Μια μέρα, άνοιξη του 1954 ήτανε, γνώρισα τον Ρενέ Γκοσιννύ […]Εγώ ήμουν είκοσι ενός χρονών, εκείνος θα πρέπει να ήταν είκοσι επτά. Ήταν ο πρώτος Παριζιάνος φίλος μου, με άλλα λόγια, ο πρώτος μου φίλος. Αυτό που μας ένωσε ήταν το χιούμορ. Ο μικρός Νικόλας είναι καταρχάς μια ιστορία φιλίας. Δε θα τον έκανε ποτέ χωρίς εμένα, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι εγώ δε θα τον έκανα ποτέ χωρίς εκείνον. Ήμασταν πραγματικοί συνεργοί. –Sempé
Ο Μικρός Νικόλας, το διαχρονικό αυτό δημιούργημα του σεναριογράφου Ρενέ Γκοσσινύ και του σκιτσογράφου Ζαν-Ζακ Σενπέ, είναι ένα αθώο και χαριτωμένο παιδάκι που ζει με την οικογένειά του και τους φίλους του σε κάποια πόλη της Γαλλίας τις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Έξι δεκαετίες μετά ο μικρός Νικόλας και οι φίλοι του έχουν «γεράσει» πια, παραμένουν όμως μία πηγή έμπνευσης για τους νέους αναγνώστες. Ιστορία και μαρτυρία ταυτοχρόνως! Ένα δείγμα γραφής και εικόνων, εκπληκτικό, εκρηκτικό, κινεί τη φαντασία και την απόλαυση της ανάγνωσης μέσα από ένα μοναδικό παιχνίδι πάρε-δώσε εικόνας και λόγου!
Ένα έργο σαν τον Μικρό Νικόλα μας απορροφά και ξαφνικά, μια στιγμή, η εξύψωση που έχουμε αισθανθεί έχει μετατραπεί σε επίγνωση: αυτό που έχουμε συναντήσει είναι ένα έπος! Πάντα στις ιστορίες τους συμβαίνει κάτι με κάποιον τρόπο αστείο. Όμως, το χιούμορ, οι κουβέντες σε συνδυασμό με τις κινήσεις, τις εκφράσεις, τα συγκεκριμένα βλέμματα, τις καταστάσεις δεν «χλευάζουν» ποτέ τις ανθρώπινες σχέσεις. Χωρίς να μεγαλώσει καθόλου, Ο μικρός Νικόλας δεν έχει ηλικία, αλλά έχει παρελθόν!
Γνωρίζετε ότι στην αρχή Ο μικρός Νικόλας των Γκοσιννύ και Σενπέ ήταν ένα έγχρωμο κόμικς; Ο Σενπέ έκανε χιουμοριστικά σκίτσα με κεντρική φιγούρα ένα μικρό αγοράκι. Κάποια στιγμή συνεργάστηκε με τον Γκοσιννύ και μαζί έφτιαξαν ένα κόμικς. Σε αυτό το λεύκωμα θα ανακαλύψετε τα πρώτα βήματα του διάσημου ήρωα!
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Οι πρώτες 28 σελίδες με έγχρωμες βινιέτες δημοσιεύτηκαν στο βέλγικο περιοδικό Le Moustique (Το κουνούπι), με το οποίο συνεργάζονταν οι δύο νεαροί δημιουργοί. Τις παρουσιάζουμε με τη σειρά δημοσίευσής τους. Η πρώτη σελίδα χρονολογείται από τις 25 Σεπτεμβρίου 1955 και η τελευταία δημοσιεύεται στις 20 Μαΐου 1956. Εκείνη την περίοδο ο Ρενέ Γκοσιννύ συνεργάζεται με πολλά έντυπα και χρησιμοποιεί διάφορα ψευδώνυμα. Γιʼ αυτό και η κάθε σελίδα φέρει την υπογραφή «Σενπέ και Αγκοστινί». Αυτό το κόμικς εγκαινιάζει τη συνεργασία του διδύμου Γκοσιννύ-Σενπέ.
Αναγκασμένοι να εγκαταλείψουν αυτό τον τρόπο έκφρασης, οι δύο δημιουργοί θα επανέλθουν στις περιπέτειες του μικρού Νικόλα μερικά χρόνια αργότερα, στην εφημερίδα Sud-Ouest Dimanche. Ο ήρωας θα επανεμφανιστεί τότε σε κείμενα γραμμένα από τον Γκοσιννύ και εικονογραφημένα με τρία τέσσερα ασπρόμαυρα σκίτσα του Σενπέ. Η πρώτη ιστορία, με τη μορφή αφήγησης, κυκλοφορεί στις 29 Μαρτίου 1959. Η επιτυχία είναι πρωτοφανής και από την επόμενη χρονιά αρχίζουν να εκδίδονται οι περίφημες συλλογές που συγκεντρώνουν, προς μεγάλη απόλαυση των παιδιών και των γονιών τους, τα χαριτολογήματα και τις σκανταλιές του διάσημου πλέον μικρού Νικόλα. –Σημείωμα του εκδότη της γαλλικής έκδοσης
Βιογραφικά
Ρενέ Γκοσιννύ
Γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου του 1926. Η καριέρα του θα ξεκινήσει στη Νέα Υόρκη. Επιστρέφοντας στη Γαλλία, αρχές της δεκαετίας του ’50, δημιουργεί μια σειρά θρυλικών ηρώων. Ο Γκοσιννύ, μαζί με τον Ζαν-Ζακ Σενπέ, σκαρφίζεται τις περιπέτειες του μικρού Νικόλα επινοώντας ένα παιδικό γλωσσικό ιδίωμα που θα εξασφαλίσει την επιτυχία του διάσημου μικρού μαθητή.
Έπειτα, ο Γκοσιννύ δημιουργεί, μαζί με τον Αλμπέρ Ουντερζό, τον Αστερίξ. Ο θρίαμβος του μικρόσωμου Γαλάτη είναι μοναδικός. Μεταφρασμένες σε 107 γλώσσες και διαλέκτους, οι περιπέτειες του Αστερίξ ανήκουν στα πιο πολυδιαβασμένα έργα σε ολόκληρη την υφήλιο. Ανεξάντλητος δημιουργός, δημιουργεί παράλληλα τον Λούκυ Λουκ μαζί με τον Μορρίς, τον Ιζνογκούντ μαζί με τον Ταμπαρύ, τα Dingodossiers μαζί με τον Γκοτλίμπ κ.ά. Επικεφαλής του περιοδικού Pilote, φέρνει την επανάσταση στα κόμικς, ανυψώνοντάς τα στο επίπεδο της «ένατης τέχνης».
Ζαν-Ζακ Σενπέ
Ο Σενπέ γεννήθηκε στις 17 Αυγούστου του 1932, στο Μπορντό. Έπειτα από μάλλον ανεπιτυχείς σπουδές, όπου, μάλιστα, εκδιώχθηκε ως απείθαρχος από το Σύγχρονο Κολέγιο του Μπορντό, βγαίνει στην αγορά εργασίας: ο μικρός για όλες τις δουλειές σε αντιπροσωπεία κρασιών, ομαδάρχης σε κατασκηνώσεις, το παιδί για τα θελήματα σε γραφείο…
Στα δεκαοχτώ του φθάνει στο Παρίσι. Επισκέπτεται αμέτρητες αίθουσες σύνταξης και, το 1951, πουλάει το πρώτο του σκίτσο στην εφημερίδα Sud-Ouest. Η γνωριμία του με τον Γκοσιννύ συμπίπτει με την απαρχή μιας λαμπρής καριέρας ως σκιτσογράφου του Τύπου. Και με τον μικρό Νικόλα δημιουργεί μια αλησμόνητη πινακοθήκη φοβερών πιτσιρικάδων, που από τότε κυριαρχούν στη φαντασία μας. Παράλληλα με τις περιπέτειες του μικρού μαθητή, αρχίζει, το 1956, η συνεργασία του με το Paris Match και άλλα περιοδικά.
Το πρώτο του άλμπουμ με σκίτσα εκδίδεται το 1962: Rien n’est simple. Ακολουθούν περίπου τριάντα ακόμη, όλα τους χιουμοριστικά αριστουργήματα που εκφράζουν, με τρόπο θαυμαστό, το τρυφερά ειρωνικό βλέμμα του πάνω στα ψεγάδια τα δικά μας και σ’ εκείνα του κόσμου που μας περιβάλλει. Το ταλέντο του ως παρατηρητή, σε συνδυασμό με μια υπέροχη αίσθηση του γελοίου, στη δημιουργία των χαρακτήρων του Μαρσελλέν Καγιού, του Ραούλ Ταμπουρέν και του κυρίου Λαμπέρ τον έχουν αναδείξει εδώ και σαράντα χρόνια ως έναν από τους κορυφαίους Γάλλους σκιτσογράφους.
Πέρα από τα προσωπικά του άλμπουμ, εικονογραφεί την Catherine Certitude του Πατρίκ Μοντιανό και την Ιστορία του κυρίου Ζόμμερ του Πάτρικ Ζίσκιντ. Ο Σενπέ είναι ένας από τους ελάχιστους Γάλλους σκιτσογράφους που εικονογραφούν τα εξώφυλλα του περίφημου περιοδικού New Yorker και σήμερα χαρίζει τακτικά το χαμόγελο σε χιλιάδες αναγνώστες του Paris Match.