Η Gallery ArtΠρίσμα, στον Πειραιά, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της και με την υποστήριξη του Δημοτικού θεάτρου Πειραιά, παρουσιάζει την ομαδική έκθεση ‘‘Ο Πρόσφυγας”.
Πρόκειται για μια έκθεση με έργα εμπνευσμένα από το προσφυγικό ζήτημα, η οποία εντάσσεται στον κύκλο παράλληλων δράσεων της θεματικής ενότητας Προσφυγικά του ΔΘΠ.
Στην έκθεση συμμετέχουν οι ζωγράφοι: ΡΕΝΑ ΑΒΑΓΙΑΝΟΥ-ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ-ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΡΑΒΕΒΑΣ-ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ-ΜΠΑΜΠΗΣ ΚΑΤΣΑΤΣΙΔΗΣ-ΚΩΣΤΑΣ ΜΙΧΑΛΟΣ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΟΜΙΚΟΣ-ΒΙΒΗ ΝΤΕΜΗ-ΕΛΕΝΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ-ΓΚΕΝΤΣΗ ΡΟΥΤΣΗΣ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΟΥΜΑΣ-ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΣΑΚΝΗ
Λίγες λέξεις από τους καλλιτέχνες οι οποίοι συμμετέχουν στην έκθεση ”Ο Πρόσφυγας”.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Πρόσφυγας: Ο «εξόριστος» από την πατρίδα του.
Ο πρόσφυγας τρέπεται σε φυγή λόγω φόβου. Φόβου για την ζωή του, για τις ιδέες του, για την θρησκεία του, για την οικογένεια του… Ο πρόσφυγας προκειμένου να υπερασπισθεί τα ανθρώπινα δικαιώματα του τρέπεται σε φυγή, ρισκάροντας την ζωή του, αναζητώντας ένα καινούργιο τόπο φιλοξενίας και διαμονής.
Ρένα Αβαγιανού
Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα οι άνθρωποι αλλάζουν γη ή για φυσικά αγαθά ή από φυσικές καταστροφές. Τώρα, στον μοντέρνο κόσμο, μεταναστεύουμε ή προς τόπους με πληθώρα τεχνητών φυσικών αγαθών ή από τεχνητές καταστροφές που ακούνε (ε,αν ακούν) στο όνομα πόλεμος.
“Με βομβάρδισαν για να πάρουν τα φυσικά αγαθά του τόπου μου & πήγα σε ξένο τόπο, άκαρπο, να τα καταναλώσω.” Τεχνητός πρόσφυγας.
Αδριανός Σωτήρης
Ασυνόδευτα παιδιά: η πιο συγκλονιστική ίσως όψη του προσφυγικού στις μέρες μας.
Πέτρος Καραβέβας
Πηγή έμπνευσης μου είναι η λαϊκή τους παράδοση
Βασίλης Καρακατσάνης
Το προσφυγικό ζήτημα και η προσφυγιά δεν είναι ένα σημερινό θέμα. Το 1918 έως το 1922, από τη Μικρά Ασία, κύματα Ελλήνων προσφύγων ήρθαν στην ηπειρωτική Ελλάδα. Πληθυσμοί Ελλήνων από τον Πόντο και τα παράλια της Μικράς Ασίας αλλά και την Καππαδοκία αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν από τις πατρίδες τους, (όπως μου περιέγραφε η γιαγιά μου Ολυμπία «’απ`τόν παράδεισό τους»), και με κίνδυνο της ζωής τους κατάφεραν να περάσουν στην ηπειρωτική Ελλάδα με ότι μπορούσαν να σώσουν και κυρίως τη ψυχή τους. Σήμερα στην περιοχή της Μεσογείου από γειτονικές χώρες δεχόμαστε πρόσφυγες κυρίως από την εμπόλεμη Συρία την Ανατολή αλλά και τα παράλια της βόρειας Αφρικής, με τον ίδιο τρόπο που συνέβη και τότε. Η Ελλάδα όπως και άλλες χώρες που δέχτηκαν το 1920 τους πρόσφυγες πήραν απ αυτούς ένα μάθημα για την ιστορία του ανθρώπου. Σήμερα η Ελλάδα όπως και ολόκληρη η Ευρώπη έχει να δώσει εξετάσεις σε αυτό το μάθημα. Ελπίζω να το περάσει.
Χαράλαμπος Κατσατσίδης
Η εκδίωξη από την γη του είναι ίσως το μεγαλύτερο ψυχολογικό σοκ που μπορεί να υποστεί ο άνθρωπος……για τις όποιες συνέπειες ας είμαστε πιο σκεπτικοί στην κρίση μας
Κώστας Μίχαλος
Οι μετανάστες του σήμερα είναι άνθρωποι πού αναγκάστηκαν να αφήσουν την πατρίδα τους λόγω απειλής της ζωής τους. Για τον ίδιο λόγο το 1922 η μητέρα μου σε ηλικία 2 χρόνων ήλθε στην Ελλάδα με την οικογένεια της από την Πέργαμο της Μικράς Ασίας.
Γιάννης Νομικός
Ο μετανάστης, μια ταμπέλα να κουβαλάς, μαζί με κάποιες αποσκευές, λιγοστά σημαντικά πράγματα που μπόρεσες ή πρόλαβες να πάρεις. Μετανάστης, δεν είναι μια έννοια, είναι ένα πρόσωπο σαν το δικό μου και το δικό σου. Μετανάστης, ετυμολογία: είναι αυτός που εγκαταλείπει τη χώρα του για να εγκατασταθεί σε μια ξένη χώρα. Γιατί είναι χώρες μας και οι χώρες των άλλων. Ζωές μας και οι ζωές των άλλων. Οι μετανάστες και εμείς. Είναι αυτοί οι ξένοι άνθρωποι, που είναι γεγονός στις ειδήσεις.
Μετακινούμενες μάζες, ποσοστά αγνοουμένων και αποβιωσάντων, ατυχείς συγκύριες, κοινωνικό πρόβλημα ή πολιτικό ζήτημα, είναι αυτοί, οι μετανάστες, που έρχονται να ζητήσουν δικαιώματα από τη δική μας ζωή. Κι όμως έχεις γνωρίσει κάποιον μετανάστη, έχεις σκύψει το πρόσωπο σου κοντά στο δικό του, να δεις τα μάτια του, το χαμόγελο του, την έκφραση του φόβου του, εκείνη τη φαρδιά ρυτίδα στο μέτωπο που σκάφτηκε από απόγνωση, αλλά και από βαθιά ελπίδα; Σου μοιάζει.
Οι λέξεις και τα σύνορα δεν ορίζουν τους ανθρώπους, όμως συχνά ορίζουν τις ζωές τους. Ας δοκιμάσουμε να κοιτάξουμε τους άλλους, πριν μας τους συστήσουν. Κι ίσως μετά δεν είμαστε τόσο ξένοι, ίσως να είμαστε γνωστοί από πριν, από τις ρίζες της ανθρωπότητας, από την κοινή μας μήτρα, από την κοινή μας μοίρα.
Βιβή Ντέμη
… περίοδος δύσκολη. Επειδή την ζούμε. Δεν είναι σημείο των καιρών μας η προσφυγιά, υπήρχε ανέκαθεν. Την βλέπαμε, στους αρχαίους ποιητές, στα συγγράμματα, την ακούσαμε στα μοιρολόγια. Ως κάτι μακρινό, ως κάτι ‘εξωτικό’. Ξεχάσαμε τους προγόνους μας. Όμως η προσφυγιά είναι εδώ, ήταν πάντα εδώ, και εκεί, και λίγο πιο δίπλα. Ο βίαιος ξεριζωμός δεν είναι επιθυμία κανενός, εκτός βέβαια εκείνων που την προκαλούν. Περίοδος διαρκούς μετακίνησης, ψυχών, ανθρώπων, ιδεών και αναμνήσεων. Ξέρουν πως δεν θα είναι ποτέ όπως πριν, τίποτα. Είναι μια εμπειρία από αυτές που δεν θέλεις να ζήσεις. Κανένας πρόσφυγας δεν επιθυμούσε αυτή την εμπειρία. Αλλά συνέβη. Έτσι, ξαφνικά. Και εμείς καλούμαστε να είμαστε εκεί, όχι επειδή μπορούσε να είναι ο καθένας στην θέση τους, αλλά γιατί είναι ζήτημα ανθρωπιάς. Και εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο, διότι αυτός ο κόσμος ίσως να μην αλλάξει ποτέ.
Γκέντση Ρούτσης
Η ανθρώπινη τραγωδία δεν αποτελεί πηγή έμπνευσης.
Συγκλονίζει και καλεί να σταθούμε κριτικά στα γεγονότα.
Δέσποινα Τσακνή
‘Η έννοια της πατρογονικής εκρίζωσης και της αποδόμησης στην άνευ επιλογής διαδρομή των προσφύγων’
Γιάννης Τσούμας
Η Μετανάστευση (immigration), τόσο κατά τις κοινωνικές επιστήμες όσο και κατά το Διεθνές Δίκαιο, είναι η αέναη μετακίνηση πληθισμών απο μία χώρα σε μια άλλη, προκειμένου να εγκατασταθούν εκεί, ως μόνιμοι κάτοικοι ή προσωρινοί.
Η μετανάστευση πυροδοτείται κυρίως από την διαθεσιμότητα τροφής και από τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στα εδάφη αναπαραγωγής και διαχείμασης αλλά και από τις συνθήκες που επικρατούν κατά δεδομένη κάθε φορά χρονική περίοδο από τους τόπους της προγενέστερης διαμονής στους τόπους αποδημίας.
Ο ίδιος όρος χρησιμοποιείται τόσο στις μετακινήσεις ανθρώπων όσο και στις μετακινήσεις των ζώων, πτηνών και ιχθύων.
Έλενα Παπαδημητρίου
