Μια ώρα αρκούσε για να κλονίσει συθέμελα τον κόσμο. Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, η πτώση των “Δίδυμων Πύργων” στην καρδιά της Νέας Υόρκης δε σηματοδοτεί την έναρξη του τέλους της Ιστορίας ούτε της σύγκρουσης των πολιτισμών: εγκαινιάζει την εποχή του παγκοσμιοποιημένου μηδενισμού. Κρυμμένος πίσω από θρησκευτικά ή ιδεολογικά άλλοθι, ο μηδενιστής τρομοκράτης χτυπά. “Σκοτώνω, άρα υπάρχω”. Ένα φοβερό φάντασμα στοιχειώνει ξανά τις δημοκρατίες και τις κινητοποιεί. Κανείς, μαθαίνουμε, ούτε ειδήμων, ούτε αναλυτής δεν ήταν σε θέση να φανταστεί ένα τέτοιο γεγονός. Αντιμέτωπος με το απρόβλεπτο, ο άνθρωπος μένει απολιθωμένος από κατάπληξη. Πώς πρέπει να αντιδράσουμε; Ο Andre Glucksmann μας καλεί να αναλογιστούμε τα γεγονότα απόλυτης βίας υπό το φως των μεγάλων λογοτεχνικών έργων. Δυο αιώνες πριν, συγγραφείς όπως ο Φλομπέρ, ο Πουσκιν κι ο Τσέχοβ πρόβλεψαν και αποκάλυψαν αυτή την ανατροπή αξιών. Κι ο Ντοστογιέβσκη βάζει σήμερα τους υπότιτλους στα ρεπορτάζ του C.N.N.
Andre Glucksmann
Από τους διασημότερους σύγχρονους Ευρωπαίους φιλοσόφους, ο Αντρέ Γκλυκσμάν λαξεύει με κάθε βιβλίο του το φιλοσοφικό πορτρέτο της βαρβαρότητας που τον κρατά σε εγρήγορση από την παιδική του ηλικία. Γεννήθηκε το 1937 στα περίχωρα του Παρισιού, από Εβραίους γονείς αυστριακής καταγωγής που συμμετείχαν στην αντίσταση κατά των ναζί, πράγμα που προκάλεσε και τον θάνατο του πατέρα του το 1940. Σπούδασε φιλοσοφία και συνεργάστηκε με τον Ρεϊμόν Αρόν στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας.
Ανάμεσα στα δεκαεπτά βιβλία που έχει ως σήμερα στο ενεργητικό του ξεχωρίζουν τα “Πραγματεία περί του Πολέμου” (1967), μια μελέτη πάνω στον Κλαούζεβιτς, το δοκίμιό του πάνω στο Κράτος, τον Μαρξισμό και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης με τίτλο “Η Μαγείρισσα κι ο Ανθρωποφάγος” (1974), “Οι Δάσκαλοι της Σκέψης” (1977), μελέτη πάνω στον Χέγκελ, τον Μαρξ και τον Νίτσε, “Το Τέλος του Κομουνισμού Σημαίνει την Επιστροφή στην Ιστορία” (1989), σε συνεργασία με τον Βάσλαβ Χάβελ, και “Η Ρωγμή του Κόσμου” (1994), μια φιλοσοφική προσέγγιση της μάστιγας του AIDS.
