Ο Πελεκάνος, το αυτοβιογραφικό έργο του Όγκουστ Στρίντμπεργκ, παρουσιάζεται στο Bios Basement σε μια παράσταση με δύο άνδρες ηθοποιούς σε …
Σκηνοθεσία Σύλβιας Λιούλιου.
Πρόκειται για το Opus 4 από τα Έργα Δωματίου που ο σκανδιναβός συγγραφέας έγραψε όταν βρέθηκε στα πρόθυρα της τρέλας έπειτα από το τρίτο οδυνηρό του διαζύγιο. Στο έργο αυτό ο Στρίντμπεργκ κωδικοποιεί αυτοβιογραφικά μυστικά κι επαναφέρει θέματα που απασχόλησαν την τρίτη κυρίως περίοδο της δραματουργίας του: τον θάνατο, τον έρωτα, τη σεξουαλικότητα, τη ζοφερότητα και την βιαιότητα των οικογενειακών σχέσεων.
Άξονα της παράστασης αποτελεί η προσωπικότητα του συγγραφέα, όπως αυτή διαφαίνεται μέσα από το ίδιο το έργο αλλά και την αλληλογραφία του. Δύο άνδρες ηθοποιοί επιχειρούν να αφηγηθούν την ιστορία μιας οικογένειας: μετά τον θάνατο του πατέρα, μέσα σε ένα διαμέρισμα πολυκατοικίας, σε μια στιγμή αποκάλυψης, οι χαρακτήρες (μάνα, κόρη, γιος, γαμπρός, υπηρέτρια) βρίσκονται αντιμέτωποι με την αλήθεια για τον εαυτό τους και τους άλλους. Αμαρτίες, εγκλήματα, μυστικά και ψέμματα έρχονται στην επιφάνεια για να αφήσουν τα πρόσωπα γυμνά κι απελπισμένα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Οι ηθοποιοί παίζουν με τις υποκριτικές ισορροπίες καθώς βυθίζονται στον πυρήνα των σχέσεων και εφευρίσκουν αναπαραστατικούς τρόπους προκειμένου να φέρουν στην επιφάνεια τα κωδικοποιημένα μυστικά του κειμένου και να αποκαλύψουν τις προθέσεις των ηρώων ακολουθώντας τις σκέψεις, τις μνήμες και τις εξάρσεις των προσώπων του έργου και του συγγραφέα. Την παράσταση συμπληρώνουν η μουσική και τα video συνδέοντας μαγικά την τεχνολογία με το σώμα του ηθοποιού, το μπαρόκ με το άδειο, τον ρεαλισμό με τη φαντασία.
Ο ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ γράφτηκε στα 1907. Πρόκειται για το Opus 4 από τα Έργα Δωματίου που ο August Strindberg έγραψε όταν βρέθηκε στα πρόθυρα της τρέλας έπειτα από το τρίτο οδυνηρό του διαζύγιο. Στο έργο αυτό ο σκανδιναβός συγγραφέας κωδικοποιεί αυτοβιογραφικά μυστικά κι επαναφέρει θέματα που απασχόλησαν την τρίτη κυρίως περίοδο της δραματουργίας του: τον θάνατο, τον έρωτα, τη σεξουαλικότητα, τη ζοφερότητα και την βιαιότητα των οικογενειακών σχέσεων.
Μετά τον θάνατο του πατέρα, μέσα σε ένα διαμέρισμα πολυκατοικίας, σε μια στιγμή αποκάλυψης, οι χαρακτήρες (μάνα, κόρη, γιος, γαμπρός, υπηρέτρια) βρίσκονται αντιμέτωποι με την αλήθεια για τον εαυτό τους και τους άλλους. Αμαρτίες, εγκλήματα, μυστικά και ψέμματα έρχονται στην επιφάνεια για να αφήσουν τα πρόσωπα γυμνά κι απελπισμένα.
Άξονα της παράστασης αποτελεί η προσωπικότητα του συγγραφέα, όπως αυτή διαφαίνεται μέσα από το ίδιο το έργο αλλά και την αλληλογραφία του.
Δύο άνδρες ηθοποιοί ερευνούν θεατρικά τις ισορροπίες των οικογενειακών σχέσεων ενώ παράλληλα παίζουν με τις υποκριτικές ισορροπίες. Μακριά από τις δεσμεύσεις και τις επιταγές του φύλου εναλλάσσονται σε όλους τους ρόλους καθώς βυθίζονται στον πυρήνα των σχέσεων και εφευρίσκουν αναπαραστατικούς τρόπους προκειμένου να αποκαλύψουν τα κωδικοποιημένα μυστικά του κειμένου και τις προθέσεις των ηρώων.
Πρόκειται για μια gender blind παράσταση που βάζει στο κέντρο τη συγκρουσιακή φύση (ή αλλιώς το γιατί και το πάντα) των ανθρωπίνων σχέσεων καθώς επιχειρεί να φωτίσει τις σκέψεις, τις μνήμες και τις εξάρσεις των προσώπων του έργου αλλά και του ίδιου του συγγραφέα.
Την ευθύγραμμη, προδιαγεγραμμένη πορεία -μέσα από την κόλαση του οικογενειακού βίου- προς την πτώση (την ενηλικίωση ή την διαπαντός απώλεια της αθωότητας) και την ελπίδα πως «κάτι καλύτερο έρχεται μετά» αποτυπώνει η λιτή φόρμα της παράστασης στοχεύοντας στη διέγερση των σκέψεων και των αισθήσεων.
Σύλβια Λιούλιου
Η Σύλβια Λιούλιου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε θεατρολογία στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Royal Holloway University of London, υποκριτική στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή Σύγχρονου Θεάτρου Αθήνας-Γιώργου Κιμούλη και σκηνοθεσία στη Royal Academy of Dramatic Art από όπου αποφοίτησε με διάκριση τον Σεπτέμβριο του 2010 (RADA: ΜΑ Text and Performance).
Από το 2003 μέχρι σήμερα έχει συνεργαστεί ως βοηθός σκηνοθέτη με τους Ρούλα Πατεράκη, Jossi Wieler, Δημήτρη Λιγνάδη, Έφη Θεοδώρου, Γιώργο Κιμούλη. Από το 2007 έως το 2009 εργάστηκε ως υπεύθυνη παραγωγής στο Εθνικό Θέατρο.
Από το 2008 έως το 2009 δίδαξε υποκριτική στο Θεατρικό Εργαστήρι «Άκης Δαβής». Από το 2005 έως το 2010 συνεργάστηκε με το περιοδικό Highlights ως θεατρική συντάκτης. Από το 2002 έως το 2009 συνεργάστηκε με τον Κώστα Γεωργουσόπουλο στις τηλεοπτικές εκπομπές Παράβαση και Ελληνικά Μονόπρακτα.
Το 2007 συνεργάστηκε με το Λαέρτη Βασιλείου στη Δραματουργική επεξεργασία της παράστασης Ένας στους Δέκα που το 2008 συμμετείχε στο Θεατρικό Φεστιβάλ Mess Serajevo και απέσπασε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία «Μέλλοντος».
Το 2009 σκηνοθέτησε στο Εθνικό Θέατρο την πρώτη της παράσταση. Ένα θεατρικό αναλόγιο βασισμένο στο έργο Πέφτοντας από τις Σκάλες του Χαράλαμπου Γιάννου. Συμμετείχαν οι ηθοποιοί: Ρούλα Πατεράκη, Δημήτρης Λιγνάδης, Λαέρτης Βασιλείου, Στεφανία Γουλιώτη και Δημήτρης Μοθωναίος. Φέτος συνεργάζεται επίσης με τον Αντώνη Αντύπα στο ανέβασμα της παράστασης Οι Ευτυχισμένες Μέρες.
Μετάφραση: Έρι Κύργια
Σκηνοθεσία: Σύλβια Λιούλιου
Σκηνικά / Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Μουσική: Δημοσθένης Γρίβας
Φωτισμοί: Εβίνα Βασιλακοπούλου
Video: Χρήστος Δήμας
Φωτογραφίες: Μαριλένα Βαϊνανίδη
Παίζουν: Λαέρτης Βασιλείου, Μιλτιάδης Φιορέντζης