Ο Παύλος Παυλίδης και οι B – Movies επιστρέφουν στον Πειραιά και στο PassPort, για δυο βραδιές, την Παρασκευή …
18 και το Σάββατο, 19 Μαρτίου. Θα μας παρουσιάσουν τραγούδια από τον τελευταίο δίσκο του Παύλου, \”αυτό το πλοίο που όλο φτάνει\”, όλα τα κλασικά τους κομμάτια αλλά και κάποια τραγούδια-έκπληξη…
Ο Παύλος Παυλίδης, ο ευαίσθητος δημιουργός και ανήσυχος συνθέτης που ξεκίνησε τη μουσική του πορεία με τα «Μωρά στη Φωτιά», κέρδισε επάξια την αγάπη του κοινού και την πλατιά αναγνώριση ως front man στα «Ξύλινα Σπαθιά».
Από το 2003 και μετά συνεχίζει την προσωπική του μουσική διαδρομή με συνοδοιπόρους τους B – Movies. Σήμερα, ο Παύλος Παυλίδης έχει φτάσει στην καλλιτεχνική του ωριμότητα καθώς μπορεί να μετουσιώνει αβίαστα την προσωπική του αλήθεια σε στίχους και να τους ντύνει με τις φωτεινές του μελωδίες. Είναι πλέον ένας έμπειρος μουσικός, κατασταλαγμένος, με πλούσιες εμπειρίες αλλά με το μικρόβιο της αναζήτησης, συνεχίζει να ταξιδεύει σε κόσμους ονειρικούς, όπου το σκοτάδι διαλύεται στο φως, όπως η σκοτεινή πλευρά του καθενός νικιέται από τη φωτεινή…
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Οι B –MOVIES θα είναι όπως πάντα μαζί του. Ο ήχος τους άλλοτε μελαγχολικός και μελωδικός, άλλοτε ορμητικός και έντονα ηλεκτρικός, δεν παύει να ξυπνά αναμνήσεις και συναισθήματα, να εκφράζει έναν κόσμο που θέλει να ονειρεύεται και δεν παύει να ελπίζει.
Την Παρασκευή 18 και το Σάββατο, 19 Μαρτίου ο Παύλος Παυλίδης και οι B – Movies επιστρέφουν στον Πειραιά και θα ανέβουν στη σκηνή του PassPort για να παρασύρουν το κοινό τους σε έναν κόσμο όπου το φως και το σκοτάδι εναλλάσσονται ταχύτατα, προκαλώντας «λευκές καταιγίδες».
Σύντομο βιογραφικό
Το να σε εκπλήσσει ευχάριστα ένας δημιουργός που παρακολουθείς για πάνω από 20 χρόνια είναι κάτι πραγματικά σπάνιο. Ένας τραγουδοποιός τόσο ιδιοσυγκρασιακός και ανεξάρτητος σε σχέση με τα όσα συμβαίνουν στην κεντρική σκηνή του ελληνικού rock τραγουδιού, ο Παύλος Παυλίδης εξακολουθεί να απλώνει τη γοητεία του σε ένα συνεχώς αυξανόμενο πλήθος που απολαμβάνει μυσταγωγικά τη μουσική του.
Έχοντας χαράξει σπουδαία πορεία ως frontman των Ξύλινων Σπαθιών, ο Παύλος Παυλίδης συνεχίζει να κερδίζει το κοινό ως μοναχικός τροβαδούρος που προτιμά να απολαμβάνει τις σεισμικές δονήσεις των λόγων του, παρά να δημιουργεί πανικό γύρω από τον εαυτό του.
Ο Παυλίδης γεννήθηκε στη Βέροια πριν από τέσσερις (και κάτι ψιλά) δεκαετίες. Με γονείς μετανάστες μετακομίζει τακτικά από πόλη σε πόλη. Σημαντικό μέρος της ζωής του θα το περάσει στο Παρίσι και τη Γενεύη. Στην Ελλάδα αρχίζει να μένει μόνιμα και να ενεργοποιείται μουσικά κατά τη δεκαετία \’80 με το συγκρότημα Μωρά στη Φωτιά. Πραγματικά δημιουργικός, όμως, αποδεικνύεται το διάστημα που κρατούσε τη θέση του frontman στα Ξύλινα Σπαθιά.
Τότε διευρύνθηκε και το κοινό του, η ποικιλία των επιλογών του αλλά και η ποιότητα του μουσικού του έργου. Η περίοδος με τα Ξύλινα Σπαθιά κρατάει μέχρι και το 2003. Μετά από αυτό το «τέλος», ο Π. Παυλίδης αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου τον έλεγχο και την ευθύνη της δουλειάς που διαλέγει να παρουσιάσει.
Αναλαμβάνει επίσης να κερδίσει ένα στοίχημα. Το αν θα \”επιβίωνε\” μετά την διάλυση του διάσημης μπάντας του. Κατά την πορεία του καλλιτεχνικού μονοπατιού που βρέθηκε να ακολουθεί, συσπειρώθηκε γύρω του μια νέα ομάδα μουσικών οι οποίοι έμελλε να αποτελέσουν τους σταθερούς συνοδοιπόρους του με το όνομα B-movies. Το ντεμπούτο τους “Αφού λοιπόν ξεχάστηκα”, που κυκλοφόρησε το 2004, μας σύστησε έναν μελαγχολικό, ακουστικό, ταξιδιάρικο ήχο στον οποίο δεν μας είχε συνηθίσει.
Οι στίχοι αλλά και οι συνθέσεις των τραγουδιών αναδεικνύουν την προσπάθεια του να παραβλέψει την ένταση του ρεαλιστικού περιβάλλοντός του για χάρη του έντονου μελωδικού στοιχείου, με αιχμή του δόρατος την ακουστική κιθάρα, το κοντραμπάσο, την τρομπέτα κι όχι την παραμόρφωση ή το delay του ενισχυτή.
Ένας δίσκος αντίθετος στις προσδοκίες των θαυμαστών του, που όμως τόνιζε την ασύμβατη φύση του δημιουργού του. Στη συνέχεια, με το «Άλλη μια μέρα» που κυκλοφόρησε το 2006, εμφανίζεται η διάθεση για επιστροφή στις (μουσικές) του ρίζες. Το ηλεκτρονικό στοιχείο που αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο στον ήχο και ο χορευτικός ρυθμός (αν και όχι τόσο ροκ με τη στενή έννοια του όρου) ξαναρχίζουν να συναρπάζουν τον ίδιο αλλά και όσους βρίσκονται στα live του.
Το πιο πρόσφατο κεφάλαιο στην ιδιαίτερη, παρορμητική, σαγηνευτική ιστορία του είναι ο δίσκος «Αυτό Το Πλοίο Που Όλο Φτάνει», (Μάιος 2010), η 3η solo δισκογραφική του δουλειά παρέα με τους B-Movies. Ένας δίσκος αφενός αισιόδοξος σαν ξέγνοιαστος παραθαλάσσιος περίπατος κι αφετέρου γήινος και ψυχαναλυτικός σαν προσωπικό ημερολόγιο. Εδώ ο Παυλίδης κινείται πολυεπίπεδα, περιγράφοντας αντιθετικούς χαρακτήρες, από τον «υποψήφιο αυτόχειρα» εώς το «κορίτσι με το ποδήλατο», καταφέρνοντας ακόμη μια φορά να παρεκκλίνει επιτυχημένα από τις συμβάσεις της πεπατημένης οδού.