Η εικονογράφηση ήταν μια ενασχόληση για την οποία ο Νταλί έδειξε ενδιαφέρον από πολύ μικρός. Από το 1916 είχε αρχίσει να εικονογραφεί διηγήματα για την άρρωστη αδελφή του, το 1918 άρχισε να συνεργάζεται με το πιο δημοφιλές εβδομαδιαίο παιδικό περιοδικό της Καταλωνίας και στη συνέχεια καθιερώθηκε ως εικονογράφος πολλών ευρείας κυκλοφορίας περιοδικών στην πατρίδα του.
Στον τομέα της εικονογράφησης βιβλίων ξεκίνησε με συγγραφείς από την ιδιαίτερη πατρίδα του, αλλά με το πέρασμα του χρόνου και επειδή επιθυμούσε διακαώς να γίνει διάσημος, άρχισε να δέχεται παραγγελίες αδιακρίτως. Έτσι λοιπόν, συναντάμε εικονογραφήσεις του τόσο σε ευρείας κυκλοφορίας περιοδικά και βιβλία με υψηλές πωλήσεις, όπως τα δικά του, Σαλβαδόρ Νταλί, Η απόκρυφη ζωή μου και Κρυμμένα πρόσωπα και σε βιβλία περιορισμένης έκδοσης μικρών εκδοτικών οίκων, όπως L’Immaculée Conception [Η Άμωμος Σύλληψις] των Μπρετόν και Ελυάρ (1930), La femme visible [Η ορατή γυναίκα] του ίδιου του Νταλί, Onan [Αυνάν] του Ζωρζ Υνιέ (1934) και Les chants de Maldoror [Τα Άσματα του Μαλντορόρ] του Λωτρεαμόν (1934), το οποίο είναι ένα από τα αριστουργήματα του σουρεαλισμού.
Πρέπει, ωστόσο, να κάνουμε μια ειδική αναφορά στα έργα μεγάλων συγγραφέων, ιδιαιτέρως των κλασικών της παγκόσμιας λογοτεχνίας, τα οποία εικονογράφησε για συλλεκτικές εκδόσεις για βιβλιοφίλους. Ως παράδειγμα αναφέρουμε τα βιβλία του Μωρίς Σαντόζ, Fantastic memories [Φανταστικές μνήμες] (1945), The Maze [Ο κυκεώνας] (1945), Das Haus ohne Fenster [Το σπίτι χωρίς παράθυρο] (1948) και La Limite [Το όριο] (1949), όπως επίσης ο Δον Κιχώτης του Θερβάντες (1957), ο Φάουστ του Γκαίτε (1969), η Ιερά Βίβλος (1969), Τριστάνος και Ιζόλδη (1970), το Δεκαήμερον του Βοκκακίου (1972), ο Χαμένος παράδεισος του Τζων Μίλτον, Η ζωή είναι ένα όνειρο του Πέδρο Καλδερόν ντε λα Μπάρκα (1975) και μια Σουρεαλιστική ταυρομαχία (1976), μεταξύ πολλών ακόμα.
Σε όλους τους 79 τίτλους που εικονογράφησε ο Νταλί άφησε το ίχνος του, όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε στο Divina Comedia [Θεία Κωμωδία] του Δάντη Αλιγκέρι (1960), για την οποία φιλοτέχνησε εκατό ξυλογραφίες που, χωρίς να είναι πιστές στη διήγηση του Δάντη, μας επιτρέπουν να κάνουμε μια αναδρομή σε όλη την ιδιόμορφη εικονογραφία του καλλιτέχνη (ισχυρή και διατρητική). Η ιδιοφυία του, το πρωτότυπο είδος του κόσμου του και η εξαιρετική ικανότητά του να επινοεί εικόνες, γίνονται αντιληπτά σε όλες τις συνεργασίες που είχε για περιοδικά, βιβλία, αφίσες και διαφημιστικές καταχωρήσεις, που παρήγαγε εν αφθονία κατά τη διάρκεια της ζωής του.