O "πολιτικός άνθρωπος" στο έργο του Κώστα Παπαϊωάννου – Παναγιώτα Βάσση

Από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις κυκλοφορεί το βιβλίο, O “πολιτικός άνθρωπος” στο έργο του Κώστα Παπαϊωάννου της Παναγιώτας Βάσση.

Ο άνθρωπος εντός της πολιτικής κοινωνίας διαδραματίζει ενεργό ρόλο, ισορροπώντας και εναρμονίζοντας την ατομικότητά του και την προσωπική του ελευθερία με τη συλλογική ζωή και τη συλλογική ευημερία. Ο Παπαϊωάννου φαίνεται να αναζητά με το έργο του τη γεφύρωση της νεωτερικής διαμάχης μεταξύ των δύο αντίπαλων ηθικών και οντολογικών μεγεθών, μεταξύ δηλαδή του ατόμου και του συνόλου: μακριά από τις αυταρχικές και τις ολοκληρωτικές ιδεολογίες, τις μαξιμαλιστικές ουτοπίες που συρρίκνωσαν όχι μόνο την ιδιότητα του πολιτικού αλλά την ίδια την ιδιότητα του ανθρώπου κι εξίσου μακριά από τις υπερκαταναλωτικές σειρήνες της μαζικής παθητικότητας στις σύγχρονες αστικές δημοκρατίες, ο Παπαϊωάννου αναζητά εκ νέου τον αρχαίο ελληνικό Λόγο, ασκώντας κριτική στον εργαλειακό ορθολογισμό.
Αναζητά την ομαλή συναρμογή του ατομικού με το συλλογικό, ανατρέχοντας στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία ως ιστορικό παράδειγμα, για να την κατανοήσει ο σύγχρονος άνθρωπος και να δημιουργήσει ένα κριτικό διάλογο με το παρελθόν, ώστε να εμπλουτίσει το παρόν του. Αναζητά ένα νέο Μύθο, εμπνευστικό για τους πολλούς αλλά ούτε εξουσιαστικό –εκ των άνω προερχόμενο για την καθυπόταξη των μαζών– ούτε διαλυτικό, ανορθολογικό και παραδομένο στο ένστικτο. Οι αναζητήσεις του αυτές τον φέρνουν αναγκαστικά μπροστά στον Σωκράτη και την απορητική του μέθοδο, στο έργο του Πλάτωνα, ειδικά στο ζήτημα της Παιδείας και της Ανάμνησης και μπροστά στο έργο του Χέγκελ, του ανατόμου της Φιλοσοφίας της Ιστορίας. ακολούθως, στο μαρξικό έργο ως αφύπνιση του «πολιτικού ανθρώπου» στη νεωτερική εποχή και στο νιτσεϊκό έργο για την κριτική του πολιτισμού και των αξιών του και από εκεί στους σύγχρονούς του στοχαστές, όπως ο Γιάσπερς ή ο Αρόν.
Ανατέμνοντας το έργο του Παπαϊωάννου, εντοπίζεται η Μέριμνα, όρος που ο ίδιος ανασύρει από την αρχαία Ελλάδα και της αποδίδει παιδαγωγικό περιεχόμενο, ως έγνοια και φροντίδα για το πώς δύναται να ανανοηματοδοτηθεί η πολιτική ιδιότητα του ανθρώπου στις σύγχρονες συνθήκες. Και σ’ αυτό το σημείο εντοπίζεται η επικαιρότητα του στοχασμού του.

Η Παναγιώτα Βάσση γεννήθηκε στην Πρέβεζα και ζει στην Αθήνα.
Σπούδασε Φιλοσοφία-Παιδαγωγική και Ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων απ’ όπου αποφοίτησε με Άριστα το 1994, ως πρώτη αριστεύσασα. Στα Ιωάννινα παρακολούθησε επίσης το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου και ξεκίνησε την ερευνητική της δραστηριότητα. Είναι Διδάκτωρ Ηθικής Φιλοσοφίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου D.E.A. στη «Μεσαιωνική και Νεότερη Ελλάδα: Σπουδές στη Γλώσσα, τη Λογοτεχνία, την Ιστορία και τον Πολιτισμό» από το Τμή++++μα της Ελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Γρανάδας (Ισπανία) και κάτοχος M.Δ.Ε. Ηθικής Φιλοσοφίας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Δίδαξε, ως εξωτερικός συνεργάτης, «Κοινωνικές και Πολιτικές Θεωρίες» στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Ηθικής Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ηθικής και της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικού Πολιτισμού. Συμμετείχε στη συντακτική επιτροπή του περιοδικού Νέος Ερμής ο Λόγιος, είναι συνεργάτης του ΝΕΛ και έχει δημοσιεύσει άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά. Έχει συγγράψει δύο εκπαιδευτικά βιβλία και έχει συμμετάσχει σε συλλογικά επιστημονικά έργα.
Εργάζεται ως Φιλόλογος στην ιδιωτική εκπαίδευση.