάτι αναπτύχθηκε από αυτό το σημείο και πέρα.”
Το νέο άλμπουμ του Richter, που προέρχεται από το -μεγαλύτερο σε διάρκεια- score του Woolf Works, παρουσιάζει μία τεράστια παλέτα ήχων – από solo instrumental και ορχηστρικά επεισόδια, σε ηλεκτρονικές υφές και μουσική για βουβές σοπράνο. Ανοίγει με τους ήχους από τις καμπάνες του Big Ben, του οποίου ο ξεκάθαρος ήχος μπορεί ακόμη να ακουστεί πάνω από τον θόρυβο της κυκλοφορίας του Λονδίνου από την απόσταση της Gordon Square στο Bloomsbury, όπου η Virginia Woolf ζούσε πριν τον γάμο της με τον Leonard Woolf.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το σημείωμα αυτοκτονίας της Woolf, το σπαραξικάρδιο αποχαιρετιστήριο γράμμα στο σύζυγό της, το οποίο διαβάζει η Gillian Anderson, καθορίζει την στοχαστική ατμόσφαιρα του ‘Tuesday’, του τελευταίου και μεγαλύτερου track του άλμπουμ. Το κομμάτι αναπτύσσεται από τον ήχο των κυμάτων σε μία θρηνητική solo μελωδία, συνεχώς επαναλαμβανόμενη και συνεχώς μεταβαλλόμενη, και φτάνει στο σημείο να γίνει ένας σχεδόν ονειρικός στοχασμός για την ζωή και τον θάνατο. “Η προσέγγισή μου γυρίζει πίσω στην αισθητική απόλαυση των απλών και καλοφτιαγμένων πραγμάτων,” παρατηρεί ο Richter. “Θεωρώ ότι το ‘Tuesday’ συνδέεται με τον μινιμαλισμό στην ζωγραφική και την αρχιτεκτονική, μέσα στα όρια του τι αποκαλούν οι άνθρωποι πνευματικότητα, συνδέεται με τον Ζεν Βουδισμό. Όλα αυτά κυλούν μαζί πασχίζοντας για το μέγιστο από το ελάχιστο .”
Ο Max Richter και ο Wayne McGregor είναι συχνοί συνεργάτες. Ο Richter έγραψε τα scores για τα μπαλέτα του McGregor, Infra και The Future Self, ενώ ο McGregor ανέβασε το Recomposition of The Four Seasons του Vivaldi και σκηνοθέτησε την chamber opera του Richter, Sum. Το Woolf Works συνάντησε την εξαιρετική αναγνώριση των κριτικών στη πρεμιέρα του το 2015, κέρδισε το Critics’ Circle Award για την Καλύτερη Κλασική Χορογραφία και το Olivier Award για την Καλύτερη Νέα Χορευτική Παραγωγή.
Artists:
Max Richter piano & modular synthesiser
Deutsches Filmorchester Babelsberg
Robert Ziegler conductor
String quintet:
Louisa Fuller, Natalia Bonner violin
John Metcalfe viola
Ian Burdge, Chris Worsey cello
Spoken Word
Virginia Woolf [1]
Sarah Sutcliffe [5]
Gillian Anderson [16]
Grace Davidson solo soprano
Mari Samuelsen solo violin
Hila Karni solo cello
Ian Burdge solo cello
