Ο Peter Hammill, εθνικός θησαυρός κατά τον βρετανικό τύπο και μια φωνή αναγνωρίσιμη, ευέλικτη και εκφραστική, βγαίνει και πάλι στον δρόμο έχοντας στο ενεργητικό του παρακαταθήκη δισκογραφίας με τους Van Der Graaf Generator και σόλο δουλειές – τα οποία, μάλιστα, εκτυλίσσονταν σχεδόν παράλληλα μέσα στα χρόνια. Συνοδοιπόρος των ομοίων του, εμβληματικών Robert Fripp (King Crimson), Tony Banks (Genesis) και Chris Squire (Yes), ο Hammill μέσα στη μεγάλη, θαυμαστή του πορεία κατάφερε να αλλάξει θεαματικά την έννοια της πρωτοτυπίας. Η δημιουργικότητα και η καλλιτεχνική του έμπνευση είναι παροιμιώδεις, όπως και η ανήσυχη, πολυδιάστατη μουσική του δραστηριότητα των 50 ετών: η στιχουργία του (με ιδιαίτερο νοηματικό βάθος και ένταση) και η άνεση με την οποία πειραματίστηκε με διάφορα genres (φλέρταρε με την musique concrete, προέβλεπε το punk, αγκάλιαζε το new wave και επεκτείνονταν από το progressive rock μέχρι το proto-punk και την όπερα), στρατολόγησαν ακόμα και θρύλους του ροκ μεταξύ των θαυμαστών του. Ο John Lydon πίστευε χαρακτηριστικά πως “πρόκειται για έναν μέγα πρωτοπόρο που δεν έχει λάβει την αναγνώριση που του αξίζει – είμαι βέβαιος πως ο Bowie, για παράδειγμα, του χρωστάει πολλά”.
Τόσο ως πυρήνας και ιδρυτής των Van Der Graaf Generator όσο και ως solo artist ο Hammill δεν κυνήγησε ποτέ την εμπορική επιτυχία, καθώς τον ενδιέφερε πρωτίστως η καλλιτεχνική αρτιότητα. Η μπάντα ήταν γνωστή για τις περισσότερο σκοτεινές κατευθύνσεις της και τα λιγότερα κιθαριστικά σόλο σε σχέση με το prog rock όπως το γνωρίζαμε μέχρι τότε, ενώ τα θέματα των τραγουδιών που τον γοήτευαν πάντα ήταν η θνητότητα και η απομόνωση – η δε μοναδικότητα της φωνής του γέννησε τον χαρακτηρισμό “αρσενική Nico”.
Οι ζωντανές του εμφανίσεις αποτελούν ξεχωριστό, συναρπαστικό κεφάλαιο, μια εμπειρία “για ακροατές που δεν ήρθαν εδώ για να μιλάνε μεταξύ τους” με συνδυασμό απροσδόκητων ενορχηστρώσεων και χορταστικών setlists από όλες τις περιόδους της καριέρας του, που γεννούν συγκρίσεις με άλλους σπουδαίους performers όπως ο Syd Barrett και ο Scott Walker. Με τη φωνή του να δεσπόζει ως το βασικότερο όργανο έκφρασής του, πάνω και από τις συνθέσεις και τον στίχο, ο Hammill πολλές φορές περνά από όλες τις φάσεις της δημιουργίας του, τους πρώιμους αλλά και τους μεταγενέστερους Van Der Graaf Generator και το “μοναχικό” songwriting του που απογειώνεται με το ανακάτεμα μελωδικών ψιθύρων και εκρηκτικών ουρλιαχτών.
Στις 8 Μαρτίου το αθηναϊκό κοινό θα έχει την ευκαιρία να παραστεί σε μια συναυλία-ορόσημο, μιας και οι εμφανίσεις του αγαπημένου καλλιτέχνη είναι πλέον σπάνιες και λιγοστές, και να απολαύσει θρυλικά κομμάτια όπως τα “Lemmings”, “Theme One”, “Pilgrims”, “The Emperor In His War Room” “Refugees” στο ειδικά διαμορφωμένο Gagarin.
